สีน้ำฟ้า

2 กุมภาพันธ์ 2551 11:34 น. - comment id 818397

สวัสดีค่ะ...คุณวฤก

ถ้าเคาะแล้วสนิมร่วงแบบนี้
สีน้ำฟ้า อาสาเคาะให้บ่อยๆ ดีไหมคะ

  

--------------------------------------------------------------

ม่านสลัว มัวหม่น มืดจนหนาว
ปลอบใจร้าว อย่างไร มิให้เหงา
ภาพภวังค์ ซ้ำซ้อน เคยอ้อนเบา
รักรุมเร้า ราโรย ระโหยแรง

นั่งนับคอย นาที อย่างทดท้อ
ยังคงรอ รุจี ทวีแสง
เผื่อหัวใจ ถูกพราก อยากเปลี่ยนแปลง
ทะนงแข่ง แสงจ้า..ของตาวัน

..

วฤก

2 กุมภาพันธ์ 2551 11:40 น. - comment id 818399

สีน้ำฟ้า...

กลอนบทนี้ ได้แรงบันดาลใจจาก

" ร​ ​อ​ ​ห​ ​ม​ ​อ​ ​ก​ ​จ​ ​า​ ง "

ของสีน้ำฟ้าเองล่ะครับ

เขียนไปลงที่พันติ๊บ

สีน้ำฟ้า

2 กุมภาพันธ์ 2551 11:42 น. - comment id 818400

ขอบคุณค่ะ.. บอกซะปลื้ม..
ว่าแต่ว่า..ไปแอบเห็นรอยสนิมร่วง
ของสีน้ำฟ้าด้วยเช่นกันสิคะนั่น



แจมขัดใจกับคำว่า...คงละเลย
เปลี่ยนยังไงถึงจะลงตัวคะนี่

คำในคลังน้อยเหลือเกิน

วฤก

2 กุมภาพันธ์ 2551 11:47 น. - comment id 818401

เอ... แต่อ่านแล้วผมชอบนะครับ

สีน้ำฟ้าเล่นคำว่า ลืม - หลง -  ละเลย

โดยใช้คำว่า "คง" มาเล่นด้วยนี่

อ่านแล้ว ชอบมาก ๆ เลย

..สีน้ำฟ้า..

2 กุมภาพันธ์ 2551 11:55 น. - comment id 818404

ขอบคุณค่ะ..

เปลี่ยนกลับไป กลับมาจนเลอะเทอะไปหมด



ถ้างั้นก็ใช้แบบนี้แหละค่ะ.. 

ช่ออักษราลี

2 กุมภาพันธ์ 2551 12:37 น. - comment id 818429

สวัสดีค่ะคุณวฤก งดงามมากค่ะ ใช้คำได้พลิ้วมาก

เรนจัง

2 กุมภาพันธ์ 2551 13:07 น. - comment id 818443

วฤก

2 กุมภาพันธ์ 2551 15:47 น. - comment id 818498

ช่ออักษราลี ......

ขอบคุณมากครับ ที่แวะเข้ามาอ่าน

เรนจัง ...

ขอบคุณเช่นกัน 

rain..

2 กุมภาพันธ์ 2551 16:47 น. - comment id 818507

หมองอิง

2 กุมภาพันธ์ 2551 20:20 น. - comment id 818594

กลอนเพราะจังค่ะ...แม้จะห่างไปนาน..
ยังแต่งได้เพราะปานนี้...ไม่ธรรมดาเลยนะเนี่ย..
ทักทายยามค่ำคืนค่ะ..

หมึกมรกต

2 กุมภาพันธ์ 2551 20:31 น. - comment id 818602

lสวัสดีครับ อาจารย์

ตอนนี้อยุ่กรุงเทพสินะครับ

อ.มณีวรรณ เล่าเรือ่ง อ.ให้ฟังหมดร่ะคับ  

น่าเสียดายแทนรุ่นน้องจังเลยนะครับ ที่ไม่ได้เรียน Biochem กับอาจารย์

บทกลอนไพเราะและคมคายไม่เปลี่ยนเลยนะครับ

อัลมิตรา

2 กุมภาพันธ์ 2551 20:46 น. - comment id 818610

ถ้าอาหมอกระโดด .. นอกจากเคาะสนิมแล้ว
อาจทำให้ไขมันละลายด้วยนะคะ .. ฮา
ล้อเล่นค่ะ อาหมอ วันก่อนอ่านข่าวเรื่องสาวสะดือหาย
ก็เลยฉุกนึกขึ้นได้คะ ..

แฮ่ แฮ่  .. บ่ มีโคลง เลยไม่ได้แวะพันติ๊ปปปปปปปป

มายอามีน

2 กุมภาพันธ์ 2551 22:05 น. - comment id 818692

สวัสดีค่ะ

แวะเข้ามาเยี่ยมชมผลงานค่ะ

วฤก

2 กุมภาพันธ์ 2551 22:12 น. - comment id 818694

Rain




หมองอิง

"ไม่ได้เขียนกลอนเกือบ 6 เดือนแล้ว ...
ชีวิตวุ่น ๆ เพราะย้ายบ้าน ย้ายงาน ฯลฯ

ตอนนี้เริ่มลงตัวแล้ว... จึงกลับมาจับกลอนใหม่ครับ"


หมึกมรกต

กว่า 20 ปี ที่อยู่ขอนแก่นนั้น มันสร้างความผูกพันธ์ได้แน่นหนานัก
แต่... สุดท้ายก็ไม่มีใครที่จะอยู่ได้ตลอดไป

ทุกอย่างคงเป็นไปตามกฎของไตรลักษณ์

อนิจจัง - ทุกขัง - อนัตตา

เมื่อวันหนึ่งผมได้คิดว่า ... จะเหนื่อยอย่างนี้ต่อไปได้อีกสักแค่ไหน 

สังขารที่ร่วงโรย

กับการทรมานอดนอนขับรถไปกลับ ขอนแก่น - บางใหญ่ ทุกสุดสัปดาห์

ผมว่า.... สักวันหนึ่งคงได้ทิ้งชีวิตไว้กลางถนนมิตรภาพเป็นแน่แท้

ชีวิตใหม่เริ่มต้นที่นี่... รพ.ห้วยพลู อ.นครชัยศรี จ.นครปฐม
ห่างจากบ้าน ๓๐ กิโลเมตร
ผมเริ่มมีเวลาว่างในตอนเย็น มีวันหยุดสำหรับพักผ่อน

ทุกวันนี้ ผมยังเป็นผู้สอนอยู่ สงสัยวิญญานครูยังฝังแน่น 
ไม่ได้สอน Biochem/Genetics แล้วล่ะ

แต่สอนเรื่องการดูแลสุขภาพ

ผมพูดเสียงดังขึ้นแล้วนะ (นศพ.มักบอกว่าผมพูดเบา)

ที่พูดได้ดังขึ้นเพราะนักเรียนของผมหูตึง

คนไข้ของผมอยู่ในวัยผู้สูงอายุทั้งนั้นเลย 


อัลมิตรา

หนูอัล .... กาพ้มคงกระโดดบ่ไหวแล้ว

ด้วยว่าพุงเริ่มยื่น... ขืนกระโดดโดยไม่ดูรูปลักษณ์
ก็อาจกลิ้งเป็นลูกโบว์ลิง เป็นแน่แท้

ปล. บ่ได้ไปพันติ๊บ นานแล้วเหมือนกัน

เพิ่งไปเมื่อเช้านี้ ... เห็นกระทู้กลอนของสีน้ำฟ้า

จำได้ว่าเป็นสมาชิกบ้านกลอนไทย ...เลยแวะเข้าไปทักทายอ่ะครับ


มายอามีน

ขอบคุณมากครับที่แวะมาเยี่ยมผู้ต้องหา

เอ๊ย! เยี่ยมชมบทกลอน ครับ 

ตรากลม

3 กุมภาพันธ์ 2551 10:12 น. - comment id 818810

บางที สิ่งที่ทำให้มัวหมองใจ
ก็เป้นอุปสรรคทำให้เรา
คิดวุ่นวายได้คะ

ปิง

3 กุมภาพันธ์ 2551 10:14 น. - comment id 818811

กลอนเพราะจังค่ะ

เก็บแผลเป็น ให้คือแรง แห่งดวงจิต
ประสบการณ์ ชีวิต  คอยสอนสั่ง
มีสุขบ้าง ทุกข์บ้าง ไม่จีรัง
ให้อยู่ยัง เหล็กกล้า ล้าอ่อนแอ

= ความทรงจำสีจาง =

3 กุมภาพันธ์ 2551 11:59 น. - comment id 818840

 ชอบมั๊กมาก

โคลอน

5 กุมภาพันธ์ 2551 16:04 น. - comment id 820017

มาชื่นชมผลงานค่ะ......สบายดีนะคะ วฤก

ลักษมณ์

6 กุมภาพันธ์ 2551 05:09 น. - comment id 820290

:]

ฟา

19 กุมภาพันธ์ 2551 13:48 น. - comment id 825002

สักวันน้ำตาที่หลั่งดั่งสายฝน
คงล้างใจหม่นให้สดใส
ไม่มีหรอกทุกข์สุขถาวรไกล
ประเดี๋ยวมาประเดี๋ยวไปเช่นนี้เอง

คิดถึงผลงานค่ะ
ว่าแล้วตัวเองไม่ค่อยว่างเลย.
เฮ้อ....
จะถูกลืมไปไหมนี่

เสี้ยว

3 มีนาคม 2551 17:07 น. - comment id 828998

มาย้อนอ่านค่ะ

เคาะสนิมแล้ว...ไพเราะจัง

ณ ภาณุ

29 เมษายน 2552 03:20 น. - comment id 978590

เพราะมาก และเป็นบทกลอนที่อ่านแล้วมีกำลังใจมาก ๆ ครับ ขออนุญาติเก็บไว้เป็นบทกลอนที่ชอบนะครับ

ณ ภาณุ

29 เมษายน 2552 03:22 น. - comment id 978591

เพราะมาก อ่านแล้วมีกำลังใจมาก  ขออนุญาตเก็บไว้เป็นบทกลอนทีชอบนะครับ