++..ต้องจากไกล..แล้วหัวใจจะเปลี่ยนไปไหม..++

นางฟ้าซาตาน

กว่าจะเอ่ยปากบอกเรื่องสำคัญ
เตรียมใจหลายวัน..หาวิธีให้เธอรับได้
ไม่อยากบอกเลย..ห่วงความรู้สึกเธอมากมาย
กลัวว่าเธอจะเดียวดายยามที่เราต้องไกลกัน
ฉันมีภาระต้องทำตามหน้าที่
เพราะโอกาสเข้ามาในวันดีๆ..ทำให้เราต้องห่างเหินผกผัน
เธอจะหวั่นไหวบ้างไหมถ้าระยะทางมาพรากคืนวัน
ฉันเชื่อมั่นว่าเราผูกพัน..แล้วเธอรู้สึกเหมือนกันบ้างรึเปล่า
เมื่อไม่ได้อยู่ใกล้..
ทุกคนท้าทายเอาไว้..รักเราต้องแตกร้าว
เธอจะยอมให้ทุกอย่างเปลี่ยนแปลงไม่ยืนยาว
หรือจะยอมฝ่าฟันความเหน็บหนาว..ยามจากลา
หัวใจของฉันยังเป็นของเธอเสมอ
แม้จะไม่ได้พบเจอเกินกว่าความห่วงหา
แม้จะไม่ได้กระซิบบอกรักกับเธอด้วยแววตา
โปรดจำไว้ว่า..เธอยังคงคุณค่าตลอดเวลาในหัวใจ
ฉันจากไปไม่นานนัก..
หลายปีที่จะห่างหายไม่ทายทัก..เธอจะยังมีฉันไหม
เพียงหลับตา..เราจะได้พบกันเหมือนเราอยู่ไม่ไกล
ฉันจะคอยฝากความห่วงใยแฝงเอาไว้ในสายลม
ฉันจะยอมรับกับสิ่งที่ต้องเกิดขึ้นข้างหน้า
ระยะทางอาจเปลี่ยนวันหวานให้กลายเป็นความขื่นขม
วันเวลาอาจเปลี่ยนความสุขเป็นความทุกข์ตรม
แม้ว่าหัวใจจะลื่นล้ม..แต่ฉันจะมีเรี่ยวแรง
ฉันจะพยายามรักเธอให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้
แม้รักจะวางวายไร้ซึ่งเยื่อใยใดๆแอบแฝง
ถึงแม้ห่างกัน..ฉันยินดีจะรักโดยไม่มีสิ่งใดเคลือบแคลง
ฉันจะไม่อยู่กับความหวาดระแวงให้หัวใจต้องทรมาณ
ฉันจะไม่เหนี่ยวรั้งเธอไว้ด้วยคำสัญญา
ไม่ผูกพันหัวใจด้วยคำรักในสายตาอันอ่อนหวาน
เพราะอนาคตไกลเกินกว่าจะคาดเดาเหตุการณ์
ทุกนาทีผันผ่านอาจเปลี่ยนแปลงได้ไม่เป็นดั่งใจ
มองกลับไปอีกด้านหนึ่ง
บางทีฟ้าคงอยากทดสอบว่าเราผูกพันลึกซึ้งแค่ไหน
ตลอดเวลาที่เรารักกันมา..ต้องมีเหตุการณ์ที่พรากเราไกล
และนั่น..ยิ่งทำให้เรารับรู้จากหัวใจว่าเรารักกัน
อุปสรรคครานี้ยิ่งใหญ่
ระยะทาง..ความห่างไกล..คอยกัดกร่อนความฝัน
ต่อจากนี้เราจะเหลือเพียงความผูกพัน
กับความเชื่อมั่น..ที่ยืนยันว่ารักเรายังซื่อตรง