เภตราชีวิต

คนกรุงศรี

ตั้งสติ ไตร่ตรอง มองเหตุผล

เราเป็นคน แสนงอน จิตอ่อนไหว

หรือเพราะหวง ห่วงหึง จึงน้อยใจ

นะอภัย อย่าโกรธ ถือโทษกัน

 

ฤทัยนั้น สั่นคลอน เมื่อก่อนนี้

จึงได้มี แผลเก่า เศร้ามหันต์

เหมือนคมมีด กรีดมาน มานานวัน

ถึงหวาดหวั่น อ่อนไหว กระไรเลย

 

ตั้งใจมั่น ฟันฝ่า ท้าลิขิต

ประกาศิต ของใคร ไหนเล่าเอ่ย

อยากจะนำ นาวา พาทรามเชย

คนที่เคย ผูกพัน ตามสัญญา

 

จงมั่นใจ ให้ฉัน นั้นถือท้าย

ดูเรื่องพาย เรื่องคัด คอยจัดหา

เป็นต้นหน คนหนุ่ม คุมเภตรา

จะนำฝ่า มรสุม ปกคุ้มภัย

 

แม้ว่าหนาว ร้าวใจ มอบไออุ่น

มานอนหนุน อกพี่ นั้นดีไหม

สองแขนอ้อม โอบร่าง มิห่างไกล

อยู่ใกล้ใกล้ พะนอ เคลียคลอนาง

 

แม้ฝนมา ฟ้าโกรธ พิโรธผ่า

เอาแขนอ้า สวมสอด กอดไม่ห่าง

พอพิรุณ เริ่มเพลา ฝนเบาบาง

ฟ้ากระจ่าง คืนนี้ ชี้ชมดาว

 

comments powered by Disqus

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน