วิหคแห่งรัก

สิดามัน

ใจบางๆ ห่างไกลไปปลายเมฆ
เป็นดั่งเฉกเช่นวิหกบินพกพิน
บินไปไกลไปสุดฟ้าขอบเวคินทร์
แม้ชีวินจะเปลี่ยวเหงาเศร้าอาลัย
แม้รอคอยลอยล่องท่องท้องฟ้า
ถวิลหาเฝ้ามองสองฟากฝัน
รอวันคืนผ่านไปคล้ายไร้รัง
จิตผูกพันธ์ตามหาสุดฟ้าไกล				
comments powered by Disqus
  • กาพย์นภาลัย

    27 พฤษภาคม 2547 21:10 น. - comment id 275481

    หนึ่งหทัยไต่ไปบนโค้งฟ้า
    เอื้อมดาราหยิบมาเป็นคู่ขวัญ
    กว่าจะถึงฝันรัก..มลายพลัน
    แสนจาบัลย์รักนี้ที่เฝ้ารอ
  • เจ้าสาวแห่งโลกวิญญาณ

    27 พฤษภาคม 2547 22:09 น. - comment id 275509

    นี่ๆ  นายแต่งกลอนแบบนี้เป็นด้วยหรอ
    แต่งหวานซะด้วย  อิอิ
    วันนี้คงทำงานเหนื่อยดิ
    ไปพักอย่าหักโหมนะ
    รักษาสุขภาพด้วยจ้า
  • ผู้หญิงไร้เงา

    28 พฤษภาคม 2547 00:06 น. - comment id 275605

    ใจบางบางห่างหายไกลสุดกู่
    ทำให้เรามองดูความหวั่นไหว
    ใจบางบางเงียบเหงาเศร้าเหลือใจ
    จึงอยากจะบินไปหาใครสักคน
    
    *-*ชอบค่ะชอบ แต่งได้ดีมากๆๆๆๆๆเลยค่ะ*-*
  • Completely

    28 พฤษภาคม 2547 01:46 น. - comment id 275688

    เมื่อหัวใจติดปีกแห่งรัก
    จึงประจักษ์รักใช่หาได้โดยง่าย
    ยิ่งตามหายิ่งหลีกเร้นเล่นเล่ห์ลาย
    หากคิดหน่ายรักสูญหายคงใช่คืน
    
    ... นี่แหลค่ะ ความรัก ... ยิ่งหายิ่งหาย ... ยิ่งตามยิ่งซ่อน ... พออยู่ดีๆ ... ก็มาเอง ... ซะงั้น

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน