แก้วประภัสสร

26 มกราคม 2553 17:02 น. - comment id 1091420

ไม่ยอมหรอกเจ้าค่ะ 
อ่านกำลังเคลิ้มๆตาม จะมาปิดฉากกันง่ายๆ
หนูไม่ยอม ๆๆๆๆ

แก้วประภัสสร

26 มกราคม 2553 17:03 น. - comment id 1091421

ที่ 1 ก็ได้ รู้สึก
ขอที่ 2 ด้วยค่ะ เผื่อจะรู้สึกดี กว่าที่ 1 

ครูกระดาษทราย

26 มกราคม 2553 17:09 น. - comment id 1091424

อืม ช่างน่าคิด

งานลิขิดยึดติดเขา

เขียนกลอนอ้อนออกเรา

ไร้ร่องรอยไปตามกาล

ระยะทางพิสูจน์ม้า กาลเวลาพิสูจน์ใจ

อนงค์นาง

26 มกราคม 2553 17:10 น. - comment id 1091425

เหมือนกันเลยค่ะ ปิดฉากอย่างไร้ร่องรอย 

โคลอน

26 มกราคม 2553 18:21 น. - comment id 1091465

อืม

บางครั้งเราใช้จินตนาการมาผสมกับอารมณ์กลอน ณ ขณะนั้นจนบางครั้งเราก็เผลอลืมไปว่า เค้าโครงครั้งแรกมาจากจินตนาการของเราเอง ที่เหลือเป็นเพียงแรงบันดาลใจหรือส่วนประกอบให้เราขยายความสมบูรณ์เท่านั้นเอง....

ฝนเปรียบจินตนาการเหมือนกับ ก้อนเมฆ อ่ะ

มองเห็นเป็นรูปร่าง แต่มิอาจสัมผัสได้

ไม้หอม

26 มกราคม 2553 18:29 น. - comment id 1091471

พรรณนามาจากความรู้สึก
ที่นิ่งลึกสุดล้ำเปี่ยมความหมาย
จินตนาการมาจากบางเรื่องราว
ที่เฝ้าเก็บเลือนลายไม่จากลา

เพียงเพราะจินตนาการ
ความรักที่แสนหวานมากคุณค่า
หากคงลืมไปแล้วภาพลวงตา
ว่าแท้จริงผ่านมาแค่ภาพลวง

คะ  บางครั้งจินตนาการก้เข้ามารบกวนเราบ่อย ๆ จนบางครั้งไม่รู้ว่ามันคือจินตนาการ

ปติ ตันขุนทด

26 มกราคม 2553 18:36 น. - comment id 1091478

ช่างน่ารักเนาะ  ไม่ทิ้งรอย

แต่ก็ยังอยู่ในใจจำ

ประทาน

26 มกราคม 2553 19:00 น. - comment id 1091496

เป็นแค่สมมุติหรือครับน้อง..อัลมิรตรา..ผมว่า
น่าจะเป็นเรื่องจริงเกินครึ่งแน่นอน..ขอให้สม
หวังในรักนะครับ..

คนเดิม

26 มกราคม 2553 20:03 น. - comment id 1091535

อัลมิตรา
บางคำเราอ่านไม่ออกอ่า

แต่ก็อ่านแล้วเพลินดีจังนะ

วิทย์ ศิริ

26 มกราคม 2553 20:31 น. - comment id 1091553

เขียนบรรยายได้เยี่ยมจริงๆคับ

แม้กลอนจะมีจินตนาการ  แรงบันดาลใจ

หรือปมเงื่อนใดๆก็ตาม  ......ขอเพียง

ความเข้าใจในการสังเกตู......เป็นได้ทั้งสื่อความนัยถึงบางใคร...มีตัวตนหรือไม่ก็ตามในลานกวีหรือในโลกส่วนตัวของเขา
เป็นได้ทั้งโลกสมมุตื และโลกความจริง

หากแยกให้ออกด้วยสติก็ผลอย่างหนึ่ง

หากแยกให้ออกด้วยอารมณ์ก็อีกอย่างหนึ่ง

ทุกคนต้องเคยผ่านประสพการณ์เช่นนี้มาแล้วทั้งนั้นเพราะ............เรา........ในบ้านกลอน

เป็นช่างถักทออักษรกันทั้งนั้น

หากมองในแง่สนุทรีย์แห่งกาพย์กลอน

คงไม่มีใครปฏิเสธได้ว่าลานกวีหรือลานกลอน

ในโลกใบนี้ล้วนจรรโลงอยู่ได้ด้วยความรัก

ความศรัทธา  ความดีงามที่  เรา...คนเขียนกลอน  กวี  เพื่อมอบให้กับโลก  และ คนที่เรารักและเอาใจใส่

ยาวไปหน่อย....

ที่คุณฝน  เปรียบจินตนาการเหมือนกับก้อนเมฆ  ที่จับต้องไม่ได้......แต่สัมผัสได้ด้วยใจได้ไหม

แล้วเปรียบ  "ฝน"  ในชั้นบรรยากาศเป็นอะไรดี  ทราบแล้วเปลี่ยน

ยาแก้ปวด

26 มกราคม 2553 23:23 น. - comment id 1091655

มันเป็นเรื่องราวที่เริ่มต้น
สร้างฝันและโหยหา
ของตัวอย่างที่ดีในโลกจินตนา...

อิอิ..แต่ขอจินตนาต่อนะ..
แบบสุดเพลิน...

เทียนหยด

26 มกราคม 2553 23:38 น. - comment id 1091675

 อืม..บางครั้งแค่เพียงจินตนาการ
ก็สร้างความสุนทรีในอารมณ์ได้ตลอดเวลา
อ้อยเองทุกวันนี้ก็มีน๊ะ..เพราะบางที่โลกแห่ง
ความเป็นจริงมันทำให้รู้สึกอึดอัด..เลยขอ
หลุดออกนอกกรอบมาบ้าง..เป็นบางเวลา

ปรางทิพย์

27 มกราคม 2553 03:05 น. - comment id 1091718

จุดเริ่มต้นอาจจะคล้าย ๆ กัน
คือ ว่าง และเหงา จึงวิ่งเข้าหาบทกลอน
เศร้าจังนะคะ  โลกของจินตนาการเป็น
เช่นนี้  หากต้องปิดฉากอย่างไร้ร่องรอย
น่าเสียดายนะคะ อิอิ...ก็ว่ากันไปค่ะ

คมดาบนารี

27 มกราคม 2553 08:38 น. - comment id 1091805

ยังไงก็ยังอยู่ในความทรงจำนะคะ....

ท่ิองเมฆา

27 มกราคม 2553 12:12 น. - comment id 1092005

สมมติจากบุรุษหนึ่ง....แล้วก็ไปอีกบุรุษหนึ่ง......รึเปล่า ..... 

nig...

27 มกราคม 2553 14:16 น. - comment id 1092084

     ความผูกพันเริ่มต้น     ที่ใจ
เก็บซ่อนไว้ภายใน           เช่นนั้น
ภาพลวงหลอกหลงใหล      นานเนิ่น
ใยรักขาดสะบั้น                กลัดกลุ้มกินใจ

    สิ่งใดก่อพิษไข้              ในทรวง
สมมุติทำหลงลวง               แทบบ้า
วางเถิดอย่ามัวหวง            มัวห่วง 
เหน็ดเหนื่อยและอ่อนล้า   โศกเศร้าเกินพอ

     แมลงปอบินเยี่ยมเจ้า    บ้านกลอน
ด้วยห่วงด้วยอาทร              ยิ่งแล้ว
สาส์นสื่อผ่านอักษร              ถามข่าว
หมองหม่นให้ผ่องแผ้ว         เจ็บนั้นให้จาง

  แวะมาด้นโคลงเยี่ยมครับ พี่อิม รางวัลตอบปัญหาที่ส่งมาให้ยังเก็บรักษาไว้อย่างดี ขอบคุณอีกครั้งครับ
เป็นห่วงคับ มาให้กำลังใจนะคับ

กิ่งโศก

27 มกราคม 2553 15:03 น. - comment id 1092127

..ต้องมีบันลึกหลงเหลือไว้มั่งละครับคุณ อัลฯ 

ขนาดรูป ที่เรา ลบ มันออกจากเครื่อง...เอาไป
ที่ร้ารเข่ยังกู้ได้เลย อิอิอิ  ...เกี่ยวกันไหมหนอ..

..ระยะทางเริ่มต้น.......สู่ปลาย
สรรพสิ่งมากมาย........มุ่งกั้น
เจอดีย่อมจูงพาย........พุ่งต่อ
เจอแย่ย่ำค้ำขั้น.........งัดสู้อย่าถอย

...มาแบบมั่วๆ หน่อย..ประสาคนยาก

เฌอมาลย์

27 มกราคม 2553 15:45 น. - comment id 1092178

ยากจะเลือนหายไปจากความทรงจำค่ะ 

ก้าวที่...กล้า

27 มกราคม 2553 16:27 น. - comment id 1092218

อัลมิตรา

27 มกราคม 2553 19:38 น. - comment id 1092277

ตั้งแต่ก้าวล่วงเข้าสู่ปีกลม ๆ นี้ (2010)
งานก็ยังคงชุลมุนวุ่นวายเหมือนเดิม หัวบานทุกวัน
มาทำงานตั้งแต่เช้า สายหิว บ่ายง่วง หัวค่ำหลับ ดึกวางแผน
อากาศก็เดี๋ยวร้อน เดี๋ยวหนาว เดี๋ยวฝน เอาแน่นอนอะไรไม่ได้
บางวัน ตอนเที่ยงครึ้มฟ้าครึ้มฝน และฝนปรอย 
บางวัน ตอนเที่ยงร้อนฉ่าจนอยากตากปลาสลิด

เมื่อไหร่มันจะหนาว ว๊า .. รอให้หนาวมาหลายวันแล้ว
ที่จริงแล้ว ไม่มีไรหรอก ขี้เกียจรีดเสื้อ ถ้าหนาวจะดีมาก ๆ 
ใส่เสื้อยืดเก่า ๆ ข้างใน และสวมเสื้อหนาวทับ ไม่ต้องรีดผ้า
แต่ก็นั่นแหล่ะ คาดหวังไปก็เท่านั้น เหมือนกับฝันลม ๆ แล้ง ๆ 

มันก็คงคล้ายกับการเขียนกลอน ที่กว่าจะคิดเค้นเขียนอะไร
ก็ต้องวาดหวัง วาดฝัน และมันก็ไม่ได้หมายความว่า "จะเป็นจริง"

เรื่องสมมุติ สิ่งสมมุติ คนสมมุติ .. แค่ปลายนิ้วสัมผัสบนคีย์บอร์ด
หากคิดจะเสกจะสร้างแล้ว มีอะไรบ้างที่ทำไม่ได้ ... เนอะ

มิตรภาพตราบสิ้นฟ้า

อัลมิตรา

27 มกราคม 2553 19:57 น. - comment id 1092285

คุณแก้วประภัสสร .. เคลิ้ม ๆ แบบนี้ ระวังโดนรูดทรัพย์น๊า
ยิ่งช่วงนี้ออกข่าวถี่เหลือเกิน เหตุเพราะเคลิ้มนี่แหล่ะค่ะ

คุณครูกระดาษทราย .. ม้าไม้ กับ นาฬิกาตาย พิสูจน์ไม่ได้ แหะ แหะ .. 

คุณอนงค์นาง .. ก่อนพักเที่ยง เพื่อนมักจะถามว่าฝากซื้ออาหารกล่องอะไรมั๊ย
ทีนี้ อัลมิตรามักจะสำรวจโพยก่อนว่า เขาสั่งอาหารอะไรกันบ้าง จะได้สั่งไม่ซ้ำ
กลัวได้น้อยอ่ะ .. เห็นอยู่บ่อย ๆ เช่นผัดซีอิ้ว ถ้าหากกะทะนั้นต้องแบ่งหลายส่วน
มันได้น้อยจริง ๆ น๊า .. กลัวไม่อิ่มชอบกล ค่ะ

คุณโคลอน .. เป็นจินตนาการที่อยู่สูงและไกลจัง ท่าจะเมื่อยคอตอนแหงน
จินตนาการของอัลมิตรา มันมีรูปร่างอย่างไรนะ หาอะไรมาเปรียบเทียบยังไม่ได้เลย
น่าจะเหมือนน้ำ ที่ไหลเรื่อย และแปรรูปทรงไปตามภาชนะที่บรรจุมั๊ง
ประมาณว่า หากอยากเขียนแนวไหน ก็สมมุติตนไปให้อยู่ในภาชนะแนวนั้นค่ะ

คุณไม้หอม .. ขณะที่มาดนิ่ง แต่ใครจะรู้ได้ว่า ที่จริงแล้ว หัวใจวอกแวกเหลือเกิน
มันมักจะเผลอ มันมักจะลืม ทั้งที่ตัวเองก็ย้ำกำชับกับตัวเองบ่อย ๆ ว่า นั่น แค่เรื่องสมมุติ ค่ะ

คุณปติ .. แฮ่ หลาย ๆ คนก็บอกอย่างนั้นนะ อันนี้อัลมิตราก็บอกกับตนเองตอนส่องกระจกด้วยอ่ะ

คุณประทาน .. เท็จคือจริง จริงคือเท็จ หรือ เท็จคือเท็จ จริงคือจริง ไม่รู้แฮะ
แต่ถ้าจับไม่มั่น คั้นไม่ตาย .. อัลมิตราก็จะยอมจมูกยาวยื่นพร้อมกับบอกว่า เรื่องสมมุติค่ะ

คุณคนเดิม .. อ่านให้ฟังเอามั๊ย เอียงมาทางนี้หน่อยจิ

คุณวิทย์ .. แฮ่ม คอมเมนท์เดียวยิงเป็นชุด เป้าหมายสองตำแหน่งปืน ฮา ฮา คุ้มแฮะ
ที่จริงแล้ว คนเรามักจะอดไม่ได้ที่จะสมมุติ ยกตัวอย่างเช่น
สมมุติว่าฉันมีเงิน ฉันจะเดินทางเที่ยวรอบโลก
สมมุติว่าเธอรักฉัน ฉันคงมีความสุขมากกว่านี้
สมมุติว่าสีแดงกับสีเหลืองรักกัน แต่งงานกัน มีพยานรักเป็นสีส้ม 
เป็นต้น 

คุณยาแก้ปวด .. เต็มที่เลยพี่น้อง เพราะจินตนาการเป็นสิ่งที่ไร้ขอบเขตนั่นเอง

คุณเทียนหยด .. อื้อ โลกแห่งความจริงมันช่างน่าอึดอัดเหลือเกิน
ทีนี้มาย่อโลกให้เล็กลงหน่อย แต่งเติมในสิ่งที่เราอยากมี อยากเป็น แค่นี้ก็แจ่มแจ๋วแล้วล่ะ

คุณปรางทิพย์ .. อัลมิตราเข้าข่ายคนอยู่ไม่สุขมากกว่าค่ะ 

คุณคมดาบนารี .. นั่นสิ เขย่า ๆ ก็พอจะเห็นตะกอนบ้างค่ะ

คุณท่องเมฆา .. โห ฝากไว้ก่อนเหอะโอฬาร  ไว้จะไปถามต่อหน้าอีกที
ไม่ลืม ไม่เลือน แน่นอน ... ฮา ฮา ..

คุณnig .. ดีจัง ขอบคุณมากที่ระลึกถึงกันเสมอ

คุณกิ่งโศก .. เผื่อ reset กับ delete ด้วยนา

คุณเฌอมาลย์ .. ต้องค่อย ๆ เขี่ยออกไปทิ้ง สักวันคงหมดค่ะ

คุณก้าวที่กล้า .. อาราย มาปล้นใจเหรอ

นายพระจันทร์...

28 มกราคม 2553 21:46 น. - comment id 1092790

อยากบอกถึงบางใครให้ได้รู้
อย่ามัวเอาแต่ดูโปรดรู้หน่อย
อัลมิตราคิดเสียใจไร้ร่องรอย
เริ่มใจน้อยใจคอยบางใครไม่ไหวแล้ว

คนน่ารักน่าชังนั่งหน้าบูด
ข้าจึงพูดแทนให้อย่าใจแป้ว
จริงๆนะจริงๆหนาใช่ข้าแซว
หากคนชื่อแม้วคือบางใคร....ข้าไปก่อนเอยฯ....

อากาศวิปริต..คนวิปลาส...อาจทำให้อารมณ์เสียได้...โปรดอยู่ให้ห่างๆ.....เด้อ

ฤกษ์(ไม่ได้ล๊อกอิน)

29 มกราคม 2553 00:20 น. - comment id 1092831

มิจำเป็นสมมุติจุดความรัก
เพราะประจักษ์หัวใจไม่เลือนหาย
จะปิดฉากจากไปเมื่อใกล้ตาย
มิเคยคลายรู้สึกลึกรักเร้น

เริ่มต้นที่หัวใจได้รู้จัก
ถึงความรักฝังไว้ไม่อาจเห็น
เพราะต่างมองคนละอย่างต่างประเด็น
ยากจะเข็นครกหินปีนภูเขา

เมื่อได้พบเรื่องราวกล่าวสมมุติ
ถึงบุรุษล่องหนคนหงอยเหงา
จึงกระจ่างแจ้งใจไร้บังเงา
เรื่องคาดเดาข้อสอบตอบตรงกัน

ปิติซ่านรังษีมีความหวัง
ทุกข์ประดังเลือนหายคล้ายความฝัน
เหตุที่เกิดเพราะห่างทางสัมพันธ์
ขอยืนยันปรับปรุงมุ่งรักงาม

มิยอมให้ฝันทิ้งและฝันขว้าง
ยืนกั้นกลางรับไว้ไม่เกรงขาม
ฝันเป็นจริงตรงกันมั่นทุกยาม
ขอติดตามปลอบขวัญทุกวันคืน..

ไม่ทราบว่าทิ้งขว้างไปเท่าไรแล้ว ตอนนี้คำนวนไม่ถุกเขาว่าต้นทุนมีอยู่  5000   นัด อิอิ

อัลมิตรา

29 มกราคม 2553 20:33 น. - comment id 1093362

นายพระจันทร์ .. ก็คงเพราะว่าอากาศเปลี่ยนแปลงกระมัง :) สบายดีนะ 

คุณฤกษ์ ..  5000 นัดนี่ ไม่ทราบว่ากระสุนปลอม หรือ กระสุนเมล็ดถั่ว คะ

ฤกษ์(ไม่ได้ล๊อกอิน)

30 มกราคม 2553 16:45 น. - comment id 1093674

กระบวนเฉไฉ ไปเรื่องอื่นละก็ไม่มีใครเกินละ
ละ อิอิ คิดถึงก็มาดูกลอนบ่อย ๆ

อัลมิตรา

1 กุมภาพันธ์ 2553 07:06 น. - comment id 1094271

หวังว่า .. ความคิดถึงที่ได้รับ
อัลมิตราคงไม่ต้องเจียดแบ่งกับใครนะคะ :)

Daosaddha

7 กุมภาพันธ์ 2553 21:17 น. - comment id 1097116

เป็นนักกลอนย้อนรอยศิลปิน
กลั่นกรองจินตนาการผสานสี
ผสมคำทำนองของกวี
เติมดนตรีวจีร้อยฝังรอยใจ

เราปรุงแต่งต่อเติมเสริมกรองกลั่น
ฝากฉากฝันวันคืนตื่นหลับไหล
เป็นผู้สร้างทางงานสานสายใย
แล้วปิดฉากจากไปอย่างไร้รอย ...

อัลมิตรา

2 มิถุนายน 2553 12:50 น. - comment id 1131413

ดุจร่องรอยเลือนหายคล้ายไม่มี
ดุจถ้อยวลีปรุงแปลงเสแสร้งใส่
ดุจลำนำคร่ำครวญล้วนลอยไกล
เหลือลูบไล้เพียงพร่ำฉากน้ำตา