เพียงพลิ้ว

31 ตุลาคม 2552 13:51 น. - comment id 1058838

ปติ ตันขุนทด

31 ตุลาคม 2552 14:44 น. - comment id 1058852

อือ
การฝืนทน  ทนฝืน  นี่มันขมขื่น

ผมก็ประจำเลย

เขียนกลอนต้องใช้สมาธิมากๆ 

แต่เขาหาว่าเราไม่สนใจเขา

ไม่ช่วยอะไรเขา

แตก้ทนฝืนเพราะเรารักเขา

นรสิริ

1 พฤศจิกายน 2552 16:15 น. - comment id 1059169

แวะมาเยี่ยมค่ะ

พี่ป๋องปุ๋ยครับ

1 พฤศจิกายน 2552 21:23 น. - comment id 1059326

คนทุกคนผิดพลาดเกิดขึ้นเสมอ
อาจจะเจอตอนนี้หรือปีหน้า
ผิดยอมรับชดใช้ด้วยน้ำตา
เหลือเวลาหมดกรรมรับทัณฑ์บน  

นิระนา

3 พฤศจิกายน 2552 15:05 น. - comment id 1059885

1.คุณเพียงพลิ้ว
หากเลือกแล้ว...ก็คงจบเนอะ
ขอบคุณที่แวะเข้ามาค่ะ

2.คุณ ปติ  ตันขุนทด
กิจกรรมบางอย่าง  อาจไม่ชอบเหมือนกัน
ความคิดบางอย่าง  แค่คล้ายก็คงไม่อาจเหมือน  สิ่งเล็กน้อยแค่นี้นิระนาคิดว่าคง
ไม่น่ามีปัญหาสำหรับคนที่ได้ชื่อว่ารักกัน
แต่การปันใจให้คนอื่นนี่สิ....มันทำใจลำบาก
ไม่ได้ประสบกับตัวหรอกค่ะ  คนรอบข้างแค่นั้น  หากเป็นนิระนา...คงทำใจไม่ได้

ขอบคุณที่แวะเข้ามาอ่านกลอนค่ะ

3.คุณนรสิริ
ขอบคุณที่แวะเข้ามาทักทาย  แวะมาเยี่ยมค่ะ
หากนิระนามีโอกาสคงได้เข้าไปเยี่ยมคุณนรสิริที่บ้านกลอนเหมือนกันค่ะ

4.พี่ป๋องปุ๋ยครับ
แบบว่า......ปลงว่างั้นเถอะค่ะ
ทำใจได้มันคงดีนะค่ะ
ขอบคุณที่แวะเข้ามาค่ะ