๏ ฉันและเขา ๚ะ๛

บินเดี่ยวหมื่นลี้

๏ บางเรื่องราวซ่อนเร้นเกินเค้นพากย์
เอื้อนเอ่ยปากเผยนัยยามใครถาม
คนสนิทเก่าก่อนเขาย้อนนาม
ยังติดตาม-ผูกพันกันอย่างไร??

เหมือนคมมีดกรีดลึกรู้สึกเจ็บ
แต่จำเก็บซุกซ่อนความอ่อนไหว
ฝืนยิ้มหัวกลบเกลื่อนสะเทือนใจ
เลี่ยงตอบนัยถ้อยถามที่ลามรัน

ด้วยภาพเก่าครั้งก่อนคราตอนเริ่ม
ล้วนแต่งเติมชีวีหลากสีสัน
ผ่านเรื่องราวมาก-น้อยจวบร้อยพัน
ชื่นสุขสันต์-โศกเศร้าคละเคล้าทรวง

ตราบวันนี้ภาพนั้นก็พลันหม่น
ด้วยล่วงพ้นสายกาลที่ผ่านล่วง
ร้อยหตุผลมากยิ่งหลายสิ่งปวง
ผันสองทรวงห่างหนคนละทาง

แม้นความคำร่ำลามิกล้าฝาก
แต่เหมือนฟากกั้นเถินจนเหินห่าง
เรื่อรุ้งงามก่อนเก่าเพียงเงาจาง
ที่ทอดวางสองฝั่งเมื่อครั้งนั้น

เก็บเรื่องราวร้อยพันของวันก่อน
ให้ซุกซ่อนตามกาลที่ผ่านผัน
เมื่อโลกจริงต้องข้ามไปตามวัน
รักครานั้น "เรา" วันนี้..มิมีใคร ๚ะ๛
				
comments powered by Disqus

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน