แพรวา กับ .+*~*+.น้ำค้าง.+*~*+.
สีฟ้าของเราอาจจะดูเหงาไม่เท่ากัน น้ำตาแต่ละหยดในวันนั้น จึงไม่ต่างกับวันนี้ นับแต่วันที่จาก ฉันก็เข้าใจความรักมากขึ้นทุกที จึงเต็มใจจะหันหลังมาแต่โดยดี และไม่คิดที่จะกลับไป ถึงจะเจ็บร้าว แต่ความอ่อนไหวของเรื่องราวก็ สอนฉัน แค่ความเหงาที่ต่างกัน ฉันรู้ว่ามันไม่สำคัญเท่าไหร่ ถึงฟ้าเธอจะดูกว้าง แต่ที่กว้างกว่าคือหัวใจ ความอดทนฉันน้อยไป เมื่อรู้ว่าเป็นความรักที่เติมเท่าไหร่.. ก็ไม่เต็ม