เหนื่อยเกินไปไหมกับการเดินสองคน ยากไปไหมกับการใช้เหตุผลเรื่องรักเป็นใหญ่ ฉันเป็นภาระหรือเปล่า- - วันที่เธอต้องก้าวต่อไป ปล่อยมือฉันก่อนดีไหม...ฉันพร้อมเข้าใจโดยดี - - รู้ว่าชีวิตเธอมันไม่เหมือนก่อน ไม่อยากดึงเธอไว้เพราะความอาวรณ์...หรือเหตุผลทำนองนี้ ไปเถอะนะข้างหน้า...ถ้าชีวิตยังดี แล้วค่อยเดินกลับมารับฉันอีกทีก็ไม่ว่าอะไร - - ฉันไม่ขอคำไหนนอกจาก...."คำลา" ขอแค่เก็บเรื่องราวดีที่ผ่านมา...เอาไว้ วันเหงาที่สุดของชีวิต...ที่ไม่พานพบใคร ฉันอาจยิ้มกับวันมืดมิดที่สุด...ให้กลับสว่างขึ้นมา - - เธอมีทางของเธอ..ฉันมีทางของฉัน เราไม่จำเป็นต้องเดินด้วยกัน...ถ้าอีกฝ่ายไม่ปรารถนา ฉันไม่อยากเป็นภาระใคร...แล้วหัวใจต้องมีน้ำตา ขอเดินด้วยขาของตัวเองดีกว่า...ผูกติดกับขาใคร - - ไม่ใช่เพราะ "หยิ่ง" แต่ที่จริงเพราะ"รัก" แต่แค่คำว่ารัก อาจแบกรับทุกเหตุผลไม่ไหว เรารักกันด้วยดีเสมอมา...แม้ไม่อาจตลอดไป แต่...เชื่อฉันนะว่าจะไม่มีหัวใจเพื่อรักครั้งไหน...ได้-เท่า-"เรา" ***อย่างที่ฉันพูดเสมอว่า....ความรักไม่ได้หมายถึงการอยู่ร่วม และเหตุผลของการจากกันไม่จำเป็นต้อง เพราะ "ไม่รัก" เสมอไป คนเรามีเหตุลหลายอย่างในชีวิตมากกว่านั้น...บางทีที่เราต้องจากกัน...อาจมีแค่เพียงเหตุผลสั้นๆง่าย แค่เพียง...เพราะ "ชีวิตยังต้องดำเนินไป".......เธอไม่จำเป็นต้องเข้าใจ......เพราะเราไม่จำเป็นต้องเข้าใจกับทุกเรื่องราวที่เกิดขึ้นในชีวิตเสมอไป.... ไม่ใช่หรือ????
ถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม 3 ส.ค. 2548 11:25 น. - ID 79302 
4577
23
0
3 สิงหาคม 2548 11:41 น. - comment id 499004
แม่นแล้ว Life must go on ถ้าเธอในฉันจับมือเดินไปด้วยกันละก็ให้ตายต่อหน้าฉันก็ไม่ปล่อยมือเดินไปคนเดียว
3 สิงหาคม 2548 11:51 น. - comment id 499012
จงเปลี่ยนภาระ..ให้เป็นหน้าที่..แล้วความรักระหว่างคนสองคนก็จะงดงาม....เพราะภาระต้องแบกอยู่เสมอ...แต่หน้าที่คือสิ่งที่ต้องทำ..
3 สิงหาคม 2548 11:57 น. - comment id 499019
ดีใจที่เห็นกลอนถนนสายเก่านะ สบายดีหรือเปล่า คิดถึงคะ แม้ฝันเล็ก ๆ ของฉัน...นั้นคือปลายทางที่มีเธอ แต่สัญญาว่าจะไม่พร่ำเพ้อ คอยเก้อ เหมือนที่เธอบอกกับฉัน จะเข้มแข็งอยู่บนทางที่เราต้องก้าวไปต่างกัน แต่ความรู้สึกดีดีจะอยู่ในหัวใจฉัน จะจดจำวันคืนเหล่านั้น..ที่มีเรา จากนี้ต่อไป...เวลาที่เหลือ เธอต้องดูแลตัวเองดีดี ห่างไกลเพียงไหน.. ฉันยังยินดีเสมอที่จะฟังทุกเรื่องเล่า อย่าเกเรนะคนดี อยู่ตรงนี้ฉันจะคอยอธิษฐานต่อดวงดาว ก้าวไปคว้าฝันของเรา... แล้วสักวันคงได้กลับมาเล่าให้กันฟัง
3 สิงหาคม 2548 12:01 น. - comment id 499021
หัวใจ .. แม้หวั่นไหวหากไร้เธอ .. อยากให้จำไว้เสมอ .. หัวใจไม่เคยไร้เธอ .. ตลอดมา และ ตลอดไป ..
3 สิงหาคม 2548 12:07 น. - comment id 499025
ชีวิตต้องดำเนินต่อไป แม้วันนี้ใจจะเหนื่อยล้า คนดีหากยามนี้มีน้ำตา ฉันพร้อมมาเคียงข้างเธอ ถึงแม้วันนี้เธอเปลี่ยนฉันเปลี่ยน แต่มันเป็นบทเรียนที่ล้ำค่าเสมอ เพราะทุกอย่างทุกนาทีที่มีเธอ คุณค่ามากมายที่เจอทุกวินาที ถูกต้องนะคร๊าบบบบบบบบพี่วา .. แต่ว่าไมเศร้าจังคะ มะเอามะเศร้านะ ... เอมมาอยู่เป็นเพื่อนค่ะ คิดถึงพี่วามาก ๆ จ๊ะ อยากโทรหาแต่กลัวพี่วาไม่สะดวกรับสายอ่ะ
3 สิงหาคม 2548 12:16 น. - comment id 499028
นานเหลือเกินจะได้อ่านงานงาม ของ วา นะ คิดถึงจ้า
แก้วประเสริฐ.
3 สิงหาคม 2548 12:17 น. - comment id 499029
ไม่มีถนนสายใดหรอกมั้ง ที่คนสองคนจะเดินทางจับมือเคียงคู่อยู่ข้างกันไปถึงจุดหมาย ในนิยามอาจมี แต่ในความจริงแล้ว มนุษย์ทุกคน ย่อมมีเส้นทางของตัวเอง บางครั้งอาจพบทางแยกที่ คนสองคนอาจจะเจอกัน บางทีก็เจอทางขนานที่เพียงเฝ้ามอง กันและกัน เดินไปบนเส้นทางของตัวเอง. ความรักก็เช่นกัน เราไม่สามารถครอบครองมันได้ตลอดกาล เราเข้าใกล้มันได้แค่ไหน ต่างหาก และเราจะอยู่ตรงนั้นได้นานแค่ไหน
3 สิงหาคม 2548 12:20 น. - comment id 499032
พี่ฤกษ์... ถ้าเธอในฉัน แปลว่าอะไรพี่ รีบพิมพ์มากไปมั้ง กลับมาพิมพ์ไหม่ยังทันค่ะอิอิ หยั่งงี้ เค้าเรียกพวกมือไว* * * * บินเดี่ยวหมื่นลี้ ทั้งภาระ ทั้งหน้าที่ เป็นสิ่งที่หนักหนาเกินจะแบกรับไหว ในตอนนี้ค่ะ หน้าที่ กับภาระ ต่างกันที่ว่า.... หน้าที่....คือ....สิ่งที่เราต้องรับผิดชอบ แต่ ภาระ คือ...สิ่งที่เราควรรับผิดชอบ ไม่ใช่หรือคะ * * * * แอ็บเปิ้ล คิดถึงเช่นกัน..... เราเอง ไม่ค่อยมีเวลา ไม่ได้แวะไปอ่านกลอนแอ็บเปิ้ลเลย อย่าว่ากันนะ ยังคิดถึงเหมือนเดิมแหละ (แอบหวาน) สัญญาว่าจะดูแลตัวเองให้ดี เธอก็ด้วยนะ... * * * * * กีกี้ ขอบคุณที่แวะมาค่ะ ยินดีที่ได้รู้จัก * * * * เอม พี่เศร้า เพราะเหตุการณ์มันน่าเศร้าจ๊ะ แต่พี่หวังว่าน้องเอม จะเป็นสุขดีอยู่ แค่นี้พี่ก็พอใจแล้วจ๊ะ * * * *
3 สิงหาคม 2548 12:24 น. - comment id 499034
คุณแก้วประเสริฐ ขอบคุณค่ะ ที่ยังคิดถึงกัน หวังว่าคงยังจำกำไลอันนั้นได้อยู่นะคะ ดีใจที่ได้พบค่ะ * * * * พี่ต่อ เพราะไม่มีใครครอบครองความรักได้ วาก็เลย ไม่เคยคิดครอบครองไงพี เพราะชีวิตยังต้องดำเนินไป ถึงแม้บางครั้ง เวลาที่เรารู้สึกว่าอยู่ใกล้กับความรักมากๆก็เถอะ เผลอทีไร มันก็เดินหนีห่างจากเราไปอีกทุกที จนทำให้วาอดคิดไม่ได้ในหลายๆทีว่า.... เราเดินมาจนใกล้ความรักแล้วจริงๆ หรือเราแค่คิดไปเอง * * * * * *
3 สิงหาคม 2548 12:32 น. - comment id 499043
น้องวาโตกว่าพี่อีกจ้า เพราะพี่คิดว่ารักคือการได้อยู่ร่วมกัน และการจากคือการไม่รัก
3 สิงหาคม 2548 12:38 น. - comment id 499047
พี่กานต์ การคิดอะไรต่างกัน ไม่ได้หมายถึงว่า วาโตกว่าพี่กาน๖เสมอไปหรอกค่ะ วากลับมองว่า ... มันเป็นมุมมองของการ ใช้ชีวิตของแต่ละคนมากกว่า ........ ปล. ว่าแต่ ที่ว่า \"โต\" เนี่ยะอะไร โต เหรอพี่กานต์ อิอิ อยากรู้
3 สิงหาคม 2548 12:39 น. - comment id 499048
เพราะชีวิตที่ต้องดำเนินต่อไป จะเป็นเพราะอะไรหรือจะขอถาม เธอถึงคิดจะขอจากรักที่งดงาม แก้วนีดาจะขอมาถามความกับเธอ ชื่นชมผลงานที่งามล้ำค่าในตัวอักษรจ๊ะ........ และต้องขอโทษเป็นอย่างยิ่งเลยจ๊ะที่ผิดวันเกิดของฟ้าสีครามผิดไป......ฟ้าฯเกิดวันนี้ 3 ส.ค.จ๊ะ......แก้วนีดาต้องขอโทษด้วยนะจ๊ะ......
3 สิงหาคม 2548 12:50 น. - comment id 499057
หน้าส่วนตัว
....ความรักไม่ได้หมายถึงการอยู่ร่วม
และเหตุผลของการจากกันไม่จำเป็นต้อง เพราะ \"ไม่รัก\" เสมอไป................
***************************************
คุณวา..พูดถูกค่ะ..เหตุผลของบางคน....การจากกัน..เพื่อเขาจะได้ในสิ่งที่ดี....เพราะรักมากถึงต้องจำใจจาก...แค่ได้รับรู้ว่าเขาอยู่ดี..ใจเราก้อมีความสุขแล้วค่ะ...แม้เขาจะไม่รู้ว่าเรารักเขาก้อตาม...
งานงามค่ะ...ขอให้คุณวามีความสุขมากๆนะค่ะ...
3 สิงหาคม 2548 12:50 น. - comment id 499058
ทุก ๆ การจาก หากเป็นเพราะต่างคนต่างหมดรัก.. ก็ ค ง ดี . . . . . . . . . . . .
3 สิงหาคม 2548 12:58 น. - comment id 499066
แก้วนีดา เหตุผลมันมีอยู่ในกลอนแล้วอ่ะคะ จะตอบอีกก็เกรงว่าจะวกวน และทำให้ไม่เข้าใจมากยิ่งขึ้น ส่วนเรื่องวันเกิด วาตามไปอ่านแล้วล่ะค่ะ รับทราบเจ้าค่ะ พี่สาวคนสวย * * * * กัลลดา ความรัก....เป็นสิ่งที่อยู่เหนือทุกเหตุผล คิดว่าอย่างงั้นไหมคะ ดีใจที่แวะมา และหวังว่าตัวเองจะมีความสุข และคุณเองก็เช่นกันนะคะ * * * * ผู้หญิงช่างฝัน ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงๆ ก็คงดี..... แต่ความเจ็บปวด บางทีก็เป็นเรื่องสวยงามนะคะ ถ้าเรารู้จักใช้...มันจะสอนอะไรเราหลายๆอย่าง * * * *
3 สิงหาคม 2548 15:12 น. - comment id 499119
ใช่แล้วครับ...เพราะชีวิตต้องดำเนินไป
3 สิงหาคม 2548 18:18 น. - comment id 499208
ตอนยังจับมือกันอยู่ ก็ความรู้สึกหนึ่ง ตอนแยกกันไปแล้วก็อีกความรู้สึกหนึ่ง แต่ไม่มีความรู้สึกตอนไหนจะร้าวรานเท่าตอนกำลังจะจากกัน คิดดี ๆ ถามตัวเองหลาย ๆ ครั้งนะ น้องวา คิดถึงจ้ะ
3 สิงหาคม 2548 18:32 น. - comment id 499215
++ คิดถึงวาจ่ะ.. ++
3 สิงหาคม 2548 21:17 น. - comment id 499261
เหมือนจะน้อยใจนะ... อย่าเอาอารมณ์ที่ซ่อนความน้อยใจมาเป็นตัวตัดสินปัญหา... ทอดเวลาไปอีกสักนิด... ใจเย็นลงอีกสักหน่อย... แล้วค่อยมาคิดตรองดูใหม่อีกที นะ น้องวาจ๋า... พี่สาวคนนี้ขอเป็นกำลังใจให้ผ่านทุกปัญหาไปได้ดวยดีจ้ะ... คิดถึงน้องวา สวัสดีค่ะ
3 สิงหาคม 2548 23:15 น. - comment id 499342
การมองดูคนที่เรารักมีความสุข ถึงแม้ว่า เส้นทางนั้นจะไม่มีเราอยู่ด้วย มันก็เป็นสุข ในแบบฉบับที่เราควรยอมรับ เส้นขนานที่ทอดยาวไปคู่กัน บางที ยังดีกว่า ชิดใกล้จนเกิดจุดตัด เพื่อที่จะหักเหห่างกันไป
3 สิงหาคม 2548 23:40 น. - comment id 499346
ถ้ามันเข้าทฤษฎีแปลผกผัน ลองทำมุมกลับดู อาจจะย้อนกลับมาที่ค่าเดิม แล้วหยุดเวลาไว้ โช๊ะ ทำได้ดีที่สุดคือจดจำมัน
3 สิงหาคม 2548 23:41 น. - comment id 499347
สบายดีไหม ลืมถามน่ะ
4 สิงหาคม 2548 05:52 น. - comment id 499377
..พี่วาคะ .. นู๋เรนแวะมา.. ทักทายอรุณสวัสดิ์นะคะ .... .. เรนรัก .. ความรัก.. และเรน ก็จะเก็บรักษา .. ความรัก..ให้อยู่กับเรน.. และเรน ก็จะ.. ม่ายมีเหตุผล ให้กับความรัก .. ด้วยดิคะ ..
เรน... คิดถึง พี่วา .. และเรน เก๊าะ คิดถึง .. พี่ภูตะวัน..ของเรนด้วยดิคะ ..
4 สิงหาคม 2548 07:32 น. - comment id 499400
พี่ชัยว่าจะแวะมาอุ้มเอาน้องวา แต่น้องบอกว่าจะเดินด้วยสองขาตน พี่ชัยเองก็จนใจ หายหน้าหายตาจากพี่ชัยไปเสียนมนาน ก็คิดถึง เพราะหาคนหวานด้วยไม่ค่อยได้ ถ้าไปหวานกับคนไม่เข้าใจ เขาก็จะเข้าใจผิดไปอีกล่ะ ถนนสายเก่ากับรองเท้าคู่เดิม คนที่จะเติมเสริมต่อเคล้าคลอใช่คนเดิมหรือไม่ หรือว่าจะพเนจรโดดเดียวอย่างไม่มีใคร ขอให้มั่นใจในทุกก้าวที่ย่างเดิน
4 สิงหาคม 2548 08:01 น. - comment id 499417
4 สิงหาคม 2548 09:11 น. - comment id 499458
กำลังใจมาเพียบ...... ขอบคุณทุกๆ โพสท์....ทุกๆ กำลังใจค่ะ จะตอบเรียงคิว ณ บัดนี้ * * * * * * * * * หมึกมรกต เราความคิดเห็นเหมือนกันใช่ไหมคะ ????? * * * * * พี่จิ๋ง วายังไม่คิดก้าวหน้าอะไรอย่างนั้นหรอกค่ะ แค่ปล่อยไปตามทาง สุดแต่ ชีวิตจะลิขิตไป แฮ่ะๆๆ * * * * * * namsai เราก็คิดถึงเหมือนกันง่ะ.... * * * * * * พี่ปราย คนนี้ล่ะ ผู้ใหญ่ของแท้และแน่จริง สมแล้วที่เป็นพี่สาวผู้อาบน้ำร้อนมาก่อน คงจริงอย่างที่พี่ปรายว่า มันคืออารมณ์น้อยใจ.... แต่ มันก็มีเหตุผล และผ่านการคิดไตร่ตรองมาแล้วด้วยนะคะ ว่ายังไงดี วายังหาบทสรุปให้ตัวเองไมได้เหมือนกัน แต่ดูเหมือนใครบางคนมีบทสรุปสำหรับเรื่องนี้ไว้แล้ว * * * * * *
4 สิงหาคม 2548 09:17 น. - comment id 499466
พี่อิม วาคิดว่า เราเข้าใจกันนะ พี่ว่ามั้ย... แต่วาคิดว่า...เข้าใจสิ่งที่พี่อิมกำลังบอก ขอบคุณค่ะ * * * * * * พี่หน่อง เอามุขวามาใช้ ไม่ดีมั้งพี่ ขอแบบ สร้างสรรหน่อย อิอิ แซวเล่น เดี๋ยวเอาทฤษฎีใหม่ไปฝาก * * * * * * * พี่หน่องอีกรอบ สบายดีอยู่ มั้ย??? ไม่แน่ใจ * * * * * * * เรน พี่ก็คิดถึงเรน พี่ก็คิดถึงพี่ภู....ด้วยดิ แต่....พี่ก็คิดถึงตัวพี่เองด้วยอีกอ่ะแหละ งง...มะ * * * * * * พี่ชัย นึกว่าจะไม่มาซะแล้ว พี่เรา แวะมาอุ้มวา ก็ อุ้มไม่ไหวหร้อก สาวอื่น รุมทึ้งแย่ วาไม่อยากขาดหลายชิ้นจ๊ะ หายไปนาน ..... ไปไหนมาอ่ะพี่ ตอบหน่อย อยากรู้ * * * * * พี่ไก่ ก็คนเท่ของพี่ไก่นั่นแหละ.....น่านักเชียว แฮ่....แต่งานนี้ วาเลือกงอนเป็ฯคนๆไปนะ ไม่งอนพี่ไก่ด้วยหรอก สบายใจได้ * * * * * *
4 สิงหาคม 2548 09:30 น. - comment id 499477
