หน้าส่วนตัว
เหมือนฝันที่หวานล้ำมากค่า
เหมือนน้ำค้างจากฝากฟ้าสะท้อนแสง
เหมือนรวีสาดส่องคล้ายกลั่นแกล้ง
ปลุกให้ตื่นแม้นอ่อนแรงสักเพียงใด
มันก็เหมือนกับเธอ
ที่ฉันเฝ้าทุมเทให้เสมอด้วยใจรักใคร่
แต่กลับไม่เห็นค่าหมดเวลาก็จากไกล
เหลือเพียงความพลิ้วไหว...กับเมฆเหงาก้อนใหม่ที่ล่องลอย
จันทร์ไร้เงา 6 พ.ย. 2551 12:44 น. - ID 120218 
1327
3
0
6 พฤศจิกายน 2551 13:38 น. - comment id 910962
อ่านแล้วเจ็บจังเลย สั้นๆๆแต่เจ็บจิ๊ดๆๆไม่เบา สบายดีนะคะ
6 พฤศจิกายน 2551 14:12 น. - comment id 910964
หวัดดีตอนบ่ายกินข้าวหรือยัง คิดถึงจังเอากลอนมาลงบ่อยๆนะจ๊ะ จะเข้ามาคอนมเม้นให้
6 พฤศจิกายน 2551 15:13 น. - comment id 910991
อ่ะแน่นอนอยูแล้วเดี๋ยวก็หาย
6 พฤศจิกายน 2551 16:28 น. - comment id 911027
มานั่งเป็นเพื่อนครับ... เอาขนมมาฝากด้วย.. ความรักบางทีก็เหมือนขนมหวาน กินมากๆน้ำตาลเกิน พาลจะเป็นเบาหวานเอานะครับ.....
6 พฤศจิกายน 2551 16:30 น. - comment id 911029
ปุยเมฆบางเบา... ที่สัมผัสกับความเหงาของใครหนึ่งได้ อยากปลอบใจเจ้า... แต่ไม่รู้จะเข้าไปปลอบอย่างไร เท่าที่ทำได้... ก็เพียงอยู่เคียงใกล้แล้วปลอบใจอย่างบางเบา สวัสดีค่ะ คุณจันทร์ไร้เงา เข้ามาฝากมิตรภาพค่ะ
7 พฤศจิกายน 2551 04:16 น. - comment id 911170
7 พฤศจิกายน 2551 07:33 น. - comment id 911195
..แวะมาเยี่ยมครับ...
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
