พอ
ละลอกแล้วละลอกเล่า ใหม่ไล่เก่า.คลื่นทะเล
ใจคนนั้นหันเห เรรวนลื่น แห่งคลื่นใจ
ทะเลตื่นมิรู้จบ คลื่นสงบฤาพบได้
รักแท้แปรเปลี่ยนไป หวังอะไรกะใจคน
ดอกรักที่บานช่อ แล้งน้ำหล่อก็เฉาหล่น
ลมลวงลิ้นทรชน หวานตอนต้นแต่ปลายช้ำ
วันหวานเมื่อวันวาน ช่างซาบซ่านในทรงจำ
ตาลหยดเช้าจรดค่ำ ช่างชื่นฉ่ำชะโลมทรวง
ตาลหมดหยดสุดท้าย หวานซิคลายด้วยคำลวง
ดุจมีดกรีดกลางทรวง ในห้วงลึกแห่งโลกันต์
ริ้วรอยแห่งความหลัง ห้วงภวังค์แห่งความฝัน
กี่.ขึ้น.แรม.แห่งจันทร์ กี่เวียนผันแห่งฤดูกาล
รอยแผลจึงแปรหาย อีกฝันร้ายจักคลายผ่าน
รอยยิ้มจักแย้มบาน อีกไม่นาน จั
1308
1
0
หน้าส่วนตัว
