ยอมรับคือความฝัน

ภากร

...ขอยอมรับ จำนน คำตัดสิน
เจ็บจนชิน เจอแต่รัก ที่ผิดหวัง
สิ่งที่หวัง มลายสิ้น วิมานพัง
ต้องมานั่ง หดหู่ อยู่เดียวดาย
...แอบรักเขา ข้างเดียว ไม่ยั้งคิด
ไม่ยอมหัก ห้ามจิต ปล่อยจนสาย
รู้ทั้งรู้ เขามีคู่ ใช่เดียวดาย
กลับไม่คลาย ตัดห่าง จากใจเธอ
...รักเลยย้อน เป็นคม ทิ่มแทงจิต
กลับเป็นพิษ ไฟร้อน หลงพร่ำเพ้อ
หลีกไม่พ้น หนีไม่ห่าง ยังคงเจอ
น้ำตาเอ่อ ล้นใจ ยามค่ำคืน
...เธอให้เรา ได้เพียง คำว่าพี่
ด้วยใจเธอ มีเขา แม้หลับตื่น
กำลังรัก พลังใจ สุดสดชื่น
เราจึงควร ยืนห่าง ถอยออกมา
...ไปรักคน มีเจ้าของ ควรตรองตรึก
อย่าถลำ จนลึก สุดไขว่คว้า
ต่างกันไกล ปลายทางแห่ง กาลเวลา
เราเจอกัน ช้าไป จึงจำยอม
.
  "รัก"จะให้สุขหรือทุกข์ อยู่ที่ตัวบุคคลที่จะเลือกทางเดินซึ่งมีแค่ 2 ทาง ว่าจะเลือกทุกข์หรือสุข อย่าไปโทษว่ารักคือทุกข์ รักคือสุข 
 ปล. ขอให้ทุกคนที่มีรักที่สดใสสมหวัง เจอคนที่รักเราและเราก้อรักเค้าจงประคองรัก ดูแลกันทั้งยามทุกข์และสุขตลอดไป ไม่ใช่เรื่องง่ายที่คน 2 คนจะมาพบเจอกันได้บนโลกใบนี้
....กลอนบทนี้จะเป็นกลอนบทสุดท้ายที่จะเขียน ขอเวลาพักใจสักระยะหนึ่ง เมื่อมีกำลังใจคงได้กลับมาร่วมร้อยเรียงบทกลอนจากใจอีกครั้ง