น้ำตากับลมหนาว

คนกรุงศรี

ลมหนาว ร้าวจิต คิดถึง

ตราตรึง ฤทัย ไฝ่ฝัน

ฟากฟ้า คืนนี้ มีจันทร์

ผ่องพรรณ พร่างพราว ดาวราย

 

ฉันยืน มองผ่าน ลานฟ้า

น้ำตา หลั่งเห็น เป็นสาย

ขาดตน แลเหลียว เดียวดาย

สุดท้าย หมองหม่น ทนรอ

 

ผ่านวัน และคืน ขื่นขม

ตรอมตรม ทุกข์ยิ่ง จริงหนอ

หวาดหวั่น ระคน ปนท้อ

วอนขอ เดือนเด่น เห็นใจ

 

มิหมาย มาขอ ข้าวแกง

พลอยแดง มากค่า มาใส่

แค่เพียง ฝากคำ อำไพ

ถึงใคร คนหนึ่ง ซึ้งทรวง

 

เธอจง อยู่ดี มีสุข

สิ้นทุกข์ พ้นภัย ใหญ่หลวง

ฉันจะ ไม่ตาม ถามทวง

แค่ห่วง ครวญหา อาทร

 

ลมพลิ้ว พัดล่อง ท่องฟ้า

น้ำตา ไหลแต้ม แก้มอ่อน

ปวดเจ็บ เหน็บหนาว ร้าวรอน

ฝากกลอน จากแด แด่เธอ

comments powered by Disqus

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน