เริ่มนับหนึ่ง

อ.วรศิลป์

ผืนดินแห้งแล้งหนักมาพักใหญ่
หายไปไหนหนอหยาดฝนไม่หล่นร่วง
ไม้เหี่ยวเฉาเหงาหงอยเศร้าสร้อยทรวง
ทิ้งใบร่วง เหลือแต่ก้าน ต้านแดดแรง


คนหนุ่มสาวแบกกระเป๋าเอาขึ้นบ่า
เดินบ่ายหน้าฝ่าดินแยกแตกระแหง
เป้าหมายคือเมืองกรุงค่าแรงแพง
หวังเบาแบ่งทุกข์พ่อแม่ผู้แก่ชรา

โบกสองแถวต่อรถไฟไปรถทัวร์
เงินติดตัวมีไม่มากยากหนักหนา
จากรุ่งเช้าจนเย็นย่ำค่ำอีกครา
ในที่สุดเมืองฟ้าได้มาถึง

กดโทรศัพท์ในมือเพื่อสื่อสาร
ถึงทางบ้านให้รับรู้สักคำหนึ่ง
ความทุกข์ยากที่จากมาติดตราตรึง
พรุ่งนี้ขอเริ่มนับหนึ่งจนถึงชัย

				
comments powered by Disqus

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน