เมื่อดาวทอง ล่องฟ้า เธอลาลับ
มิหวนกลับ ถิ่นเก่า ที่เราอยู่
แม้ใจจริง ห่วงจัง ยังเฝ้าดู
แต่ก็รู้ เงาตน คนอย่างเรา
สงบเงียบ เรียบง่าย มิหมายฟ้า
อยู่บ้านนา เคียงดิน ณ.ถิ่นเก่า
เฝ้าเลียแต่ แผลใจ หมายบรรเทา
หาใครเขา ช่วยมา รักษามาน
อยากมองดิน ด้วยใจ คนใกล้ชิด
รู้สึกผิด เหมือนว่า น่าสงสาร
เรารวนเร เขวไขว้ มิได้การ
ทนร้าวราน ดีกว่า ไม่ว่ากัน
ดูดั่งดิน ชื่นชม สมน้ำหน้า
เยาะเย้ยเรา เจ้ากา น่าขบขัน
เธอคงลืม ความหลัง ครั้งสัมพันธ์
ลงโทษทัณฑ์ จนกว่า สาแก่ใจ
คนกรุงศรี 21 ธ.ค. 2557 21:59 น. - ID 149218 
1786
1
1
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
