ลูกเงาะ ขี้เหร่ อันชีวิตคนเรานั้นแสนสั้น ต้องรู้จักรักกันให้ฝันหวาน อีกไม่กี่ชั่วคืนยามจะถึงกาล อวสานสิ้นลมล้มลงนอน จงหัดปลงจิตเราอย่าเฝ้าติด ห่วงนึกคิดแต่สิ่งนั้นหมั่นสังหรณ์ ถึงเวลาจะต้องเข้าเชิงตะกอน แต่เก่าก่อนนานมาอย่าได้เมิน ไม่ว่าเราหรือท่านจำต้องจาก ต้องได้พรากจากกันพลันห่างเหิน เกิดแก่เจ็บและตายต้องเผชิญ จึงขอเชิญทุกๆท่านมาอ่านตรอง ให้อภัยคือทานอันใหญ่ยิ่ง เหนือทุกสิ่งผ่องใสใจสนอง ปล่อยและวางจิตว่างยึดธรรมครอง หายหม่นหมองจิตใจแแจ่มใสดี.....
กู้ภัย 31 ก.ค. 2554 16:53 น. - ID 141245 
3131
0
0
31 กรกฎาคม 2554 18:57 น. - comment id 1204554
ค่ะมีอะไรในชีวิตก็เขียนเป็นกลอนไว้ เป็นการผ่อนคลายอย่างหนึ่ง
31 กรกฎาคม 2554 20:24 น. - comment id 1204559
ขอบคุณครับ หลี่เหมย จีน
1 สิงหาคม 2554 18:17 น. - comment id 1204658
เป็นบทกลอนที่ให้ข้อคิดดีมากนะคะ ธรรมะช่วยให้จิตใจแจ่มใสและสะอาดขึ้น ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ
2 สิงหาคม 2554 01:07 น. - comment id 1204684
ขอบคุณและสวัสดีครับ คุณการัณยภาส เช่นกันครับ ยินดีที่ได้รู้จักครับ ผมน้องใหม่ครับ มีอะรัย ติติง ได้ครับ น้อมรับฟังครับ เพื่อแก้ไข ในวันข้างหน้าครับ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
