เสียงที่ได้ยิน

ร้อยฝัน

ยินเพียงสำเนียงถ้อยที่ร้อยคำ
อันเสแสร้งแกล้งอำคำอ่อนหวาน
ที่จารจดรดเลี้ยงเพียงดวงมาน
หวังร้าวรานริดรอนให้ผ่อนลง
ยามยิ้มแย้มแต้มอยู่บนใบหน้า
ดั่งดาราทั้งมวลชวนไหลหลง
ความคิดถึงดิ่งห้วงบ่วงพะวง
ดุจจะคงรักมั่นนิรันดร
เพียงกระจ้อยร่อยหริบดูริบหรี่
ในหวังที่หลงมนต์กลอักษร
ไร้แรงยุดฉุดดึงจึงสั่นคลอน
จึงต้องนอนระทมจมน้ำตา
ยินแค่เสียงสำเนียงพร่ำร้อยคำหวาน
ของวันวานกล่าวย้ำเพียงคำว่า
เราจะก้าวข้ามผ่านกาลเวลา
ไม่มีค่าคำว่าเราเพียงเงาลวง
comments powered by Disqus

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน