หลงเงา

อรรธนิศา

เวลาสอบใกล้มาอีกคราแล้ว
ไม่มีแววทีท่าว่าขยัน
หยิบตำรามากางบ้างเหมือนกัน
ก็หน้านั้นอย่างเดิมไม่เพิ่มเลย
สายตาจ้องมองเพ่งเขม็งแน่
ก็ที่แท้หลับในจึงได้เฉย
หยิบตำรามากางเหมือนอย่างเคย
ไม่ลงเอยสิ้นสุดยุติลง
ก็จะให้ท่องบ่นกี่หนเล่า
เมื่อมีเงาของใครชวนไหลหลง
ไม่อาจตั้งจิตใจให้มั่นคง
เพราะพะวงเห็นได้ในตำรา
พยายามพลิกผ่านอ่านหน้าอื่น
ก็ยังตื่นตาเห็นเด่นหนักหนา
จนต้องฝืนดวงจิตปิดดวงตา
อนิจจายังเห็นไม่เว้นวาย				
comments powered by Disqus
  • ประทาน

    4 กุมภาพันธ์ 2553 00:20 น. - comment id 1095645

    พี่ป้อมครับ..ความรักมักเป็นเช่นนี้..ชอบตาม
    
    เราไปทุกหนทุกแห่ง..แม้ยามดูตำหรับตำรา
    
    ใบหน้าก็ยังลอยวนอยู่ไม่ยอมห่าง..
    
    
    แวะมาอ่านครับ
  • สุริยันต์ จันทราทิตย์

    4 กุมภาพันธ์ 2553 23:26 น. - comment id 1096227

    ที่ใดมีรัก...ที่นั่นมีทุกข์จ้า
    เพราะมากครับผมก็เคยเป็นนะ
    อ่านหนังสือไม่รู้เรื่องเลย
    ไม่ว่าหลับหรือตื่น ยืนหรือเดิน
    นึกเห็นแต่หน้าเธอ
    11.gif11.gif11.gif

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน