* หอมดินกลิ่นนา *

หอมดินกลิ่นนาข้าวกล้าเขียว
ลมพัดกรูเกรียวไล้เรียวข้าว
ท้องฟ้าฉ่ำฝนก็หล่นพราว
ปลอบข้าวปลอบขวัญชาวนา
ดินฉ่ำน้ำชุ่มเพราะอุ้มน้ำ
กสิกรกสิกรรมเพาะชำกล้า
ดินว่างร้างข้าวก็พราวตา
ข้าวกล้างอกงามตามทำนอง

กล้าน้อยค่อยค่อยแตกกอ
แตกหน่อก่อกล้านาทั้งผอง
ลมร่ายพร่ายริ้วพริ้วมอง
ต้นข้าวทั้งท้องออกรวงงาม
เต็มนาท้องทุ่งยุ้งฟ้า
รวงทองงามตาวาบหวาม
จากกล้าก่อรวงริ้วงาม
นิยามทุกข์ยากชาวนา

ชาวนาคนจนต้องทนยาก
ทุกข์ทนซ้ำซากเหนื่อยล้า
หยาดเหงื่อแรงงานผ่านมา
มอบเป็นเหรียญตราชาวนาไทย

หมดนาหมดหน้าเก็บเกี่ยว
หนี้สินหน่วงเหนี่ยวหวั่นไหว
ยุ้งฉางว่างเปล่าเศร้าใจ
ขายข้าวเลี้ยงใคร...ชาวนา

หอมดินกลิ่นจางฟางข้าว
ลมแล้งอบอ้าวผะผ่าวหน้า
ซังข้าวปลิดปลิวละลิ่วฟ้า
คือวิญญาณชาวนาปลิดปลง
ตั้งหน้ารอหวังหน้าฟ้าฝนใหม่
ต่อลมหายใจผุยผง
หว่านกล้าชีพกล้าคืนคง
ต่อหนี้ยืนยง....ชาวนา

ให้ดาว 0 ดาว

1 2 3 4 5

0 ดาวจาก 0 คน

บนข. 3 ม.ค. 2556 16:04 น. - ID 146425

2559

URL แบบสั้น https://www.thaipoem.com/poem/146425 ที่มา: บนข.

comments powered by Disqus

ประภัสสุทธ

3 มกราคม 2556 16:54 น. - comment id 1253254

คล้ายเรื่องราวชาวนาใน"ตำบลช่อมะกอก"และชาวนาทั่วไปแท้

เศร้าใจ

สุริยันต์

3 มกราคม 2556 17:52 น. - comment id 1253258
```
เพราะที่สุดครับ
```

ฤกษ์(ไม่ได้ล๊อกอิน)

3 มกราคม 2556 21:35 น. - comment id 1253264

ต้องไถถากลากคราดจนเหงื่อหยด
ทั้งปักดำทำหมดถึงใส่ปุ๋ย
เมื่อเกี่ยวรวงย่ำนวดด้วยควายทุย
ควายเขาเกเดินลุยบนฟ่อนฟาง

เม็ดข้าวเปลือกตำฝัดขจัดฝุ่น
เป็นข้าวสารเคยคุ้นเต็มกระถาง
ข้าวสุกขาวใส่ขันยกจบวาง
รอใส่บาตรเมื่อฟ้าสางตอนพระมา

หวังเพียงลดความโลภด้วยจาคะ
อาศัยพระถึงธรรมตามศาสนา
ลืมเม็ดเหงื่อโทรมกายที่ปลายนา
ลืมกลิ่นดินกลิ่นหญ้าเมื่อรับพร

จำเริญเถิดพระคุณโยมหนุนส่ง
ปฎิบัติชอบปฎิบัติตรงเพื่อสั่งสอน
ละโลภหลงแน่ชัดตัดนิวรณ์
บรรลุธรรมทุกขั้นตอนจวบนิพาน

    ดินและท้องนาเป็นแหล่งผลิตข้าวให้ประชาชนได้ใส่บาตร

ยาแก้ปวด

8 มกราคม 2556 18:23 น. - comment id 1253408

White roses

9 มกราคม 2556 13:05 น. - comment id 1253437

เพราะมากค่ะ..ปีใหม่นี้ขอให้มีความสุขมากๆและตลอดไปนะคะ....

ร้อยฝัน

9 มกราคม 2556 21:00 น. - comment id 1253473
```
 เยี่ยมจริง ๆ
```

ฟ้าฟื้น ธรรมชาติ

11 มกราคม 2556 16:30 น. - comment id 1253537

บ้านผมหากสิ้นฤดูนา คุณยายกับคุณแม่ก็จะเลี้ยงตัวหม่อนตัวไหม คุณตากับคุณพ่อก็จะถักทอสิ่งทอต่างๆ เช่น สวิง แห เปล เป็นต้น ทั้งฟืนท่านก็เผาในช่วงเว้นจากหน้านา คนอีสานเรามีอะไรให้ทำไม่หยุดในแต่ละวัน ขยันอดทนและพอเพียง แต่หลังๆมากเราไปเสียท่าให้กลับวัตถุภายนอกมากเกินไป...

+ comment แสดงความคิดเห็น