สัญญาคนรักกันที่ผันเปลี่ยน อย่าเฝ้าเพียรเก็บมาให้เจ็บช้ำ ไม่มีค่าควรใจได้จดจำ เพียงคำพร่ำวาจาใช่ยั่งยืน คนจะไปป่วยการใช้มาพันผูก ความผิดถูกย่อมรู้แต่ยังฝืน ด้วยดวงใจรุ่มร้อนดั่งไฟฟืน อยากได้คืนอิสรภาพจากสัมพันธ์ หมดเยื้อใยใครกันจะยื้อยุด จักขอหยุดพันธนาไว้เพียงนั้น มิอาจรั้งมาจงรักด้วยคำมั่น ข้อผูกพันอย่าหวั่นหวาดให้ขาดไป ความเป็นจริงก็คือการยอมรับ มิอาจนับรอวันอันสุขได้ ปรารถนาสิ่งใดให้ดั่งใจ วาดหวังไว้ใช่จักเป็นเช่นนิรันดร์ .................................................
แว่นดอย 4 ต.ค. 2547 14:45 น. - ID 62878 
1705
8
0
4 ตุลาคม 2547 15:26 น. - comment id 343716
หน้าส่วนตัว
มันเป็นแก่นแท้แห่งความเป็นจริงที่สุดครับ
แก้วประเสริฐ.
4 ตุลาคม 2547 19:08 น. - comment id 343814
ทุกสิ่งเปลี่ยนไปได้เสมอค่ะ ชอบท่อนสุดท้ายมากๆ ความเป็นจริงก็คือการยอมรับ มิอาจนับรอวันอันสุขได้ ปรารถนาสิ่งใดให้ดั่งใจ วาดหวังไว้ใช่จักเป็นเช่นนิรันดร์ แวะมาบอกว่า คิดถึงแว่นดอยมากๆค่ะ
5 ตุลาคม 2547 11:12 น. - comment id 344154
ความเป็นจริงคือสิ่งต้องยอมรับครับ...
5 ตุลาคม 2547 21:11 น. - comment id 344570
เห็นด้วยค่ะคุณแก้วประเสริฐการยอมรับคือสิ่งที่ดีที่สุดนะคะ
5 ตุลาคม 2547 21:13 น. - comment id 344572
ขอบคุณที่ชอบค่ะนางฟ้า และข้าพเจ้าก็ขอยอมรับด้วยว่าบทสุดท้ายเขียนยากค่ะเปลี่ยนหลายรอบเลย :)
5 ตุลาคม 2547 21:17 น. - comment id 344577
ถูกต้องที่สุดเลยค่ะพี่ชาย .....ความเป็นจริงคือสิ่งต้องยอมรับเนอะ ขอบคุณที่มาทักทายกันนะคะ..ดีใจมากมากค่ะ
6 ตุลาคม 2547 00:12 น. - comment id 344722
ใช่เลย..... แต่ว่านัสก้ออยากเชื่อน๊า มาทักทายค่า^^
6 ตุลาคม 2547 00:47 น. - comment id 344736
เชื่อเถอะค่ะ...จริงจริงนะ ......ขอบคุณที่มาทักทายกันค่ะ
7 ตุลาคม 2547 00:47 น. - comment id 345412
หากหมดเยื่อไม่เหลือใยในวันเก่า ก็จงจากตัวเราไปดีกว่า จะอยู่ไปให้ดวงใจช้ำอุรา เถิดเธอจ๋าจงบอกลาแล้วจากไกล *-*ชอบค่ะชอบ แต่งได้ดีค่ะ*-*
12 พฤศจิกายน 2547 08:56 น. - comment id 368566
ขอบคุณค่ะผู้หญิงไร้เงาที่มาทักทายกันนะคะ เราเข้ามาเวลาเดียวกันเลยแต่คนละวัน.... :) หวังว่าผู้หญิงไร้เงา..สบายดีนะคะ ...คิดถึงมากค่ะ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
