เขาแบกอิฐ ปูน,ทราย ขายหยาดเหงื่อ กรำงานเพื่อ ครอบครัว กลัวโหยหิว ยังชีพด้วย ผัก,หญ้า ปลาสร้อย,ซิว กายขี้ริ้ว ผิวกร้าน ผ่านประจัญ วันนี้ป่วย เวียนหัว ตัวสั่นเทิ้ม หาค่าเทอม ส่งลูก เกรงถูกหยัน รวมตำรา เสร็จสรรพ อีกนับพัน ต้องกัดฟัน สู้ไป ไม่รั้งรอ ขอเบิกเงิน นายจ้าง ช่างลำบาก ผลัดซ้ำซาก ประวิง เบื่อจริงหนอ โดนกดขี่ เบียดบัง ทั้งด่าทอ นึกแล้วท้อ อิดหนา ระอาใจ พวกคดโกง ค่าแรง ปานแร้งทึ้ง มิคำนึง ถึงหัวอก ใครหมกไหม้ ใจแคบเห็น แก่ตัว ชั่วจัญไร เอาแต่ได้ เฟื่องฟู อยู่ฝ่ายเดียว ชีวิต กรรมาชน จนต้อยต่ำ ถูกเหยียบย่ำ อนาถ ขาดแลเหลียว ใช้แรงงาน เช้า-เย็น ตัวเป็นเกลียว ใจห่อเหี่ยว คับแค้น แสนตีบตัน
สุนทรวิทย์ 29 พ.ย. 2554 11:01 น. - ID 142728 
843
0
0
30 พฤศจิกายน 2554 10:22 น. - comment id 1216502
คิดว่าเป็นกรรมเก่าจะได้ไม่เศร้ามาก...อีกพวกก็นึกซะว่ามันกินบุญเก่า
30 พฤศจิกายน 2554 16:35 น. - comment id 1216560
คงทำได้แค่นั้นจริงๆครับ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
