มิกล้าเผยอ

พฤหัส กฤษชยรักษ์

กำลังใจคงมั่นไม่หวั่นไหว

กำลังกายพร้อมสู้ไม่รู้เหนื่อย

ยังหากินอยู่ได้ตามชายเฟือย

สมองเอื่อยหดหู่ไร้คู่กาย

 

ช่างต่ำต้อยด้อยค่าในชีวิต

พรหมลิขิตเหหันฝันสลาย

มืดแปดด้านหมดทางจะย่างกราย

อยู่เหมือนตายไร้รังจะนั่งนอน

 

โอ้อนาถวาสนาชะตาตก

ในทรวงอกหวั่นไหวคล้ายสังหรณ์

อนาคตไม่มีความแน่นอน

ต้องลุ่มดอนหมดค่ามิกล้าปอง

 

ไม่มีสิทธิ์เผยอหน้าสบตาใคร

แม้หัวใจเปี่ยมรักภักดิ์สนอง

จึงเก็บงำจำเลี่ยงเพียงเฝ้ามอง

จะเอาแร่แลกทองไม่สมควร

 

comments powered by Disqus

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน