คือ พระพายแผ่วพริ้ว โบกไหว ลม แห่งรักพัดไป ทั่วหล้า หาย เหงาผ่อนดวงใจ เย็นชื่น ใจ สุขคลายอ่อนล้า ห่มด้วยความรัก แห่ง ใดในโลกล้วน เปลี่ยวเหงา ความ รักย่อมบรรเทา เหว่ว้า คิด ถึงซึ่งวันเก่า ครั้งก่อน ถึง อยู่ไกลสุดฟ้า แต่ใกล้ฤทัยไม่คลาย
1306
4
0
หน้าส่วนตัว
