เดินบนโลกอ้างว้างบนทางเหงา ความอับเฉาคล้ายเพื่อนเยือนสนอง บนถนนเก่าเก่าใครเล่ามอง ฝันที่ปองเลยละมิตระการ เพราะหัวใจไม่ได้เสริมใยเหล็ก มิอาจเสกสรรสร้างหนทางหวาน หลงเพียงเงาอักษรที่กลอนกานท์ ทรมานจำหลักเพราะรัก.รอง ขอยอมเป็นคนสงวนตามส่วนสัด ที่เธอจัด.ทำเศร้าให้เราหมอง ลำดับที่เท่าไหร่เธอให้ครอง ร่วมสนองความรักคล้ายผักปลา คนสงวนพ.ร.บ.ขอหัวใจ สักเสี้ยวในความจำที่คลำหา เพียงซากรักให้ทานคล้ายผ่านมา ต่อชีวาวิปโยคที่โศกครวญ เพียงหัวใจมีไว้.คนให้รัก ก็สุขนักตามประสาค่าสงวน ติดอยู่ในห้วงฝัน