ก็เพียง........

พ. เพี้ยน

รจนากลอนน้อยด้อยค่านัก
ให้ประจักษ์ถึงใจใครคนนั้น
ที่คอยคิดคอยระลึกทุกคืนวัน
ผู้ที่ฝันถึงเธอยามนิทรา
หนทางไกลแสนไกลเท่าใดนัก
ก็จะหาญหักไปสู่ทิศา
แม้หนทางสู่ใจดวงดารา
แสนเหนื่อยล้าเท่าใดก็จำทน
ก็รักเองแล้วนี่จะทำไม
มีใครขอให้รักหรือชักสับสน
ก็รักเองช้ำเองในใจตน
นี่แหละคนมีรักมอบให้ไป
ไม่จำเป็นต้องรู้เท่าใดนัก
ว่าฉันรักเธอมากขนาดไหน
เพียงแค่รู้รักเธอหมดทั้งใจ
สักแค่ไหนก็คงไม่สำคัญ
เธอก็คงพานพบคนที่ดี
มีชีวีที่แสนเกษมสันต์
ฉันก็ดีมีสุขชื่นชีวัน
เห็นเธอนั้นมีสุขเต็มอุรา
ทางของฉันมันอาจจะผิดแผก
อาจแตกแยกไปคนละสาขา
กับฝันของแม่เจ้าดวงดารา
เหมือนทิวาข้ามกันกับราตรี
แต่เพราะฉันฝันถึงเธออยู่อย่างนี้
จึงมีแต่สุขใจให้สุขศรี
ขอฉันฝันถึงเธอทุกราตรี
ให้ฉันมีเธออยู่แค่ข้างเดียว
.............. มกุฏคีรีวัน...........
            5 / 02 02548
บทนี้แต่งก่อน บทที่แล้ว 5 นาที ฮะ
เศร้าเนอะ เพียง แค่ มี รักมาให้ มี หัวใจ มา ฝาก แต่ เธอ ไม่ต้องการ ซะนี่ ก็ เก็บกลับ ไปเหอะ .........
ไม่เป็นไร   บอกเลยไม่เป็นไร     
นํ้าตาจะใหลก็ไม่เสียดายหรอกหนา
เก็บมานาน      เก็บจนล้นจนรินจากตา  
ปล่อยมันใหลมาเพราะใจเหนื่อยล้าเกินไป
นํ้าตาก็ดีเหมือนกัน   ให้มันมาคอยล้างใจ       
เหนื่อยแค่ทางกายก็ให้เหงื่อมันล้าง
แล้วใจที่เหนื่อยกับความรัก ขอระบายกันบ้าง 
เหงื่อใหลเป็นทางออกมาจากสองตา
จะเป็นไร    ก็เปรียบดังเล่นกีฬา   
ถึงคราวอ่อนหลามีเหงื่อท่วมตัวมากมาย
เหนื่อยมานาน  เหนื่อยในรักในเกมส์แห่งใจ   
อ่อนแรงล้มไปนํ้าตาก็ใหลเป็นทาง
รักมันก็เป็นแค่เกมส์   แค่เกมส์อะไรซักอย่าง     
เจ็บชํ้าครวญครางไม่นานก็หาย
เมื่อใจยังอยู่ในเกมส์รัก   แพ้ไม่ใช่เรื่องใหญ่   
 เหนื่อยเข้าทีไรมันก็มีนํ้าตา
........................................................
....เมื่อไหร่มันจะจบซักที....