** กุศลวาทีมีแต่งาม

tiki

กุศลวาทีมีแต่งาม
        คิดแต่ดี ทำแต่ดี ที่ควรพูด
เคาะหน้าจอ ขอพิสูจน์ คำประสงค์
หักใจเก็บ เย็บสนิท คิดคำตรง
ดีจำนง ถ้อยสมาน สานไมตรี
     เพิ่มประพันธ์ในวงบรรณสารถ้อย
ซึ่งใหญ่น้อยได้ประจักษ์อักษรศรี
หากพลาดพลั้งรั้งแก้ไขไม่พาที
ส่งสิ่งดีสโมสรบ้านกลอนไทย
     อาจโกรธเคืองเรื่องส่วนตัวหัวโทสา
กิริยาอาจพลุ่งพลั่งนั่งไม่ได้
แต่เมื่อเขียนเพียรบรรจงเจียระไน
มอบถ้อยไว้ให้คนอ่านชื่นบานเทอญ
ทิกิ_tiki
บทงานวรรณกรรมอันอยู่ได้นานมักจะ
ละอกุศลวจีกรรม 
 อันมี 	1 พูดปด โกหก มดเท็จ
         	 2 พูดคำหยาบช้าและหยาบโลน
       	3 พูดส่อเสียดกระทบกระแทกแดกดัน	
	 ร้าวฉานไมตรี
         4 พูดเพ้อเจ้อไร้สาระไม่ประเทืองสติปัญญา
 เคยฟังหลวงพ่อเสือฯท่านเทศน์สอนบ่อยเรื่อง
วจีกรรม อันนำไป สู่ความไม่สบายอกสบายใจ
และสร้างกรรมไปสู่อบาย ของทั้งผู้กล่าวและผู้ฟัง 
ในที่นี้ก็ขอกล่าวไปถึงงานเขียนหรือ เคาะแป้น
พิมพ์อันนำให้ผู้กระทำการจาร และผู้ใช้สองตา
แลอ่าน  หรือผู้ใช้โสตสดับในสิ่งที่ผู้อื่นอ่านให้ฟัง 
ไปสู่อบายโดยไม่รู้ตนซึ่งหากละเอียดปลีกย่อย
ลงไป อาจมีถึง การยกตนข่มท่าน
การโอ้อวด มายา สาไถย ฯลฯ
       โดยถือว่ากรรมคือเจตนา ถ้าตั้งใจวจีสุจริตเป็น
อุปนิสัย แล้ว สุจริตชน พึงยึดถือกรรมดี คือกระทำ
ดีไว้เป็นหลักโดย วิจารณญาณแห่งตนว่าสิ่งที่ตน
เขียนนี้ สุจริคใจหรือไม่ เช่น
	๑. เป็นสิ่งที่ตนเห็นมา ได้พบจริง 
เรื่องดังกล่าว	เป็นเรื่องจริงมิได้สร้างสรรค์ โป้ปด
มดเท็จ  หากแต่งขึ้นปั้นขึ้นอันเป็น จินตนาการ
พึงแจ้งไว้ให้	เห็นว่าเป็นถ้อยจินตนาการ
       	๒.หากแม้นจำเป็นต้องมีถ้อยคำอัน
หยาบคาย	หยาบโลนติดมาก็ขอให้แก้ไขเสีย
ให้รู้สึกว่าหยาบน้อยที่สุดที่จะทำได้เพื่อช่วยกัน
ลดความรุนแรงในสังคม อันจะขยายวงต่อไป
                   	๓. อกุศลวรรณกรรมประเภทอัน
ส่อเสียดกระทบกระแทก แดกดันการกล่าวร้าย
ใส่ผู้อื่น ดีใส่ตัวชั่วใส่ผู้อื่น การกล่าวเรื่องกำกวม
 มองได้หลายนัยเป็นชนวนแตกร้าว การกระทบ
กระเทียบเปรียบเปรยโดยเจตนาในใจหมายให้
คนอ่านรู้อยู่ว่ากำลังด่าว่าผู้ใดอยู่ แล้วสะใจที่ได้
กระทำ     หลวงพ่อท่านก็เคยเทศน์ให้ฟังไว้เช่น
กันว่าเป็นอกุศลกรรมนำสู่อบายด้วยกันทั้งนั้น
 	๔ .งานประพันธ์อันเป็นการสร้าง
สรรค์ประเทืองปัญญาให้เกิดมีขึ้นแม้นเพียงนิด 
ถ้อยคำอันควรยกย่องสรรเสริญในสิ่งดีของผู้อื่น
ก็เสมือนผู้รจนาได้จุดเทียนแห่งปัญญาเป็น
แสงสว่างขึ้นกลางใจ..อันใดอันเพ้อเจ้อ อันนำ
ไปสู่การหลงไหลตกไปจากทางปัญญาก็ระลึก
 ผนึกสติ สมาธิตนถามตนเองสักหน่อยว่า
เขียนไปแล้วคนอ่านได้สติปัญญาอะไร 
	การสร้างความสงบ และสันติ
ในบทวรรณกรรมการประพันธ์นั้นก็เสมือนการ
สวดสรรเสริญพระคุณแห่งองค์ธรรมสันถวไมตรี 
  ซึ่งผู้รจนา	 ประพันธ์ขึ้นมาย่อมได้ความสงบ
ในใจตนเป็นที่ตั้ง        การถามใจตนเองเสียว่า 
งานที่ประพันธ์ไปนี้ อ่านแล้วราบรื่นอ่อนโยน
ละมุนใจดีหรือไม่ ก็เป็นกุศลกรรมในตัวอยู่
         แต่ทั้งนี้ ข้าพเจ้ามิได้แตะต้องการประพันธ์
เพื่อการปลุกใจให้รักชาติหรือการปลุกสังคม
ให้หันมาพิจารณาสังคมที่เสื่อมทรามเพื่อการ
แก้ไขให้ดีขึ้น ถือว่าการประพันธ์นั้นๆมีสาระในตัว
เพื่อสิ่งที่ดีกว่าโดยเจตนา คือความตั้งใจ ของ
ผู้ประพันธ์แล้ว
ขอฝากไว้ให้น้องใหม่เพื่อพิจารณาถ้อยสาระ
แห่งตน  ท่านที่เขียนงานงามแห่งใจอยู่แล้วเขิญ
ท่านประพันธ์ต่อ
ท่านที่คิดจะนำเรื่องอันเป็นอกุศลกรรมมาใส่ไฟ
ผู้ใดก็หยุดเสียบ้าง
สังคมวรรณกรรมนี้จะได้มีความสงบงามและ
น่าอ่าน เป็นวรรณกรรมอันมีความหมายแก่ชีวิต
และสังคมนานสืบไป
รจนามาด้วยความเคารพท่านผู้อ่านเป็นที่ตั้ง
ขอขอบพระคุณที่ได้อ่านมาจนถึงบันทัดนี้
ทิกิ_tiki
กุศลวาทีมีแต่งาม
จารเพลพระอาทิตย์แด่มิตรกลอนไทย
๓๑ ตุลาคม พุทธศักราช ๒๕๔๗
วันแรม ๓ ค่ำ  เดือน ๑๑
สยาม ราชอาณาจักรไทย