รอรับขวัญ

คนกรุงศรี

น้ำค้างพรม ลมพลิ้ว ใจหวิวหวั่น

เร่งตะวัน ขับดารา เพื่อฟ้าสาง

จะรับขวัญ คนไกล รักไม่จาง

ฟังแล้วช่าง ชุ่มจิต ผิดกับเรา

 

ก็กี่ร้อน กี่หนาว ที่ร้าวรวด

ความเจ็บปวด เกาะกมล เป็นคนเหงา

แม้มิท้อ รอเวลา รักษาเอา

ดูเหมือนเศร้า ผิดหวัง มันฝังใจ

 

แม้อรุณ จะรุ่ง วันพรุ่งนี้

คงมิมี คนกลบ ลบหม่นให้

หวังเพียงเศษ นิดเดียว เสี้ยวฤทัย

จะมีใคร รับขวัญ ให้ฉันฤๅ

comments powered by Disqus

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน