หอบความรัก ศรัทธา เอามาให้ หิ้วหัวใจ ทั้งดวง มาห่วงหา แบกเอาไว้ รอให้ เธอเมตตา กรุณา รับไว้ ได้ไหมเธอ หรือว่ามัน ไร้ราคา ค่าความหมาย คงมีใคร มากมาย ได้พบเจอ แค่เป็นฉัน ฝันไป ใจละเมอ ที่คงเก้อ รักเดียว เปลี่ยวหัวใจ ไม่มีวันได้แนบใกล้ใจแนบชิด หรือยึดติดใจเธอเพ้อหวั่นไหว จึงต้องทนปวดร้าวเศร้าดวงใจ ที่ไม่เคยได้ชิดใกล้ใจของเธอ จึงหอบใจ ดวงร้าว ก้าวถอยกลับ อกที่ยับ ขับน้ำใจ ให้ไหลเอ่อ เลิกคิดถึง ตรึงปัก รักตัวเธอ กลบความคิด เพ้อเจ้อ ไม่เผลอทวน สายลมรัก พัดผ่าน เมื่อวานนี้ ดวงฤดี ละลายลับ ไม่กลับหวน พระพายพริ้ว กายสลาย ใจคร่ำครวญ คงไม่หวน ทวนมา หาดวงจิต คิดว่าแตกแหลกดับยับอับสูญ ไม่มีค่าเพิ่มพูนสูญชีวิต เมื่อตัวฉันนั้นไร้ไม่มีสิทธิ์ ได้ใกล้ชิดคนที่รักปักดวงใจ แบกความเศร้า ที่รุมเร้า เข้าถึงราก แล้วตีจาก ภาพอดีต ที่กรีดไหม้ บ่มเยียวยา รักษา จากข้างใน รอสักวัน ชีวิตใหม่ ได้กลับคืน คอยรักษา ระยะห่าง ระหว่างเรา ได้แต่เฝ้า หลงลม ตรมขมขื่น เพียงแค่เงา กอดกำ ทุกค่ำคืน เสียงสะอื้น ร้าวระบม จมน้ำตา ไม่มีวันหลุดพ้นจนอดีต เหมือนมีดกรีดดวงใจให้โหยหา หรือต้องเศร้าเฝ้าคิดทวนหวนระอา กับน้ำตาหรือไรให้คร่ำครวญ ต้องปล่อยใจ ให้ฝืน กลืนความเศร้า คงทุเลา ในสักครา ที่ฟ้าหวน ตราบอาทิตย์ ของวันใหม่ ยังย้ำทวน ใจคนควร ฟื้นใหม่ได้ ไม่ตายลง ....................................
ผู้หญิงสีม่วง 10 ส.ค. 2547 00:54 น. - ID 58809 
5131
19
0
20 กรกฎาคม 2550 14:53 น. - comment id 170956
ตะลึง ประสบการณ์จริง จากปาก นร. ม.3 อ่านเล่นๆแล้วแต่ใครจะเชื่อ(อย่าว่ากานนะ) เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับเด็กคนนึงในจ.พิษณุโลก เด็กคนนี้ชื่อ เอ เป็นเด็กนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่สาม วันนั้นเป็นวันสอบซ่อม เอได้มาที่ รร เพื่อที่จะสอบซ่อม ระหว่างที่รอเพื่อนๆอยู่นั้น เอ ก้อเหลือบไปเห็นสิ่งๆหนี่ง เขาเดินเข้าไปใกล้ๆกับสิ่งๆนั้น มันคือกล่องใส่กระดาษกล่องหนึ่ง เอนั้นไม่รู้ว่าในนั้นมีอะไร แต่เขากอ้ได้เก็บกล่องนั้นไป หลังจากที่เขาสอบซ่อมเสร็จแล้ว เอและเพื่อนๆก้อกลับบ้านทันที พวกเขาอยา***้ว่าในกล่องนั้นมีอะไรซ่อนอยู่ ตกกลางคืน เอและเพื่อนๆก้อไปที่สนามเดะเล่น และเปิดกล่องๆนั้น ข้างในกล่อง มีกระดาษสีดำเขียนอยู่หนึ่งแผ่น ในกระดาษแผ่นนั้นเขียนไว้ว่า * สวัสดี เราชือเปลว เป็นเด็กนร คนนึง เราถูกฆาตกรโรคจิต ข่มขืนและฆ่า หมกอยู่ในป่าแห่งหนึง ที่นั่นหนาวเน็บ ไม่มีแม้แต่เสียงหายใจของมนุษย์ เราพยายามร้องให้คนมาช่วยแต่ก้อไม่มีคายมา ตอนนี้เราเหงาเหลือเกิน ต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยว จะมีครายมาอยู่เป็นเพือนเราบ้างไหม ถึงผู้ที่ได้อ่านข้อความของเรา ถ้าเทอไม่อยากให้เราลากเทอมาอยู่เป็นเพื่อนกันเรา จากนี้ไปเป็นเวลา 7 ชั่วโมง ขอให้เทอก๊อปข้อความข้างบนนี้ ส่งต่อให้สืออะไรก้อได้ เป็นจำนวน 2 coppy แต่ถ้าเทอไม่ทำตาม อีก 7 ชั่วโมง จากนี้ ฉันจะไปตามเทอมอยู่เป็นเพื่อน * หลังจากที่เอได้อ่านนั้น เอก้อไม่เชือและไม่ยอมทำตาม 7 ชั่วโมงให้หลัง เอ และเพื่อนๆก้อได้ตาย โดยที่ไม่มีสาเหตุ ********************************* เรื่องนี้เป็นเรื่องจริง จนถึงขณะนี้ หมอและตำรวจยังไม่สามารถรู้ได้ว่า คายที่เป็นคนฆ่าเด็กเหล่านั้น --------------- ตอนนี้พวกเทอที่ได้อ่านกระทู้นี่ ก้อคงได้รับผลกระทบเหมือนกันหมด นั่นคือ เทอจะต้อง copy ข้อความนี้ เป็นจำนวน 2 copy แต่ถ้าเทอไม่ทำตามที่เด็กคนนั้นขอ เทอจะต้องไปอยู่เป็นเพื่อนกับเด็กคนนั้น อีก 7 ชั่วโมงให้หลัง ขอให้พวกเทอทุกคนโชคดี ---------------- ถ้าใครไม่เชื่อ ก้อกรุณาอย่าลบหลู่ โทดที น่ะ แต่เรากลัว ถ้าเว็บมาสเตอร์ไม่ชอบใจก็ต้องขอโทษนะคะ เรากิดไปอ่านเข้า ถึงต้องมาโพสต่อ ขอโทษนะ แต่เราคิดว่าพวกคุณเป็นคนมีเหตุผลพอและรู้ว่าควรเชื่อมากน้อยแค่ไหน เรา
20 กรกฎาคม 2550 14:53 น. - comment id 176093
ตะลึง ประสบการณ์จริง จากปาก นร. ม.3 อ่านเล่นๆแล้วแต่ใครจะเชื่อ(อย่าว่ากานนะ) เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับเด็กคนนึงในจ.พิษณุโลก เด็กคนนี้ชื่อ เอ เป็นเด็กนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่สาม วันนั้นเป็นวันสอบซ่อม เอได้มาที่ รร เพื่อที่จะสอบซ่อม ระหว่างที่รอเพื่อนๆอยู่นั้น เอ ก้อเหลือบไปเห็นสิ่งๆหนี่ง เขาเดินเข้าไปใกล้ๆกับสิ่งๆนั้น มันคือกล่องใส่กระดาษกล่องหนึ่ง เอนั้นไม่รู้ว่าในนั้นมีอะไร แต่เขากอ้ได้เก็บกล่องนั้นไป หลังจากที่เขาสอบซ่อมเสร็จแล้ว เอและเพื่อนๆก้อกลับบ้านทันที พวกเขาอยา***้ว่าในกล่องนั้นมีอะไรซ่อนอยู่ ตกกลางคืน เอและเพื่อนๆก้อไปที่สนามเดะเล่น และเปิดกล่องๆนั้น ข้างในกล่อง มีกระดาษสีดำเขียนอยู่หนึ่งแผ่น ในกระดาษแผ่นนั้นเขียนไว้ว่า * สวัสดี เราชือเปลว เป็นเด็กนร คนนึง เราถูกฆาตกรโรคจิต ข่มขืนและฆ่า หมกอยู่ในป่าแห่งหนึง ที่นั่นหนาวเน็บ ไม่มีแม้แต่เสียงหายใจของมนุษย์ เราพยายามร้องให้คนมาช่วยแต่ก้อไม่มีคายมา ตอนนี้เราเหงาเหลือเกิน ต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยว จะมีครายมาอยู่เป็นเพือนเราบ้างไหม ถึงผู้ที่ได้อ่านข้อความของเรา ถ้าเทอไม่อยากให้เราลากเทอมาอยู่เป็นเพื่อนกันเรา จากนี้ไปเป็นเวลา 7 ชั่วโมง ขอให้เทอก๊อปข้อความข้างบนนี้ ส่งต่อให้สืออะไรก้อได้ เป็นจำนวน 2 coppy แต่ถ้าเทอไม่ทำตาม อีก 7 ชั่วโมง จากนี้ ฉันจะไปตามเทอมอยู่เป็นเพื่อน * หลังจากที่เอได้อ่านนั้น เอก้อไม่เชือและไม่ยอมทำตาม 7 ชั่วโมงให้หลัง เอ และเพื่อนๆก้อได้ตาย โดยที่ไม่มีสาเหตุ ********************************* เรื่องนี้เป็นเรื่องจริง จนถึงขณะนี้ หมอและตำรวจยังไม่สามารถรู้ได้ว่า คายที่เป็นคนฆ่าเด็กเหล่านั้น --------------- ตอนนี้พวกเทอที่ได้อ่านกระทู้นี่ ก้อคงได้รับผลกระทบเหมือนกันหมด นั่นคือ เทอจะต้อง copy ข้อความนี้ เป็นจำนวน 2 copy แต่ถ้าเทอไม่ทำตามที่เด็กคนนั้นขอ เทอจะต้องไปอยู่เป็นเพื่อนกับเด็กคนนั้น อีก 7 ชั่วโมงให้หลัง ขอให้พวกเทอทุกคนโชคดี ---------------- ถ้าใครไม่เชื่อ ก้อกรุณาอย่าลบหลู่ โทดที น่ะ แต่เรากลัว ถ้าเว็บมาสเตอร์ไม่ชอบใจก็ต้องขอโทษนะคะ เรากิดไปอ่านเข้า ถึงต้องมาโพสต่อ ขอโทษนะ แต่เราคิดว่าพวกคุณเป็นคนมีเหตุผลพอและรู้ว่าควรเชื่อมากน้อยแค่ไหน เรา
19 สิงหาคม 2550 22:31 น. - comment id 281554
ตะลึง ประสบการณ์จริง จากปาก นร. ม.3 อ่านเล่นๆแล้วแต่ใครจะเชื่อ(อย่าว่ากานนะ) เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับเด็กคนนึงในจ.พิษณุโลก เด็กคนนี้ชื่อ เอ เป็นเด็กนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่สาม วันนั้นเป็นวันสอบซ่อม เอได้มาที่ รร เพื่อที่จะสอบซ่อม ระหว่างที่รอเพื่อนๆอยู่นั้น เอ ก้อเหลือบไปเห็นสิ่งๆหนี่ง เขาเดินเข้าไปใกล้ๆกับสิ่งๆนั้น มันคือกล่องใส่กระดาษกล่องหนึ่ง เอนั้นไม่รู้ว่าในนั้นมีอะไร แต่เขากอ้ได้เก็บกล่องนั้นไป หลังจากที่เขาสอบซ่อมเสร็จแล้ว เอและเพื่อนๆก้อกลับบ้านทันที พวกเขาอยา***้ว่าในกล่องนั้นมีอะไรซ่อนอยู่ ตกกลางคืน เอและเพื่อนๆก้อไปที่สนามเดะเล่น และเปิดกล่องๆนั้น ข้างในกล่อง มีกระดาษสีดำเขียนอยู่หนึ่งแผ่น ในกระดาษแผ่นนั้นเขียนไว้ว่า * สวัสดี เราชือเปลว เป็นเด็กนร คนนึง เราถูกฆาตกรโรคจิต ข่มขืนและฆ่า หมกอยู่ในป่าแห่งหนึง ที่นั่นหนาวเน็บ ไม่มีแม้แต่เสียงหายใจของมนุษย์ เราพยายามร้องให้คนมาช่วยแต่ก้อไม่มีคายมา ตอนนี้เราเหงาเหลือเกิน ต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยว จะมีครายมาอยู่เป็นเพือนเราบ้างไหม ถึงผู้ที่ได้อ่านข้อความของเรา ถ้าเทอไม่อยากให้เราลากเทอมาอยู่เป็นเพื่อนกันเรา จากนี้ไปเป็นเวลา 7 ชั่วโมง ขอให้เทอก๊อปข้อความข้างบนนี้ ส่งต่อให้สืออะไรก้อได้ เป็นจำนวน 2 coppy แต่ถ้าเทอไม่ทำตาม อีก 7 ชั่วโมง จากนี้ ฉันจะไปตามเทอมอยู่เป็นเพื่อน * หลังจากที่เอได้อ่านนั้น เอก้อไม่เชือและไม่ยอมทำตาม 7 ชั่วโมงให้หลัง เอ และเพื่อนๆก้อได้ตาย โดยที่ไม่มีสาเหตุ ********************************* เรื่องนี้เป็นเรื่องจริง จนถึงขณะนี้ หมอและตำรวจยังไม่สามารถรู้ได้ว่า คายที่เป็นคนฆ่าเด็กเหล่านั้น --------------- ตอนนี้พวกเทอที่ได้อ่านกระทู้นี่ ก้อคงได้รับผลกระทบเหมือนกันหมด นั่นคือ เทอจะต้อง copy ข้อความนี้ เป็นจำนวน 2 copy แต่ถ้าเทอไม่ทำตามที่เด็กคนนั้นขอ เทอจะต้องไปอยู่เป็นเพื่อนกับเด็กคนนั้น อีก 7 ชั่วโมงให้หลัง ขอให้พวกเทอทุกคนโชคดี ---------------- ถ้าใครไม่เชื่อ ก้อกรุณาอย่าลบหลู่ โทดที น่ะ แต่เรากลัว ถ้าเว็บมาสเตอร์ไม่ชอบใจก็ต้องขอโทษนะคะ เรากิดไปอ่านเข้า ถึงต้องมาโพสต่อ ขอโทษนะ แต่เราคิดว่าพวกคุณเป็นคนมีเหตุผลพอและรู้ว่าควรเชื่อมากน้อยแค่ไหน เรา
10 สิงหาคม 2547 01:13 น. - comment id 309260
สุดยอดเลยครับพี่เบญ พี่เรไร พี่ผู้หญิงไร้เงา เป็นการผสมผสานแล้วออกมาลงตัวที่สุด เอาล่ะจะต่อแล้วนะครับ ให้ข้าได้รักเจ้าเท่าชีวิต ซึ่งสืบเท้าแรมทิศบนท้องถนน ซึ่งบอบบางอย่างข้าสามัญชน อาจแตกร้าวตกหล่นเสี้ยวเวลา
10 สิงหาคม 2547 01:13 น. - comment id 309261
โอ๊ะโอ ... 3 คอมโบ 3 สาวรวมพลัง อิอิ ..... ^_________^
10 สิงหาคม 2547 01:15 น. - comment id 309262
ณ เนียนทองของเธอให้เพ้อถาม ประกายอยู่ครู่ยามท่ามทุ่งหญ้า ประกายนั้นก็ติดตามมางามตา หรือฟองเธอเป่ามาแต่เยาว์
10 สิงหาคม 2547 01:15 น. - comment id 309263
มาค่ะพี่ๆ เรามาก้าวพร้อมๆกันพากันออกจากความทุกข์ดีกว่า...จริงไม๊คะ...อิอิ พี่ 3 คนแต่งได้เพราะมากเลยค่ะโดนใจดีจัง
10 สิงหาคม 2547 01:19 น. - comment id 309264
หรือคือข้าครั้งหนึ่งคะนึงนิจ ว่าชีวิตบอบบางบนทางเศร้า ให้โหยหาบางอย่างที่บางเบา ซึ่งพลัดพรากปากเป่าจากเหย้าไป
10 สิงหาคม 2547 01:19 น. - comment id 309265
ให้เธอได้เป็นเธอไว้เพ้อถึง โดยดินน้ำฟ้ากลึงอยู่ใกล้ใกล้ เป็นรุ้งทิพย์หล่อเลี้ยง เสบียงใจ เป็นแม้กระทั่งไฟเป็นใจความ...
10 สิงหาคม 2547 01:21 น. - comment id 309266
แต่งได้ดีครับ มีพลัง มีความหมาย กินใจทุกถ้อยคำ
10 สิงหาคม 2547 01:21 น. - comment id 309267
........ลองไม่แต่งเศร้าบ้างซิครับ........ใครบางคนอาจจมอยู่กับความเศร้าก็ได้นะครับ.................กลอนแปดนี้ อารมณ์ได้หลากหลายนะ.......แต่ก็ถือว่าเพราะนะครับ.. ..... .............แต่ผมว่าลองอ่านแปลกๆ แต่งแปลกๆดูมั่งก้ดีนะ อาจเพราะมีใครหลายๆคนชอบเอา กลอนเศร้ามาให้ผมอ่านบ่อยก็ได้ถึงได้ เฉยๆ .........อย่าสนใจเลยครับ ตั้งหน้าตั้งตา แต่งต่อไป คุณก็ยังเป็นคุณ ให้กำลังใจครับ....
10 สิงหาคม 2547 01:27 น. - comment id 309268
ไม่ต้องเปลี่ยนอะไรหรอกครับ กลอนทุกกลอนมีความหมาย แตกต่างกันไป การที่ต้องจมอยู่กับอดีต สำหรับผมแล้วบางครั้งมันก็ดีกว่าการได้รับรู้ความจริง ความจริงที่ต้องเสียสิ่งสำคัญไป ถึงแม้ว่าจะจมอยุ่กับอดีตไม่ได้ตลอดไปก็เถอะ ขอให้แต่งกออนด้วยใจรัก ก็เพียงพอแล้ว
10 สิงหาคม 2547 01:35 น. - comment id 309269
จิตวิญญาณ์สดับสรรพสิ่ง ห้วงน้ำเคยเฉยนิ่งวิ่งไหวหวั่น ชะโงกหน้าหาเงาก็เหงางัน อณูคลื่นหมื่นพันนั้นพร่าพราย ในท่ามกลางเพลงศพสงบสงัด ในท่ามกลางส่ำสัตว์ระส่ำระสาย วิ่งไล่หาตัวตนไปจนตาย หรือเงียบเหงาเปล่าดายเป็นธรรมดา
10 สิงหาคม 2547 07:55 น. - comment id 309292
มีแต่เจ้าตำหรับ แห่งความเศร้า มาปะทะกัน จะมาแกล้งให้ผู้อ่านซึมไปทั้งวันหรือครับ ยิ่งเจอบรรยากาศช่วงนี้ขมุกขมัว คงครึ้มฟ้าครึ้มฝนทั้งวันอีกเป็นแน่ รักฉันถูกตีกลับ ไร้คนรับไม่ถึงหญิง ที่อยู่ไม่มีจริง รักทิ้งกลับทับฉันแบน ก็ไม่ค่อยอยากจะแต่งกลอนเศร้าเท่าไหร่ ก็พี่ชียคนอารมณ์ดีก็น่าจะอยู่แล้วจ้า
10 สิงหาคม 2547 09:29 น. - comment id 309322
กลอนเพราะ ฝีมือดีทุกคนเลย แต่ขอทีเถอะ อย่าถ่าง ตานานนักประเดี๋ยวต้องตัดแว่นจริง ๆ ก็อยากเห็น สามคนนั่ง แต่งกลอนเหมือนกันนะ อิอิ อิอิอิอิ
10 สิงหาคม 2547 09:50 น. - comment id 309334
เรไร ร้อง รีดรี่ง ร่ำไร ฟังฟ้อง นารี ไร้เหงา ใยอยากรู้ สีม่วง สาดแสง เศร้า หยัดสู้ สามคน กู่ ก้องร้อง รำพัน (หุๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ) สู้ตายค่ะ
10 สิงหาคม 2547 10:37 น. - comment id 309353
สงสารเมกเถอะนะ.. ถ้าเธอคิดจะจากไปไหน อย่าเลย อย่าทำร้ายกันเกินไป เพราะหัวใจของเมกไม่แกร่งพอ อยู่ให้เมกรักต่อไปนะ ขอร้องล่ะอยู่ให้เมกได้รักต่อ เธอจะมีใครก็ไปมีให้พอ แต่อย่างน้อยเมกขอให้เมกมีเธอในใจ
10 สิงหาคม 2547 10:40 น. - comment id 309355
หน้าส่วนตัว
อกหักหรือรักสมพรหมลิขิต
เรื่องชีวิตเป็นไปได้ตามใจหรือ
ที่รักสมเพราะบุญเก่าคอยกระพือ
ที่เศร้าคือเวรและกรรมที่ทำมา๚ะ๛
...คือแบบว่า องุ่นเปรี้ยวครับ.....
ไม่ไหวครับ อ่านกลอนพี่ดอกแก้วบ่อยๆ
ชักอิน สงสัยไม่นานคงต้องไปบวชแล้ว
size>
10 สิงหาคม 2547 16:46 น. - comment id 309581
กลอนเศร้าดีค่ะ แต่ตัวจริงอย่าเศร้าตามกลอนนะคะ แวะมาทักทายค่ะ กลอนเพราะมากมากเลย ถึงเธอจะเศร้าใจเพราะใครอื่น ไม่ต้องฝืนต่อหน้าฉันทำเริงร่า เธอเสียใจแค่ไหนก็บอกมา ฉันนี้หนาคอยรักษาแผลหัวใจ
10 สิงหาคม 2547 17:52 น. - comment id 309625
ออกกลอนเศร้าสามคนเลยรึครับ... เขียนได้เศร้าดีครับ..ไพเราะครับ... ....คนมันรักจะให้ทำยังไง แรกพบเจอยังหวั่นไหวจนใจสั่น....
10 สิงหาคม 2547 19:01 น. - comment id 309662
ยากยิ่งนักจะหักใจไม่คิดถึง ยากยิ่งนักหักใจซึ้งไม่โหยหา ยากยิ่งนักหากทำใจให้ชินชา ยากยิ่งนักหากบอกว่าลืมไม่ลง แต่งกลอนเพราะมากค่ะ คูณสามซูเปอร์แก๊งค์
10 สิงหาคม 2547 19:03 น. - comment id 309663
แต่งดีมาก เค้าแต่งแล้วยังไม่ได้ขนาดนี้เลย
10 สิงหาคม 2547 19:37 น. - comment id 309684
สุดยอดเลยครับพี่เบญ พี่เรไร พี่ผู้หญิงไร้เงา เป็นการผสมผสานแล้วออกมาลงตัวที่สุด เอาล่ะจะต่อแล้วนะครับ ให้ข้าได้รักเจ้าเท่าชีวิต ซึ่งสืบเท้าแรมทิศบนท้องถนน ซึ่งบอบบางอย่างข้าสามัญชน อาจแตกร้าวตกหล่นเสี้ยวเวลา จาก : Tim รหัส - วัน เวลา : 314863 - 10 ส.ค. 47 - 01:13 ..Tim.. ^____^ ....................................... โอ๊ะโอ ... 3 คอมโบ 3 สาวรวมพลัง อิอิ ..... ^_________^ จาก : 4501 รหัส - วัน เวลา : 314864 - 10 ส.ค. 47 - 01:13 ..เมจิคเชี่ยน.. 5555 ... เข้าใจผิดแล้วสิดน้องเปาเอ๋ยยย 3 สาวงั้นเหรอ .. ขำ ๆๆ .. อิอิอิ ....................................... มาค่ะพี่ๆ เรามาก้าวพร้อมๆกันพากันออกจากความทุกข์ดีกว่า...จริงไม๊คะ...อิอิ พี่ 3 คนแต่งได้เพราะมากเลยค่ะโดนใจดีจัง จาก : atm รหัส - วัน เวลา : 314866 - 10 ส.ค. 47 - 01:15 ..น้องแอม.. งั้นต้องเข้าแถวหน้ากระดานเรียงหนึ่ง .. เอ้า... ซ้าย ขวา ซ้าย ... แบบนี้ใช่ป่าว ..อิอิ .......................................
10 สิงหาคม 2547 19:53 น. - comment id 309694
ม่ายต้องเศร้าหรอกค่ะ... เศร้าพร้อมกันสามคนเลยหรอ..อิอิอิ... เด๋วกี้ปลอบใจเองนะ... โอ๋โอ๋โอ๋...คนดีสามคนน้า...อย่าเศร้าเลยน้า...
10 สิงหาคม 2547 19:59 น. - comment id 309700
........ลองไม่แต่งเศร้าบ้างซิครับ........ใครบางคนอาจจมอยู่กับความเศร้าก็ได้นะครับ.................กลอนแปดนี้ อารมณ์ได้หลากหลายนะ.......แต่ก็ถือว่าเพราะนะครับ.. ..... .............แต่ผมว่าลองอ่านแปลกๆ แต่งแปลกๆดูมั่งก้ดีนะ อาจเพราะมีใครหลายๆคนชอบเอา กลอนเศร้ามาให้ผมอ่านบ่อยก็ได้ถึงได้ เฉยๆ .........อย่าสนใจเลยครับ ตั้งหน้าตั้งตา แต่งต่อไป คุณก็ยังเป็นคุณ ให้กำลังใจครับ.... จาก : เอกมาศ ครับ ไม่ได้ล็อกอิน รหัส - วัน เวลา : 314870 - 10 ส.ค. 47 - 01:21 ..เอกมาศ.. อย่าสนใจเลย .. อืมมม ไม่ให้สนใจแล้วจะเขียนมาให้อ่านทำไมอ่ะนะ .. ไม่ค่อยจะเข้าใจ .. แต่งกลอนเพราะใจรัก .. ทำงานเครียดแล้ว .. ไม่อยากคิดมากอีก .. ขอบคุณนะคะ .. ....................................... แต่งได้ดีครับ มีพลัง มีความหมาย กินใจทุกถ้อยคำ จาก : Tim รหัส - วัน เวลา : 314869 - 10 ส.ค. 47 - 01:21 ไม่ต้องเปลี่ยนอะไรหรอกครับ กลอนทุกกลอนมีความหมาย แตกต่างกันไป การที่ต้องจมอยู่กับอดีต สำหรับผมแล้วบางครั้งมันก็ดีกว่าการได้รับรู้ความจริง ความจริงที่ต้องเสียสิ่งสำคัญไป ถึงแม้ว่าจะจมอยุ่กับอดีตไม่ได้ตลอดไปก็เถอะ ขอให้แต่งกออนด้วยใจรัก ก็เพียงพอแล้ว จาก : Tim รหัส - วัน เวลา : 314871 - 10 ส.ค. 47 - 01:27 ..Tim.. อ่ะ .. จ้าาา .. .......................................
10 สิงหาคม 2547 21:17 น. - comment id 309755
เขียนได้ดีครับ กลอนเศร้าผมก็ชอบเขียน... และตอนเขียนต้องทำอารมณ์ให้เศร้ามากๆ .. เศร้าพร้อมกันระวังน้ำท่วมล่ะ พักนี้ฝนยิ่งเยอะอยู่..สวัสดีครับ..