บนถนนที่ทอดยาวออกไปข้างหน้า เราจะจับมือกันฟันฝ่าเพื่อความก้าวหน้าเสมอ ไม่ยอมทิ้งเธอไม่ลำพังทุกครั้งเราจะมีกันนะเออ แม้ทางข้างหน้าอาจจะไม่เลิศเลอแต่ฉันจะมีเธอเสมอสำหรับเรา เธอไม่ต้องกลัวเธอไม่ใช่ภาระ ทุกชั่วขณะเธอเป็นคนสำคัญเสมอมาหาใช่ใครเขา สู้ซิจ๊ะเราจะเคียงกันทุกวันจะเป็นเงา คอยช่วยให้เธอคลายเหงาและเลิกทุกข์เศร้าหทัย จับมือและเดินกันไปต่อ อย่าหยุดอย่าย่อท้อแต่ความหวั่นไหว เชื่อซิคนดีหนทางต่อแต่นี้และตลอดทางที่เราก้าวไป จะเป็นความสุขล้นใจเมื่อเราชิดใกล้ในทุกเวลาคิดถึงมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆเลยจ๊ะ ชอบกลอนบทนี้ด้วย
4 สิงหาคม 2548 09:31 น. - comment id 499478
เดินสองขา ย่อมไปได้เร็วกว่าเดินสามขา แต่ถ้ามีสิ่งที่ต้องลากจูงคือ ความรัก สามขา ย่อมมีพลังในการลากจูงมากกว่า แต่ต้องค่อยเป็นค่อยไป นับจังหวะให้ดีพร้อมๆกัน ถ้าไม่พร้อมกันก็อาจหกล้มได้............... คิดถึงนะ
4 สิงหาคม 2548 09:34 น. - comment id 499479
บนถนนที่ทอดยาวออกไปข้างหน้า เราจะจับมือกันฟันฝ่าเพื่อความก้าวหน้าเสมอ ไม่ยอมทิ้งเธอไม่ลำพังทุกครั้งเราจะมีกันนะเออ แม้ทางข้างหน้าอาจจะไม่เลิศเลอแต่ฉันจะมีเธอเสมอสำหรับเรา เธอไม่ต้องกลัวเธอไม่ใช่ภาระ ทุกชั่วขณะเธอเป็นคนสำคัญเสมอมาหาใช่ใครเขา สู้ซิจ๊ะเราจะเคียงกันทุกวันจะเป็นเงา คอยช่วยให้เธอคลายเหงาและเลิกทุกข์เศร้าหทัย จับมือและเดินกันไปต่อ อย่าหยุดอย่าย่อท้อต่อความหวั่นไหว เชื่อซิคนดีหนทางต่อแต่นี้และตลอดทางที่เราก้าวไป จะเป็นความสุขล้นใจเมื่อเราได้ชิดใกล้อยู่เคียงกันไปตลอดเส้นทาง *-*ขอมาแก้ไขหน่อยค่ะ อิอิ คิดถึงเสมอนะจ๊ะ*-*
4 สิงหาคม 2548 10:31 น. - comment id 499510
แวะมาเติมใจครับ....ถนนยังสายเก่ารองเท้ายังคู่เดิม เขียนไดดีครับ....แวะมาชื่นชม
8 สิงหาคม 2548 12:03 น. - comment id 501072
พี่ตูน อ่านกลอนพี่ตูนจบแล้ว ชื่นนนนนจายยยย รู้สึกมีกำลังใจขึ้นอีกเยอะ ขอบคุณนะคะ สำหรับความรู้สึกดีดี วาก็ชอบกลอนบทนี้ของพี่ตูนเหมือนกันค่ะ ******* พี่ดุง วาจะลองเก็บไปคิดเป็นการบ้าน (เรื่อง 1 กิ๊ก) อิอิ ******** พี่หมง ขอบคุณสำหรับคำชมค่ะ ดีใจที่พี่ชายยังไม่ลืมกัน **********
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
