หน้าส่วนตัว
๏ คืออะไรระหว่างความห่างหาย
ฤๅ รักคลายลงแล้วมิ่งแก้วเอ๋ย
ก่อนยั่วเย้ากระเซ้ากันทุกวันเคย
กลับเมินเฉยเยี่ยงนี้ ฤๅ มีใคร ?
หากดวงจิตคิดแปรก็แค่กล่าว
แม้นเรื่องราวจบลงคงต้องไหว
เมื่อรักนั้นผันผวนควรเกริ่นนัย
อย่าปล่อยให้บางคนทุรนรอ
หนึ่งเฝ้าคอยอีกหนึ่งมิซึ้งจิต
ต่างฟากผิดอย่างไรไม่รู้หนอ
หนึ่งทุ่มเทเทียบเท่าตัวเราพอ
อีกหนึ่งขอเปรียบได้คนไกลกัน
เพราะอ้างว้างระหว่างหนทางเปลี่ยว
โดยดายเดียวพร่างพรมอารมณ์ฝัน
คราวจนตรอกชอกช้ำเผลอรำพัน
อาศัยกลอนสกัดกั้นโศกบรรเทา
แด่..บางใครในความคำนึงคิด
จาก..ผู้ซึ่งลิขิตด้วยจิตเหงา
นัยนิยามความห่างระหว่างเรา
คือใดเล่า ? โปรดมอบคำตอบมา ๚ะ๛
อัลมิตรา 27 มี.ค. 2552 17:10 น. - ID 124569 
3437
14
0
27 มีนาคม 2552 19:34 น. - comment id 933440
นอนกลิ้งเกลือกบนทรายไร้เสื้อผ้า ริมขอบฟ้าบน "เนินความห่างไห" ลมทะเลหนาวเย็นน่าเห็นใจ อยากรู้ใครหนอทำเธอช้ำทรวง คืออะไรระหว่างความห่างเหิน คือความขาดความเกินในความห่วง คือเนินแห่งคนคว้างกลางลมลวง หลงกลางห้วงโศกนั้น อัลมิตรา
27 มีนาคม 2552 18:14 น. - comment id 967628
เพราะคับ แต่หาคำตอบไม่เจอ
27 มีนาคม 2552 18:27 น. - comment id 967629
เศร้าจังค่ะ
27 มีนาคม 2552 19:20 น. - comment id 967651
โดนใจจังค่ะ...คุณอิม..สื่อความรู้สึกได้ชัดเจนมาก..เข้าใจค่ะ..เข้าใจ.... แวะมาเยี่ยมเยียนกัน...สบายดีมั้ยคะ..
27 มีนาคม 2552 19:48 น. - comment id 967661
หวัดดีค่ะ คุณ อัลมิตรา ส่วนใหญ่เข้ามาอ่านไม่ได้โพสท์ทั้งกลอนและงานเขียน แต่วันนี้เข้ามาอ่านแล้วคต้องแสดงตัวค่ะ โดนใจ..โดนจัง...เลยค่ะ%
27 มีนาคม 2552 20:28 น. - comment id 967682
เฝ้าชะเง้อคอยมองอยู่ทุกวัน บางใครนั้นจึ่งเงียบและห่างเหิน เคยหัวเราะเมื่อเข้าบ้านช่างเพลิดเพลิน ทำไมเดินจากไปไม่กล่าวลา ยังมีอีกหลายคนบ่นคิดถึง บางใครซึ้งหรือเปล่าเฝ้าตามหา มีเรื่องราวอะไรไยเฉยชา อย่าเก็บไว้เลยบางครารีบมาไว นึกถึงวันมีบางใครอยู่เป็นคู่ ทุกเช้าตรู่หัวเราะและสดใส มาบัดนี้มีเรื่องราวกล่าวความใน จึงทำให้บางใครไม่ร่ำลา ขออนุญาตแต่งกลอนในบ้านคุณอัลฯ ถึงบางใครคนหนึ่งเจ้าค่ะ
27 มีนาคม 2552 20:33 น. - comment id 967687
ห่างเหิน แล้วก็จะกลายเป็นห่างหาย ด้วยประการฉะนี้..
