มองตัวเอง ผ่านกระจก ให้ตกใจ กระจกใส ไม่โกหก สิ่งที่เห็น ความจริงแจ้ง กระจกบอก สิ่งที่เป็น กระจกเน้น ความจริงนั้น ด้วยสองตา ใครหนอใคร ผอมเหลือเกิน ซีดเซียวนัก ผิวเคยรัก เคยเนียนขาว ไม่รักษา ผมยาวนุ่ม เคยสวยใส กลับสั้นซา สองนัยตา ขุ่นหมองคล้ำ ดั่งช้ำใจ เมื่อไหร่หนอ จะกลับคืน เหมือนวานวัน เหมือนวันนั้น ที่ยิ้มสวย โลกสดใส เหมือนวันก่อน ส่องกระจก แช่มชื่นใจ มองใครใคร เห็นรอยยิ้ม สุดชื่นบาน หายไปเถิด ใจแสนช้ำ ให้สร่างซา ทิ้งเถิดหนา ความเหงาเศร้า เคยขับขาน หมดเสียที น้ำตาใส ไหลดั่งธาร ทุกข์อนธกาล ที่เกาะเกี่ยว ให้ร้างลา...
ต้นไม้ของอ่วง 6 ก.ค. 2550 08:04 น. - ID 104516 
1468
0
0
6 กรกฎาคม 2550 13:37 น. - comment id 720709
รักจึงคิดถึง รักจึงเกลียดไม่ลงค่ะ
6 กรกฎาคม 2550 17:10 น. - comment id 720806
ขอบคุณนะคะที่เข้ามาอ่านและติชม ..แล้วค่อยพบกันกับกลอนบทใหม่นะคะ
7 กรกฎาคม 2550 10:29 น. - comment id 720993
เป็นกำลังใจนะคะ อาจมีความรักดีๆ รออยู่ปลายทางที่ไหนสักแห่ง ดูแลตัวเองให้สวยๆนะ อิอิ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
