ไฟดับหนึ่งอึดใจ กวีดับไปเป็นชั่วโมง

tiki

กวีดับ
      คอมพ์ขัดข้องจึงนั่งจ้องแต่จอเปล่า
เกินจะเข้าไปเริงร่ายว่ายหรรษา
สนิทสนมกลมแต่เครื่องเลื่องลือมา
คนเขาว่า *เป็นอะไร..หมกใกล้คอมพ์*
     ปลีกวิเวกผันผละสมาธิ
แต่เริ่มริ เขียนกลอน..หนอนห่อห้อม
จากกระดาษพอไฟขาดปราชญ์เกินยอม
ไม่รอมชอมคือเจ้าคอมพ์เอาแต่ใจ(ตัว)
ไฟดับหนึ่งอึดใจ กวีดับไปเป็นชั่วโมง
   รักจะเป็นกวีอินเตอร์เน็ต ก็ต้องทำใจหน่อย
ไหนจะต้องเคาะอยู่คนเดียวหน้าคอมพ์ 
พูดกับใครตอนนั้นก็ไม่รู้เรื่อง
เพราะสมองทำงานผสานกับนิ้วมือ
เคาะแป้นหน้าจออยู่ผู้เดียว ใช่ไหมคะ
  คอมพ์ก็ดีอยู่หรอก แต่ไฟรัฐบาลเธอประหลาดพิกล
ดับไปสัก พรึ่บ แล้วเปิดใหม่ได้ทุกวัน ทำเอาระบบ
ทุกอย่างในบ้านดับหมด ต้องไล่เปิดกันใหม่
กว่าจะสั่งระบบในคอมพ์ให้ทำงานเข้ามาหน้าจอได้
ก็ไม่ต่ำกว่าชั่วโมง ทุกวัน เสียเวลาประชากร
อินเตอร์เน็ตเสียจริง....
     คนภายนอกจะมองว่า พวก กวีคอมพิวเตอร์
E Anthology..นี้
ประหลาดยิ่งกว่า กวีที่เขาเร่ร่อนไป กระดาษแผ่น
ดินสอแท่ง เขาก็ดู ทะมัดทะแมงกว่าพวกนั่ง
จมหน้าจอนี้เป็นไหนๆ....
  ถ้าไม่ได้การเขียนบทกวีหน้าจอคอมพ์นี้
ชีวิตคงไม่เย็นชื่นมีความสุขเฉกนี้..คงจะ
ตกอยู่ในความทุกข์ทุรนทุราย ที่ทำอะไร
ไม่ได้ดั่งใจสักอย่าง
    
       แต่เพราะ เราได้เลือกงานอดิเรก
เขียนบทกลอน บทประพันธ์อะไรของเรา
อย่างนี้...(เขียนไป ยิ้มไป อารมณ์ดี เพราะชอบ
เป็นกวีอยู่คนเดียกับสายลมแสงแดดอะไรของเรา
ไปอย่างนี้แหละ มีความ
สุขกับบทกวีเราไปวันวัน พอแล้วค่ะ )
      เรื่องหัวใจก็ธรรมดา...
ถ้าเราฟู่ฟ่า เขาคงมาตามหาเราเองแหละค่ะ 
ตอนนี้ เก็บเนื้อเก็บตัวค่ะ...
ซุ่มแต่อยุ่หน้าจอเขียนบทกวีมีความสุข.
..ขลุกอยู่กับจอ
    สภาพอย่างนี้ คงจะไปรักใคร 
ใครเขาก็ไม่รักเราด้วยหรอกนะคะ
เราเจียมตัวเจียมใจค่ะ
     เรามีเพื่อนที่เข้าใจกันมากมาย
หน้าจอคอมพิวเตอร์ เราจะไปทุกข์อะไร
คะ...?...ปลอบใจตัวเองไว้ก่อน
ทิกิ_tiki
เขียนไว้หน้าจอที่ไหนสักแห่ง เลยมาปัดฝุ่น
ลงที่นี่เข้ากับสถานะการณ์ ไฟดับ อิอิ
ไฟดับหนึ่งอึดใจ กวีดับไปเป็นชั่วโมง
เขียนหน้าไทยโพม ๑๐:๔๕ น.
สายวันเสาร์ ๒๙ มกราคม พุทธศักราช ๒๕๔๘