ลมพัดพร้าวไหว อยู๋ปล่ายเมืองฟ้า เมือไร่ตัวข้า จะได้เอื้อมถึง จะขึ้นต้นพร้าว ทำแขงขาแข้ง ทังเหยียดทั้งยืน ก็ดึงไม่ได้ ขวิดขวะขวิดขวาง อยู่ตามล่างใต้ จะทำอย่าไร ทีนี้ ว่าลมได้ลมเชยชมคำชี้ ไม่ได้ริ่วหรี้ รูปรอย ลมก็พัดไม้ ไปเรียสอยๆ เมือไรหนอ จะมาเจอหน้าให้สมน้ำยา ความคิด หมาเห่าเรือบิน เห่าเสียงชีวิต ไม่ได้กัดตาบอันได ---------------------------------------------------------- จบ
เรืองเล่าภาณุวัฒน์ 3 พ.ย. 2547 18:11 น. - ID 64829 
1007
3
0
3 พฤศจิกายน 2547 19:38 น. - comment id 363129
น่ารักดีนะค่ะ
4 พฤศจิกายน 2547 09:51 น. - comment id 363364
คิค กวี เมืองเหนือ น๊อ
4 พฤศจิกายน 2547 11:30 น. - comment id 363483
อ๋อ อย่างนี้นี่เอง กำลังคิดถึงใครบางคนอยู่นี่เอง ^o^
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
