เธออาจมีทีท่าไม่อาทร และฉันเองอาจอ้อนวอนแค่แววตา ------------------------------------- ดอกพิกุลบุนนาคจะจากร่วง เธอถามไถ่มีใครห่วงเธอไหมหนา จะราโรยในคืนแรมอย่างแช่มช้า เพื่อฉันบอกออกหน้าว่าห่วงใย อาจจะเป็นด้วยความรัก ที่ลงหลักในนิยามแห่งหวามไหว ความปวดร้าวเป็นกิ่งก้านให้ดอกใบ บานระบัดท่วมใจในคืนงาม จึงลมแผ่วก็พร้อมจะราโรย ละห้อยโหยอาลัยให้ไถ่ถาม แล้วซอนหนีเพื่อให้ชิดให้ติดตาม ดั้นด้นข้ามผืนทะเลเพื่อรอคอย สักครั้งหนึ่ง เพื่อให้รับและรู้ถึงทุกคำถ้อย เพื่อให้เห็นน้ำค้างปนในฝนปรอย เพื่อรอยรักสักเล็กน้อยในดวงตา เท่าดินเท่าฟ้าเท่าอากาศ ฉันจึงขลาดและเธอจึงไม่กล้า เดิมพันใดเล่าเท่าฟากฟ้า เรารักกันเกินกว่าจะเอ่ยวอน ----------------------- กาลครั้งหนึ่ง กับรู้สึกลึกซึ้งที่ซุกซ่อน เธออาจมีทีท่าไม่อาทร และฉันเองอาจอ้อนวอนแค่แววตา
หมอกจาง 5 ก.ค. 2555 00:21 น. - ID 144934 
3034
2
0
6 กรกฎาคม 2555 09:26 น. - comment id 1237416
นี่คือรสกลอนอ้อนสาวของพี่หมอกจางโดยแท้ ชอบมากครับ
6 กรกฎาคม 2555 10:25 น. - comment id 1237429
อ่านแล้วรู้สึกว่า นี่แหละคือหมอกจาง ชอบค่ะ
6 กรกฎาคม 2555 11:56 น. - comment id 1237464
เป็นความรู้สึกที่ไม่ได้ต้องการสิ่งใดตอบแทนสินะคะ... "เบาโหวง" นึกถึงคำนี้เลยแฮะ... บทกลอนของหมอกจางมีกลิ่นอายความเศร้า เหงา ละมุนละไม แต่ก็ไม่ปราถนาสิ่งใดมาเติมเต็มความรู้สึกอีก เหมือนหวงแหนอารมณ์นี้เอาไว้ไม่ให้จากไปไหน.... อุ่นไอของความสุข บางครั้งก็มองหาได้จากเงาทุกข์ ใช่มั๊ยคะ
7 กรกฎาคม 2555 19:49 น. - comment id 1237629
11 กรกฎาคม 2555 09:39 น. - comment id 1237968
ไพเราะมากค่ะ
12 กรกฎาคม 2555 00:14 น. - comment id 1238094
กวีปกรณ์ - ขอบคุณครับที่มาทัก ทุกครั้งที่เห็นชื่อ ผมอดคิดขำๆไม่ได้ ว่า เออ ชื่อดีแฮะ กวี-ปะ-กลอน กวีได้มาพบปะกับกลอน ฟังดูน่ารักดี--------------------- จอบอ - แฮะๆ ขอบคุณครับ
---------------------- โคลอน - ตอบอย่างนี้นี่ยกนิ้วให้เลยนะ --------------------- จวว.
5 มกราคม 2556 12:38 น. - comment id 1253305
อ่านแล้วรู้สึกโหวงเหวงในอก
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
