เจ็บเท่าไรใจนี้หนอก็ไม่จำ ทุกข์กระหน่ำย่ำใจให้ชาด้าน ช้ำแสนช้ำกระหน่ำท้นก็ทนทาน เพียงไม่นานก็อภัยที่ใครทำ ไม่จำเจ็บไม่เก็บแค้นให้แน่นทรวง แม้เจ็บล่วงค่ำยันเช้ายาวหลายค่ำ จำแต่รัก ไม่จำร้าย คล้ายไม่จำ คิดย้ำคำ ต้องผ่านเลยที่เคยราน ให้ผ่านเลยใจเคยรานผ่านให้หมด ไม่เก็บกดอาการไว้ให้ฟุ้งซ่าน จำ-เลยไป ไม่จำใจในวันวาน ผ่านวันผ่าน ทุกข์หายสบายใจ แล้วลมรักก็พัดหาย้อนมาหวน พัดย้อนทวนกลิ่นรักเก่ามาเย้าใหม่ ใจเปี่ยมหวังไม่ระวังยั้งระไว ที่ไหนได้ เพียงลมหลอกมาหยอกเรา เจ็บคราวนี้จะโทษใจใครไม่ได้ จำเลยร้าย คือใจนี้ที่โง่เขลา เพราะไม่จำ ที่ช้ำใจแม้ไม่เบา บทเรียนเก่า ที่หลอกลวงหมดดวงมาน เจ็บนี้หนอขอ "จำใจ" ไว้ที่นี่ เป็นครั้งที่เจ็บชัดอย่างจัดจ้าน จำไว้หนำประจำใจไว้ประจาน ว่าร้าวรานลึกล้ำเพราะ "จำ-เลย"
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน 10 ส.ค. 2554 03:35 น. - ID 141331 
1618
0
0
10 สิงหาคม 2554 06:36 น. - comment id 1205339
เพราะจัง อ่านแล้วความรู้สึกดีขึ้น เหมือน"เค้า"ให้อภัย เลยค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
