หรือจะเป็นเช่นหมองของหิ่งห้อย ค่อยบินลอย รอไกล ไม่เห็นฝัน แม้แสงน้อยค่อยระยิบพริบไหวหวั่น ก็หวังเพียงมีสักวัน จันทร์จะแล มองตัวเอง คราเดือนแรม ไม่แจ่มฟ้า ดวงดาราส่องประกายคล้ายแทนแข แสงน้อยนิดของหิ่งห้อยไม่อาจแปร เปลี่ยนดวงแด แห่งดวงจันทร์ ให้หันมอง จะอย่างไร ใจขอสู้ อยู่อย่างนั้น ครั้นถึงวันที่หิ่งห้อย ค่อยดับหมอง แสงน้อยนิด มิอาจเอื้อม ดังใจปอง ขอครอบครอง ในภพหน้า หากว่ามี
ปาณาดี 11 ม.ค. 2553 08:03 น. - ID 132048 
973
5
0
11 มกราคม 2553 08:13 น. - comment id 1084096
ทักทายคุณปาณาดี ยามเช้าค่ะ กลอนสัมผัสกันทุกวรรคเลย เศร้าแต่เช้าเลยนะคะ ^____________^
11 มกราคม 2553 08:13 น. - comment id 1084097
เพราะมากค่ะ
11 มกราคม 2553 08:31 น. - comment id 1084106
หิ่งห้อยขนุน น้อยใจใครฤาน้อง
11 มกราคม 2553 11:02 น. - comment id 1084180
แสงในความมืดแม้มันจะน้อยแต่ก็ยังพอมองเห็นอะไรได้บ้างเน้อ..
11 มกราคม 2553 11:25 น. - comment id 1084191
สู้ขับแสงแข่งด้วย......ดวงแข เลือนลับอับกระแส....เทียบซ้อน จำหลบคบคาแค.......ค่อยเปล่ง ส่องสาดมืดคลายก้อน....ต่ำใต้พงตอ แวะมาเยี่ยมครับ
11 มกราคม 2553 12:13 น. - comment id 1084229
ชื่นชมในผลงานที่เขียน แล้วก็ เป็นกำลังใจให้นะครับ ^__^
11 มกราคม 2553 22:40 น. - comment id 1084631
เพราะมากครับ เศร้าโดนใจจริง ๆ ด้วย
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