27 มีนาคม 2552 20:39 น. - comment id 967690
ในความห่างเหิน อาจจะเกินจนห่างหาย ไร้รักจนห่างกาย จึงทิ้งใครให้ระทม
27 มีนาคม 2552 20:59 น. - comment id 967696
ไม่ได้เข้ามาหลายปีเลย พี่ยังเขียนกลอนเพราะเหมือนเดิมเลยนะคะ แวะมาทัทายค่ะ อิอิ
27 มีนาคม 2552 21:45 น. - comment id 967702
คุณวิทย์ .. อืมม อัลมิตราก็รู้หรอกว่า ไม่มีคำตอบแน่นอน คุณพิมญดา .. ไยเศร้าแค่อักษร ด้วยบางตอนเราไม่ใช่ เขียนกลอนซุกซ่อนนัย ความจริงรอวินิจฉัย..ข้างในลึก ๆ คุณราชิกา .. หากเข้าใจอัลมิตราได้สักนิดก็ยังดี แต่จะมีไหมนั่นคนที่เข้าใจ ม้าลาย .. ไร้อาภรณ์นอนคว้างกลางเปลวแดด รอแสงแผดเผาใจจนไหม้หมอง จวบมิเหลือซากใดให้ควรมอง โทษทั้งผองเหมาะแล้วแน่วแน่ทน เพราะห่างเหินเกินไปใจจึงเจ็บ จิตหนาวเหน็บปวดปร่ามาหลากหน ถูกลมลวงล่วงล้ำกระหน่ำจน เปลี่ยนทุรนเป็นยินดีที่เผชิญ คุณณธร .. ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ :) คุณแก้วประภัสสร.. เขียนอักษรวางไว้เผื่อใครอ่าน ผู้ซึ่งเคยพบพานวันวานหวาน ผู้ซึ่งอยากสลักไว้ในตำนาน ผู้ซึ่งกาลมิอาจพรากจากจิตใจ คุณบนข .. ห่างเหินนาน ๆ ก็พองอนได้ แต่ถ้าห่างหาย มีหวังต้องตัดใจแล้วล่ะ คุณแจ้น .. คนที่รอ กับคนที่ถูกรอ .. สถานะต่างกันหนอ คนที่รอ..มักจะเป็นอัลมิตราทุกทีสินั่น .. ว่างั้นไหมคะ คุณยูริ .. เราเหรอ เขียนยังเหมือนเดิมอยู่หรอก สาระเหมือนน้ำท่วมทุ่ง ผักบุ้งยังหาไม่ค่อยจะมีด้วยซ้ำไปอ่ะ
27 มีนาคม 2552 23:31 น. - comment id 967749
..แหมคุณอัล..มาแนวเศร้า.เลยนะ.. ..บนความห่างเหิน..แม้ว่าจะยังมีจุดให้พบกันเสมอ ในเส้นทางความห่างเหิน... แต่ เกลียวเชือกที่มันมัดอยู่มันเริ่มคลายออกเพราะ เส้นความห่างเหิน มันดึงรั้งออกไป.. ..กิ่งโศก เคยตะโกนร่ำร้องเช่นนี้และ..ยังหาคำตอบเช่นกัน
28 มีนาคม 2552 07:15 น. - comment id 967789
แวะกลับมาทักทายค่ะ ยังจำกันได้มั้ย
28 มีนาคม 2552 09:25 น. - comment id 967808
นัยนิยามความห่างระหว่างเรา คือใดเล่า ? โปรดมอบคำตอบมา รอฟังคำตอบเช่นกันค่ะ
28 มีนาคม 2552 14:49 น. - comment id 967909
มาเยี่ยมชมผลงานและมาสวัสดีพี่อัลมิตราครับผม
28 มีนาคม 2552 15:45 น. - comment id 967918
ต่างคนต่างงานเยอะ...ถ้ามีเวลาว่างคงได้เจอกันล่ะน๊า... :)
28 มีนาคม 2552 20:13 น. - comment id 967974
คุณกิ่งโศก .. ตึงเกินไปก็ไม่ดี หย่อนเกินไปก็ไม่ควร อัลมิตราเขียนกลอนเพ้อเจ้อไป .. ก็เหมือนจะอาศัยให้คลายเหงา ที่จริงแล้ว มีคนให้รอคอย ก็ยังดีกว่าไม่มีคนให้รอคอยเนอะ :) คุณ cool-hearted .. หายไปไหนตั้งนาน โห... จำได้จิ คุณเฌอมาลย์ .. มีแต่เสียงลมพัดแล้วผ่านไป ปราศเสียงถ้อยตอบนัยของใครอีกคน ค่ะ คุณลายนกยูง .. สวัสดีค่ะ :) คุณกุ้งหนามแดง .. หิวขนมแล้ว .. นี่ ๆๆๆ วันนี้ไปทานไอศกรีมมา สุดยอดเลยนะ เป็นไอศกรีมโบราณ เขาทำงี้นะ เอามะพร้าวอ่อน มาผ่าแล้วขูดเนื้อข้างในเป็นแผ่น ๆ เอาไอศกรีมวางไป โรยถั่วนิดหน่อย นมสดนิดนึง .. อืมมมมม น้ำมะพร้าวก็ใส่ถ้วยเล็ก ๆ ให้ด้วย เจ๋งไหม ชุดละ 25 บาทเอง .. พรุ่งนี้ว่าจะไปทานอีก .. ฮา
