ไยต้องถาม

Parinya

"กับคนที่บ้านหวานแค่ไหน"
โธ่ ! ทำไมคิดข้องจนต้องถาม
เหมือนสร้างเหตุเจตนาจะหาความ
มิเชื่อตามตอบคำถามทำไม
แม้พันคำย้ำเลยมิเคยหวาน
หรือหนึ่งล้านคำยันเชื่อกันไหม
หรือแม้ตอบแน่นหนักลงปักใจ
ขืนตอบไปหน้าม้านทั้งล้านคำ
ถ้าตอบคำธรรมดาว่าหวานมาก
เพียงหลุดปากก็เห็นเป็นเรื่องขำ
ว่าประชดประชันปั้นหลอกอำ
แล้วก็ทำหน้าเบื่อไม่เชื่อกัน
แต่ถ้าหากเฉยเมยไม่เอ่ยตอบ
ก็ว่าชอบแกล้งยั่วให้หัวปั่น
แล้วใจน้อยจู้จี้ตะบี้ตะบัน
ไม่เป็นอันเย้าแหย่เหมือนแต่เดิม
จะให้ตอบทั้งที่รู้อยู่อีกหรือ
ก็เชื่อมือตนแน่มาแต่เริ่ม
ความเชื่อมั่นทะนงจงเพิ่มเติม
หัวใจเจิมกำลังใจใส่ให้เต็ม
เธอก็หนึ่งไม่ใช่สองต้องสู้ไหว
สร้างมั่นใจในหวังเคยตั้งเข็ม
มิมีจางมิมีเจือเหมือนเกลือเค็ม
ใจที่ฝ่อก็จะเต็มเข้มเหมือนเกลือ
ยืดเต็มที่มิมีหลบสบตาขึง
เธอเป็นหนึ่งตลอดไปถ้า...ใจเชื่อ
ตอบตรงตรงคงจะคลายหายคลุมเครือ
ยังจะเหลือความสงสัยอีกไหมเอย
comments powered by Disqus
  Parinya

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน