เคยนั่งเรียง เคียงกัน ชมจันทร์เสี้ยวเป็นรูปเคียว ขึ้นลอย แล้วคล้อยเคลื่อน
เพราะขึ้นค่ำ ฟ้านี้ จึงมีเดือน
อยู่เป็นเพื่อน จวบแจ้ง แสงอรุณ
สายลมทุ่ง พลิ้วโบก โยกกอข้าว
กายอาจหนาว แต่ใจ มีไออุ่น
กลิ่นดอกแก้ว ริมสระ หอมละมุน
ยังขอหนุน ตักเจ้า เฝ้าชมจันทร์
จิ้งหรีดหรือ เรไร ตัวไหนหนอ
มาร้องคลอ บรรเลง เพลงสร้างสรรค์
ส่งสำเนียง กังวาน ประสานกัน
จักจั่น เสียงใส ที่ใบคูน
พอจันทร์ลับ ดับลง ตรงชายเขา
ดาราเจ้า แปรปรับ รับแสงสูรย์
ถึงกำหนด จากลา สุดอาดูร
แต่เพิ่มพูน ความสุข อยู่ทุกคืน
สัญญากัน มั่นหมาย มิคลายเคลื่อน
รอปีเดือน เหมาะสม ได้ชมชื่น
รักภิรมย์ สมปอง ต้องยั่งยืน
แต่สุดฝืน ลิขิต ที่ขีดวาง
มองจันทร์เสี้ยว เกี่ยวฟ้า เพลานี้
มีเพียงพี่ ไร้เงา เจ้าเคียงข้าง
ความทรงจำ ในใจ ใช่เลือนราง
สุดอ้างว้าง หมองหม่น เกินทนเชียว
คนกรุงศรี 21 ก.พ. 2559 20:51 น. - ID 149456 
3537
1
0
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
