หน้าส่วนตัว
เคยไหม...อยู่ดีดีก็อยากร้องไห้
ทั้งที่ตอบตัวเองไม่ได้ว่าเหตุใดจึงอ่อนล้า
อาจเพราะสับสนกับหนทางที่ผ่านมา
หรือเป็นเพราะว่า...ฉันไม่ยอมรับความจริง
มันไม่มีทางจะกลับไปเป็นเช่นวันเก่า
เหมือนกับที่เราไม่สามารถทำให้โลกหยุดนิ่ง
ลืมเถิดนะ...ลืมคืนวันที่เคยแอบอิง
จบสิ้นแล้ว...ทุกสิ่ง...ไม่มีอะไรดีขึ้นมา
ใจเอ๋ย...เลิกหลอกตัวเอง...เสียที
ยอมรับสิว่าต่อแต่นี้...คงเหลือเพียงความเหว่ว้า
ลืม...ลืมให้หมด...ลืมทุกอย่างที่เคยเป็นมา
อยากร้องไห้ก็ร้องเถอะนะ..ดีกว่าให้น้ำตาท่วมหัวใจ
คงมีสักครั้งที่จะก้าวผ่านความปวดร้าว...ในวันนี้
เพื่อค้นหาความรู้สึกที่ดีแสนดี...ในโลกใบใหม่
คงอีกไม่นานที่หยาดน้ำตาจะเหือดแห้งหายไป
แล้ววันนั้นคงจะยิ้มได้...อย่างที่..เคยมีมา
นางสาวใบไม้ 28 ต.ค. 2548 15:33 น. - ID 82908 
1450
7
0
29 ตุลาคม 2548 21:43 น. - comment id 530509
เรนเศร้าจัง.... แวะมาทักทายพี่นางสาวใบไม้..นะคะ
30 ตุลาคม 2548 11:23 น. - comment id 531205
ใจเอ๋ยใจ ขอห่างไกลอย่าเศร้าหมอง จะครวญคร่ำน้ำตานอง แม้ร่ำร้องจนขาดใจ ภาพผันผ่าน คงป่วยการจะแก้ไข อย่าเหนี่ยวรั้งตั้งต้นใหม่ โลกสดใสอีกสักครา.... แวะมาปลอบ สิ่งที่เห็น อาจไม่ใช่สิ่งที่เป็น อย่าเป็นทุกข์ไปเลย...
28 ตุลาคม 2548 16:09 น. - comment id 531990
เมื่อก่อนเคยคิดว่า จะใช้เวลาที่เหลือเพื่อลืมเธอ แต่ทุกอย่างมันกลับพร่าเบลอ เพราะหัวใจปฏิเสธที่จะลืมเธอคนดี ฉันจึงใช้เวลาที่เหลือ เก็บภาพเธอ จุนเจือใจ ไว้อย่างนี้ รวมทั้งเรื่องราวเก่า ๆ ที่ไม่เคยลืมได้สักที และความรู้สึกที่เรียกว่า..รัก...ก็ยังมีต่อไป ฉันรู้ว่าชีวิตยังคงต้องเดินทางต่อไป แม้ข้างกายจะไม่มีเธอเหมือนก่อน ไม่ปฏิเสธว่าทุกวันนี้ยังคงห่วงหาอาทร เพราะเธอเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้ลมหายใจไหวอ่อนอยากหายใจต่อไป ฉันคงไม่อาจลืมเธอ แต่สักวันหนึ่งฉันรู้ว่าหัวใจจะเข้มแข็งให้ได้คนดี ปล. จะเข้ามาลำบากแค่ไหน แต่ก็สู้โพสสุดใจเพื่อพี่สาวคนดี อิอิ รักนะตัวเอง
28 ตุลาคม 2548 16:42 น. - comment id 532009
อยากก้าวข้ามเขตเหตุผลที่กั้น เธอกับฉัน...นั้นไร้ซึ่งความเข้าใจ มีทั้งระยะทางความห่างไกล กั้นใจเรา...ให้ห่างกัน...ห่างออกไป... เคยคิดว่าจะลืมนะ แต่ลืมไม่ได้... เคยนะ เคยมีใครเข้ามา แต่ไม่สามารถแทนที่คนที่อยู่ในไดอารี่เล่มนั้นได้... คงเป็นเพราะรักแรกหรือเปล่า ? ก็ไปหลงรักเขาตั้งแต่ เด็กนี่น๊า...คงผูกพันกันมาก...ทำให้ลืมไม่ได้... มันผ่านมา 12 ปีแล้วนะ แต่...ภาพเขายังอยู่ในใจเสมอ...ทั้งที่จบมา 5 ปีแล้ว... พี่สาวใบไม้ ทำมะกรูดร้องไห้...อ่ะ แต่ไม่เป็นไรคะ
28 ตุลาคม 2548 17:09 น. - comment id 532024
มาแก้ข้อความเดี๋ยวใคร ๆ เข้าใจผิดอ่ะ มันผ่านมา 12 ปีแล้วนะ แต่...ภาพเขายังอยู่ในใจเสมอ...ทั้งที่ไม่พบหน้ามา 5 ปีแล้ว...พี่สาวใบไม้ ทำมะกรูดร้องไห้...อ่ะ มะกรูดกลับมาฟังเพลงก่อนกับบ้าน พี่สาวใบไม้รักษาสุขภาพนะคะ
28 ตุลาคม 2548 22:49 น. - comment id 533360
จบสิ้นแล้ว...ทุกสิ่ง...ไม่มีอะไรดีขึ้นมา ชอบวรรคนี้มากค่ะ
29 ตุลาคม 2548 02:44 น. - comment id 533397
29 ตุลาคม 2548 05:52 น. - comment id 533405
ฉันมักร้องไห้เสมอ ๆ ไม่ว่าจะดีใจ เสียใจ หรือเหงาใจ มีหลายคนบอกว่า..ฉันขี้แย คงใช่มั่ง.... แต่ท้ายสุด.. ไม่มีใครรู้หรอก เมื่อถึงสุดท้าย..ที่ต้องตัดสินใจ ฉันมักเข้มแข็งเสมอ บางที..คนขี้แย ก็ไม่ได้อ่อนแอ อย่างที่คิด
29 ตุลาคม 2548 12:48 น. - comment id 533460
.......ตอบ....แอปเปิ้ล.... ..ไม่รู้เหมือนกันว่าอีกนานแค่ไหนถึงจะลืมได้... ..พี่ขอบคุณเปิ้ลมากสำหรับ..ข้อความ..ที่มอบให้ \"ให้รอยยิ้มแทนคำขอบคุณในช่วงเวลาแห่งมิตรภาพ และขอให้การลาจากยังคงความเป็นมิตรภาพไว้อยู่คู่กับความเข้าใจ และรับรู้ว่า คุณและเค้าไม่ใช่คนที่หายไปจากชีวิตของกันและกัน แม้ไม่ใช่คนที่ใครอีกคน กำลังตามหาต่อไป แต่คุณและเค้า คือ ผู้ที่ทำให้ชีวิตในวันใหม่ก้าวต่อไปอย่างงดงาม และแข่งแกร่งยิ่งขึ้น\" ------
28 ตุลาคม 2548 18:32 น. - comment id 535930
ยิ้มให้ได้..เร็วๆนะคะ ...
28 ตุลาคม 2548 19:57 น. - comment id 535972
28 ตุลาคม 2548 20:27 น. - comment id 535980
วันนี้อาจร้องไห้ เศร้าเสียใจทั้งสับสน อย่าเศร้าร้าวกมล หนทางหน้าต้องฝ่าเดิน หวังว่าสักวันหนึ่งที่ว่าคงจะไม่นานเกินรอนะครับ
28 ตุลาคม 2548 21:33 น. - comment id 536001
โดนค่ะโดน กลอนเศร้าจังเลยค่ะ ปลาขออนุญาติเก็บไว้นะคะ โดนดีค่ะ ทักทายค่ะ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
