บนเส้นทางสายฝันฉันงกเงิ่น
ขึ้นมาเดินดุ่มดุ่มตามกลุ่มใหญ่
แต่ดูเหมือนฝีเท้าเขาก้าวไว
มิทันไรทิ้งหายลับสายตา
ฉันล้มลุกคลุกคลานปานเด็กน้อย
มีริ้วรอยเลอะเทอะเปรอะแขนขา
มีหลายรอยหลายร่องต้องพึ่งยา
เกือบเลิกราลาร้างทางกวี
ด้วยทุกก้าวที่เดินนั้นเขินขัด
บางรู้สึกอึดอัดขัดเต็มที่
แต่่มีใครคนหนึ่งซึ่งอารี
คอยช่วยด้วยหวังดี..จ้ำจี้จ้ำไช
เห็นฉันเป๋เซถลาจนหน้าหมอง
ช่วยประคองคอยเข็นเป็นหลักให้
จนฉันเริ่มเข้มแข็งมีแรงใจ
เดินมาไกลเกินฝัน..ถึงวันนี้
ขอบคุณที่กรุณาเดินมาส่ง
อย่างมั่นคงจนถึงครึ่งวิถี
จะจดจำเมตตาปรารถนาดี
โดยมิมีวันเลือนเหมือนมีตรา
และในวันข้างหน้าถ้าคิดถึง
คงคำนึงอย่างผู้รู้คุณค่า
สำนึกคุณที่ป้องประคองมา
ถึงแม้ว่าต่อไปนี้...ไม่มีแล้ว
1106
20
4
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