29 มีนาคม 2552 08:40 น. - comment id 968107
ความห่างระหว่างเรา..ไม่มีบุคคลที่สาม แน่นอนแต่คงเป็นการเว้นช่องไฟให้เกิดความ สวยงามตามหลักศิลปะครับผม
29 มีนาคม 2552 13:09 น. - comment id 968248
จากรักหวงห่วงใยกลายเป็นห่าง ก่อให้เกิดช่องว่าการห่างเหิน ผิดใดหนอท้อใจใยหมางเมิน ใจจึงเจ็บปวดเกินจะทานทน บอกให้รู้สักนิดความผิดพลั้ง จึงชิงชังทิ้งให้หัวใจหม่น หรือเธอมีคนที่คอยเปรอปรน อย่าให้ฉันสับสนช่วยไขที แวะมาเยี่ยมค่ะสบายดีนะคะ อากาสร้อนจังที่เรือนกล้วยไม้ สี่สิบองศแล้วค่ะ
29 มีนาคม 2552 18:18 น. - comment id 968349
ความเศร้าใจในวันนี้ทำให้เรารู้จักตัวเอง และรู้สึกเข้มแข็งขึ้นนะคะ
30 มีนาคม 2552 07:27 น. - comment id 968532
คุณอินสวน .. เป็นการเว้นช่องว่างซึ่งคงไว้ตามหลักศิลปะจริง ๆ คุณนรศิริ .. ที่บ้านอัลมิตราไม่ค่อยร้อน (เพราะอยู่สูง) อีกอย่างอัลมิตราเลี่ยงที่จะออกไปผจญแดดนะ อย่างวันก่อน เคยเดินไปเซ็นทรัลบ่ายสองวันเสาร์ เดี่ยวนี้ไม่ไหวแล้ว ลงทุนนั่งมอเตอร์ไซด์รับจ้าง กลัวเป็นเนื้อแดดเดียวจังค่ะ คุณsomebody .. นับวัน แทนที่จะเข้มแข็ง กลับท้อถอย น่ะ
6 เมษายน 2552 11:27 น. - comment id 970875
คิดไปก็ป่วยการ ที่จะคิด นี่แหละชีวิตคิดสั้นคิดยาว คิดไปก็ป่วยการ ที่จะคิด คิดถูกคิดผิด ก็คิดไปคนเดียว เพลง ของคาราบาวขอรับ
6 เมษายน 2552 18:14 น. - comment id 971058
ความสัมพันธ์โรยรามาห่างเหิน เหมือนดุ่มเดินชนกระจกหน้าฟกช้ำ คล้ายกั้นด้วยแผ่นใสใครเล่าทำ ทุกถ้อยคำเปรียบเปรยทั้งเย้ยเยาะ หาว่ามีภรรยาหนีมาอ้อน ทุกขั้นตอนทำอะไรไม่เคยเหมาะ เป็นชีกอบ้อท่าน่าหัวเราะ คงเป็นเพราะมองเห็นเหมือนเดนคน ใครจะทนอยู่ไหวใจย่อมฝ่อ จะกลืนข้าวแค้นคอไปทุกหน หลายขวบปีหนีไม่ได้ใจยอมทน เพราะรักล้นเต็มอกตกม้าตาย อยากให้ตอบก็ตอบตามความจริง ที่ผ่านมาทุกสิ่งไร้ความหมาย ต้องห่างเหินเดินหลีกปลีกใจกาย เพราะศักดิ์ชายทนงใช่หลงลืม หากมองมาเหมือนคนที่มองคน เพียงสักหนหัวใจคงได้ปลื้ม แม้ลงทุนเท่าใดได้กู้ยืม ไม่นั่งซึมตัวสั่นเหมือนวันนี้ อิอิ ตอบตามคำขอ อิอิ
6 เมษายน 2552 20:53 น. - comment id 971165
คุณวนกวี .. คิดแล้วคิดอีก จึงได้รู้ว่าป่วยการที่จะคิดจริง ๆ ด้วยค่ะ คุณฤกษ์ .. ตอบได้ดีทีเดียวค่ะ ถือว่าต่อยอดได้ผลทางความคิดได้เชียว ขอบคุณค่ะ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
