แด่ เพื่อนไพร

เปลวเพลิง

เพื่อนรัก
ฉันคิดถึงเธอยิ่งนักเพื่อนรักเอ๋ย
ด้วยมีเพียงภาพเก่าให้เฝ้าเชย
ว่าเธอเคยเกิดก่อบนธรณิน

วันนี้เธอล้มหายตายหมดแล้ว
ปราศวี่แวว-ยิ่งให้อาลัยถวิล
เหลือชื่อคงยงอยู่คู่แดนดิน
ย้ำให้ยิน-คิดถึงเธอเสมอมา

เนื้อสมัน
ฉันคิดถึงเธอนั้นมากนักหนา
หวังเห็นเธอสง่างามตามธรรมดา
เล็มยอดหญ้าเขียวขจีที่ลออ

ปลาหวีเกศ
ทั่วประเทศเธอไปอยู่ไหนหนอ
ทั้งค่ำเช้าฉันละห้อยอยู่คอยรอ
หวังแค่ขอเห็นเธอว่ายกลางสายธาร

นกตาพอง
ฉันนี้ปองยลเธอเพลินเหินสนาน
เธอโบยบินลับหายไปแสนนาน
หวังเห็นวารเธอกลับมาร่อนฟ้าไทย

และเพื่อนรักอีกมากมายในโลกนี้
ฉันคิดถึงเธอเหลือที่เกินขานไข
เธอล่วงลาอาสัญ-ฉันอาลัย
เหลือเพียงภาพประทับใจทิ้งให้ยล

ฉันคิดถึงเธอจริงจริงมิ่งมิตรรัก
และตระหนัก “มนุษย์” หนอผู้ก่อผล
แม้นใจหวังปลุกเธอฟื้นคืนชีพชนม์
ก็ต้องหม่น-รักเธอได้ในทรงจำ				
comments powered by Disqus

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน