บทกวีแห่งความเศร้า

Saran


ฉันพยายามข่มใจให้หลับลงในค่ำคืนอันเดียวดายว่า
ไม่มีความหมายอะไรที่จะโหยหารอยหวานของน้ำตาล
ในก้นถ้วยกาแฟ
ซึ่ง ณ ที่นั้นฉันค้นพบว่า
เธอโลเลพเนจรไปจากห้องใจฉันเสียแล้ว
เธอจากไปแล้ว แต่ช่างน่าเศร้า
ที่หัวใจของฉันขลาดเขลา และยังคงครวญหา
ใครกันที่ทำให้เธอเปลี่ยนแปลง
ใครกันที่ยื้อแย่งเธอไปจากฉัน
ดอกไม้แห่งความรักหลุดมือฉันลอยล่องไปไกลแสนไกล
มันสายไปเสียแล้ว
ที่จะถักทอฝันอันแสนหวานให้ยืดยาวต่อไป
เธอจากไปแล้ว
แต่เสียงเพรียกหาของหัวใจยังคงร่ำร้อง โหยหวน
โอ้ความเศร้า �เจ้าช่างอำมหิตเหลือเกิน
เจ้าไม่เคยอ่อนล้าในการไล่ล่าปักษาน้อยที่ไม่มีแม้เรี่ยวแรง
ที่จะถลาเกาะยอดไม้�ให้พ้นไปจากกรงเล็บของเจ้าบ้างเลยหรือ
โอ้ความเศร้า �เจ้าช่างโหดร้ายเหลือเกิน
เจ้าแนะนำความรัก สหายของเจ้าให้ฉันรู้จัก
เพื่อนของเจ้าช่างแสนดีเหลือเกิน
เขาแนะนำให้ฉันรู้จักกับน้องสาวของเขา
แต่ยังไม่ทันที่เราจะได้พบกัน
เจ้าก็สังหารพี่ชายของหล่อนอย่างเลือดเย็น
โดยไร้ซึ่งเหตุผล
หล่อนร่ำร้องด้วยหัวใจอาดูร
ในที่สุดหล่อนก็จากฉันไป
ทิ้งให้ฉันจมอยู่กับเจ้า
เพียงลำพัง..				
comments powered by Disqus
  • คนกรุงศรี ฯ

    14 เมษายน 2555 13:11 น. - comment id 1229925

    10.gif
    เศร้านะ
    ถ้าเราอยู่กับความเศร้า  ...เศร้าก็จะอยู่กับเรา61.gif
  • ผู้หญิงไร้เงา

    15 เมษายน 2555 13:53 น. - comment id 1230027

    ความเศร้าไม่ใช่ทั้งหมดของชีวิตหรอกนะ
    
    ยืนมือมาซิจ๊ะ  แล้วไปกับฉัน ความสุขกับตัวอักษรยังรอให้เรากระทำอยู่
    
    ขีดหรือเขียนอะไรก็ได้
    
    แล้วลบความเศร้าไปจากใจซะ  อย่าสนใจความเศร้าอีกต่อไปเลย
    
    ความเศร้าจะไม่มีตัวตนเลย  ถ้าเราไม่สนใจมัน  เชื่อซิ
  Saran
ชื่อบล็อก

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน