ได้อย่างไรกัน...

ฉันอาจจะดูเงียบไปไม่โต้เถียง
กับไม่กี่คำตอบที่เธอเรียบเรียงไม่ให้สงสัย
ฉันเองก็อยากจะเชื่อ...ปิดตาตัวเองใบ้เบื้ออีกต่อไป
ให้เธอได้สบายใจ...กับอะไรอะไรที่เธอทำ...
    เธออาจมองความเงียบ...เป็นความโง่
ที่ไม่อาจทำเก่งอวดเบ่งใหญ่โตให้ใครขำ
มันไม่มีประโยชน์อะไร  ที่จะคาดคั้นหัวใจที่มืดดำ
ไม่อยากเห็นใครโกหกซ้ำๆ  เพื่อปกปิดการกระทำ ทุกครั้งไป
     ฉันคิดว่าเข้าใจในเหตุนั้น
แต่เธอล่ะเห็นผลของมันบ้างไหม
เมื่อเดินทางหลอกมานาน  จนกลายเป็นเส้นขนานของความจริงไป
วันที่เธอเจอคำตอบว่าจะเลือกสิ่งไหน  จะกลับมายอมรับความจริงใหม่
....ได้อย่างไรกัน....

ให้ดาว 0 ดาว

1 2 3 4 5

0 ดาวจาก 0 คน

ละอองน้ำ 21 มิ.ย. 2545 17:51 น. - ID 17045

872

URL แบบสั้น https://www.thaipoem.com/poem/17045 ที่มา: - , ละอองน้ำ

comments powered by Disqus

นิติ

21 มิถุนายน 2545 18:39 น. - comment id 56939

เป็นความจริงของ สังคมจริงนะ ละอองน้ำ การโกหกเนี๊ยะ เป็นที่เราพบเห็นทุกวี่ทุกวัน

ตฤณ

21 มิถุนายน 2545 18:50 น. - comment id 56947
```
อ่านะ โดนอ่ะคะ โดน
```

mono

21 มิถุนายน 2545 19:11 น. - comment id 56959

จริง ๆ   เสียดแทงใจเลยล่ะ

Jordan

22 มิถุนายน 2545 21:06 น. - comment id 57148

กลอนของคุณละอองน้ำ ทำให้ผมรู้สึกมีกำลังใจขึ้นมาก อยากให้คุณช่วยส่งกลอนแบบนี้มาให้ผมได้ไหม ถ้าได้ก็ให้ส่งมาที่นี้นะครับ www.yahoo.com  e-mail  rickgto2001  Thank you so much

ตื่น

23 มิถุนายน 2545 01:34 น. - comment id 57201
```
โอยยยย... ร้อนตัว 5555
```
ละอองน้ำ

23 มิถุนายน 2545 09:10 น. - comment id 57211
```
55555
```
ละอองน้ำ

23 มิถุนายน 2545 09:50 น. - comment id 57225
```
ขอไปหาดูก่อนนะคุณ Jorda
```