* * * รู้อย่างนี้.... *__~ * * *

หิ่งห้อยน้อยใจ

ก่อนนั้นเรา  คงมีพ่อ  อยู่เคียงข้าง 
ทุกทิศทาง  พ่ออยู่  คู่เสมอ 
อยากพบพ่อ  เมื่อใหร่  ก็ได้เจอ 
ไม่ต้องเพ้อ  ฝันถึง  ซึ่งลวงตา
ยามเล็กเล็ก  พ่อเรา  เฝ้าสอนสั่ง 
ตั้งความหวัง  ที่ลูก  สุขนักหนา 
ลูกเติบใหญ่  พ่อรื่น  ชื่นอุรา 
วันนี้ลา  จากลูกไป  ไม่หวนคืน
รู้อย่างนี้....  จะไม่  ทำเหมือนก่อน 
รู้อย่างนี้....  จะตั้งใจ  เรียนหนังสือ 
จะตั้งหน้า  ตั้งตา  หมั่นฝึกปรือ 
จะไม่ดื้อ !  ไม่ซน !  ไม่ถือดี !
เพิ่งรู้ซึ้ง  ถึงความเศร้า  ที่ยิ่งใหญ่ 
พ่อจากไป  ลาลับ  นับจากนี้ 
จะรำลึก  ถึงคุณพ่อ  ชั่วชีวี 
ถึงความดี  พ่อสร้างไว้  ให้ทบทวน 
จากนี้ไป  ไม่มีพ่อ  รอว่ากล่าว 
คุณพ่อก้าว  ไปไกล  ไม่อาจหวน 
ถึงจะร่ำ   ร้องให้ !  และคร่ำครวญ ! 
ไม่อาจทวน  คืนสู่เหย้า  เฝ้าละเมอ
ต่อแต่นี้  เหลือเพียงแม่  คอยเคียงข้าง 
ทุกทิศทาง  แม่เฝ้าดู  ลูกเสมอ 
อยากพบแม่  เรียกหา  เป็นต้องเจอ 
ไม่ใช่เพ้อ  ฝันถึง  ซึ่งลวงตา
ตั้งแต่เล็ก  แม่เรา  เฝ้าถนอม 
คอยเห่กล่อม  ด้วยรัก  ลูกนักหนา 
ส่งเสียให้  เราได้  มีวิชา 
ด้วยกายใจ  อ่อนล้า  น่าเหนื่อยแทน 
เฝ้ามองลูก  ด้วยดวงตา  อุ่นไอรัก 
คอยพิทักษ์  ปกป้อง  ด้วยหวงแหน 
มีแต่ให้  ไม่หวัง  สิ่งตอบแทน 
แม้ยากแค้น  ลำเค็ญสู้  สุดทนทาน 
สิบนิ้วมือ  พนมกราบ  อภิวาท 
ลงแทบบาท  แสดง  กตัญญูท่าน 
ทำตอนนี้  ใช่วันมี  เพียงวิญญาณ 
แล้วเรียกขาน  ให้มา  ปรากฏกาย 
รู้ซึ้งแล้ว....  แสดงให้  ท่านรับรู้ 
รู้ซึ้งแล้ว....  ท่านยังอยู่  ไม่หนีหาย 
เคียงข้างเจ้า  ตราบชีวิน  สิ้นมลาย 
ลูกทั้งหลาย  กลับไปบ้าง  สร้างกตัญญู
ฝากไว้ให้  เป็นข้อคิด  สะกิดใจ
ใครต่อใคร  ลืมหลง  คงอดสู
มัวสนุก  ละเลย  ไม่เคยดู
ไม่รับรู้  ว่าผู้เฒ่า  เขาเดียวดาย ๚ะ๛