เสียงระเบิดเสียงปืนให้ขื่นขม จังหวัดใต้ระทมทุกข์ใหญ่หลวง ประชาชนทนนิ่งสิ่งทั้งปวง มิเคยทวงสิ่งใดใจหวั่นหวาด กำลังพลอาวุธยุทธภันท์ มากองก่ายรวมกันป้องอำนาจ เพื่อปกป้องพวกพ้องให้เด็ดขาด มิให้พลาดสายตาหาศัตรู ทางภาคใต้ให้ชาวบ้านขันอาสา ทหารพรานจ้างมาเข้าต่อสู้ ทั้งชาวบ้านทั้งพระคละด้วยครู ตายเป็นหมู่ช่างปะไรไกลนายเรา ไม่เอาจริงทิ้งภาระประชาชน ต้องทุกข์ทนเสี่ยงภัยอยู่ใกล้เขา พากันย้ายถิ่นฐานจากบ้านเก่า สุดบรรเทาปัญหาค้างคานาน ตั้งทำไมกรมทหารอิสานเหนือ ปล่อยภาคใต้เป็นเหยื่อทุ่งสังหาร แทนจะเอากำลังพลงบประมาณ เป็นประชาภิบาลด้ามขวานไทย เช็ดน้ำตาแห้งเหือดแม้เลือดริน กำลังใจทั้งสิ้นมอบครูใต้ แม้ชีวิตเกลือกดินโปรดดิ้นไป ตายจนหมดเมื่อไรค่อยว่ากัน
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์ 26 ก.ค. 2554 23:04 น. - ID 141190 
1432
0
0
30 กรกฎาคม 2554 13:03 น. - comment id 1204462
กี่คน กี่ชีวิต ที่ปลิดสิ้น กี่หยดเลือด ชโลมดิน ผองถิ่นนี้ กี่ปี กี่ชาติ ปราศไพรี กี่คำถาม ? คำตอบมี ที่แน่นอน ฤๅเป็น เช่นนี้ ไม่มีจบ ต่างต้องรบ กลบฝังกายสุดถ่ายถอน ต้องดับดิ้น สิ้นไป ในกองฟอน มันซับซ้อน ย้อนคำ ถามทำไม ? ซ้ำแล้ว ซ้ำเล่าเถ้าถมกลบ ไม่จบ ยังรบรา ฆ่ากันใหญ่ แย่งชิงมวลชนแฝงกลใน หลอกตายใจ ไล่เข่นฆ่าอย่างน่ากลัว.. กี่คน กี่ชีวิต คิดจะหนี กี่วิธี กี่แผนใช้ กันให้มั่ว กี่หมื่นล้านผลาญงบ กลบเข้าตัว เงาสลัว ความชั่วช้า..ยังท้าทาย ! ถมแรงกาย ใส่น้ำเงินเกินไหลหลาก คนไข้หนัก จับกรอกยาคิดว่าหาย อาจหมดตัวมั่วทางผิดคิดกันใหม่ รอไม่ไหวชายแดนใต้.. ตายทุกวัน ! ระเบิดบูม ! ตูมสนั่น ..ทุกวันเลย
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