10 สิงหาคม 2547 21:18 น. - comment id 309756
ถึง คุณผู้หญิงสีม่วงและคุณเรไร
ขออนุญาตมาร่วมตอบด้วยนะค่ะ แบบคิดถึงเพื่อน ๆ นะค่ะ แล้วอย่างไรวันหลังว่างมานั่งถ่างตาแต่งกันใหม่นะคะ อิอิ
ถึง คุณTim
แม้นจะเศร้าหวั่นไหวเพียงใดนั้น
แต่ก็ยังคงมั่นไม่หวั่นไหว
ถึงจะเจ็บแสนเจ็บยังเก็บใจ
ไว้ให้เธอเรื่อยไปไม่ผันแปร
ด้วยเพราะรักแม้โดนหลอกให้ชอกช้ำ
หรือหัวใจระกำได้เป็นแผล
แต่ยังคงมั่นคงในรักแท้
ที่ต้องการดูแลแค่ตัวเธอ
*-*ขอบคุณสำหรับกำลังใจที่มอบให้เราทั้งสามคนนะค่ะ*-*
ถึง คุณเมจิคเซี่ยน (4501)
รวมพลังเพื่อสานฝัน
ที่เรานั้นฝันและใฝ่
จึงได้มาร่วมกันไว้
แต่งกลอนไทยให้อ่านกัน
*-*ขอบคุณค่ะที่แวะมาเป็นกำลังใจให้เราทั้งสามคน*-*
ถึง คุณatm
จับมือเพื่อก้าวมั่น
ไปด้วยกันไม่หวั่นไหว
เพื่อให้พ้นความจนใจ
เจอสดใสในชีวี
*-*จับมือแล้วไปพร้อมกันเลย ดีค่ะ ไปค่ะไป แต่เอเราจะไปไหนกันดีหละค่ะ อิอิ*-*
ถึง คุณเอกมาศ
เมื่อดอกรักบานอยู่คู่ใจฉัน
รวมกับเธอคนนั้นที่ฝันใกล้
จึงได้เกิดความรักสดหมดดวงใจ
เหมือนดั่งว่ามาลัยที่ผลิบาน
*-*ช่วงนี้คนแต่งกลอนเศร้า ๆ นะค่ะ เลยไม่ได้แต่งกลอนหวาน แต่รับประกันถ้าเราสามคนแต่งกลอนหวาน น้ำผึ้งเดือนห้าก็สู้ไม่ได้ค่ะ อิอิ*-*
ถึง คุณชัยชนะ
ที่อยู่นั้นฉันก็มี
แต่หน่ายหนีไม่อยากให้
ด้วยกลัวรักสลักใจ
ที่คุณให้มาพักพิง
กลัวจะต้องถูกหลอก
ช้ำไม่ออกรักกลอกกลิ้ง
ให้ใจไปพักพิง
กลับโดนทิ้งเจอรักลวง
*-*แหมเศร้านิดเศร้าหน่อยจะเป็นอะไรไป ในเมื่อผู้หญิงไร้เงาเจ้าของตำรับความเศร้าอยู่แล้วค่ะ อิอิ เอาเป็นว่า ขอเศร้าสักวันแล้วใครจะห่วงกันมีไหมเอ่ย อิอิ*-*
ถึง คุณฤกษ์ ชัยพฤกษ์
อยากเห็นคนแต่งกลอน
นั้นแน่นอนไหมคุณพี่
หรืออยากเห็นแค่กลอนดี
ที่ไม่มีกับประตู อิอิ
*-*อยากเห็นก็กลับประเทศไทยซิค่ะ อยู่เมืองนอกอย่างนั้นจะเห็นได้ไงหละ จริงไหมค่ะ อิอิ*-*
ถึง คุณ Sandsun
จะร้องก้องกู่รักสลักมั่น
แต่เหตุใดไม่รู้กันฉันหวั่นไหว
แถมด้วยเสียงร้องก้องของเรไร
ว่าเศร้าใจเหมือนน้องเบญจึงเห็นกลอน
*-*อิอิ ตอบแบบมั่ว ๆ ค่ะงานนี้ เจ้าบ้านคงไม่เศร้า แถมหนุ่มหล่ออีกหนึ่งท่านก็คงไม่เศร้าหรอกค่ะ แต่ถ้าหญิงไร้เงา ก็ขอเดากันเอาเองนะค่ะ อิอิ*-*
ถึง คุณเมกกะ
ไม่ห่างไกลไปไหนอื่น
ยังหลับตื่นอยู่ตรงนี้
ไม่หากพี่ชายคนดี
จากตรงนี้ไปที่ใด
ด้วยว่ารักสลักมั่น
แห่งสัมพันธ์ไม่หวั่นไหว
จึงขอได้เข้าใจ
ว่าห่วงใยให้พี่เมก
*-*กลอนเจ้าบ้านว่าเศร้ากันแล้ว กลอนคนมาฝากเศร้าจัง เป็นอะไรหรือเปล่าค่ะ ห่วงใยเสมอนะค่ะ ดูแลตัวเองด้วย ฝนตกเดี๋ยวจะไม่สบายค่ะ*-*
ถึง คุณRobert TingNongNoi
อกหักหรือรักไม่สมหวัง
คงต้องนั่งดูความหลังครั้งมีเขา
เราทำพลาดเรื่องใดในใจเรา
จึงทำให้ตัวเขานั้นจากลา
*-*ชอบจัง เป็นคำที่ถูกต้องแล้วค่ะ คิดแบบนี้เหมือนกันค่ะ อิอิ*-*
ถึง คุณลอยไปในสายลม
ขอขอบคุณคนดีที่ดูแล
คอยปลอบขวัญดวงแดให้หายเศร้า
ขอขอบคุณความรักที่บรรเทา
ความเป็นเราให้สดใสในฉันเธอ
*-*ขอบคุณค่ะสำหรับคำชมและกำลังใจที่มอบให้กับเราทั้งสามคนค่ะ*-*
ถึง คุณแทนคุณแทนไท
หากจะรักคงไม่ทำอย่างไร
นอกจากการปล่อยใจไปใกล้เขา
แถมด้วยความห่วงใยใฝ่เป็นเงา
เพื่อต้องการเป็นเราเท่านั้นเอง
*-*ขอบคุณค่ะสำหรับกำลังใจที่มอบให้มา*-*
ถึง คุณคนเมืองลิง
ยากยิ่งนักหากจะรักอยู่อย่างนี้
ยากยิ่งนักหากจะหนีความประสงค์
ยากยิ่งนักหากตัดรักลืมให้ลง
ยากยิ่งนักกับมั่นคงให้ผันแปร
*-*ขอบคุณค่ะสำหรับกำลังใจที่มอบให้เราทั้งสามคน*-*
ถึง คุณเค้าเองน๊ะตัว
ขอบคุณค่ะคนดี
กับคำชมที่มีที่มอบให้
และขอบคุณกับน้ำใจ
ที่แวะมามอบให้เราสามคน
*-*ขอบคุณค่ะสำหรับกำลังใจที่มอบให้กับเราทั้งสามคนค่ะ*-*
ถึง คุณkeekie
ปลอบใจให้คลายเหงา
กับตัวเราทั้งสามนั้น
ได้เลยเผยบอกกัน
ด้วยตัวฉันรอเธอปลอบ
*-*มาให้ปลอบแล้วค่ะ อิอิ แต่เอคนปลอบหายไปไหนแล้วหละค่ะ อิอิ*-*
10 สิงหาคม 2547 21:24 น. - comment id 309760
สวัสดีค่ะทั้งสามท่าน...
ทั้งสามมาผนึกกำลังเศร้า แล้วเราจะเหลือวัตถุดิบที่ไหนมาให้เขียนกลอนล่ะทีนี้ อิ๊ อิ๊..
มาทักทายกันนะคะ
ขอบคุณค่ะ
10 สิงหาคม 2547 21:34 น. - comment id 309763
กลอนไพเราะมากค่ะ สงสัยคนแต่งทั้งสามท่าน จะมาจากสำนักเดียวกันกระมังคะ เศร้า เหงา เดียวดาย ร้าวราน ต่อว่าต่อขาน โอ้หนอ ความรัก ..... มัดหมี่มาล่าอีกแล้วค่ะคุณหญิง จริง ๆ ก็เข้าเน็ททุกวัน แต่ไม่มีเวลาจะคอมเม้นท์ให้เพื่อน ๆ ค่ะ เพราะต้องดูแลเด็ก ๆ ที่บ้านก็เข้าเน็ทวันละชั่วโมง (แต่เข้าหลายครั้งอะ) มากกว่านี้ก็ไม่ไหวค่ะ มัทก็พยายามจะตามให้ทันเพื่อน ๆ นะคะ แต่วันหนึ่ง ๆ กลอนที่โพสต์เข้ามาเยอะจริงๆ ตามคอมเม้นท์ให้เพื่อนๆ ทุกคนไม่ไหวค่ะ อย่างไรมัทก็จะพยายามเข้ามาเม้นท์ให้ค่ะ
10 สิงหาคม 2547 21:51 น. - comment id 309769
ถึง คุณผู้เฒ่า..โง่งม
กลอนเศร้าเคล้าน้ำตา
แต่งนานมาเพราะช๊อบชอบ
ส่วนกลอนรักฉันขอตอบ
ไม่ค่อยชอบสักเท่าใด
*-*ผู้หญิงไร้เงาชอบแต่งกลอนเศร้าเหมือนกันค่ะ มีความรู้สึกว่าแต่งง่ายกว่านะค่ะ และขอบคุณสำหรับกำลังใจที่มอบให้เราทั้งสามคนนะค่ะ*-*
10 สิงหาคม 2547 21:57 น. - comment id 309773
ถึง คุณกอกก
วัตถุดิบหาไม่ได้
อย่างมากมายใช่ไหมนั้น
เอาอย่างนี้ก็แล้วกัน
มาหาฉันเป็นวัตถุดิบ
*-*เอาผู้หญิงไร้เงาไปเป็นวัตถุดิบ หรือจะเอาไปเป็นน้ำมันเชื้อเพลิงก็ได้นะคะ อิอิ รับประกันอยู่ใกล้ได้ไออุ่นแน่เลยค่ะ อิอิ คิดถึงคุณนะค่ะ*-*
ถึง คุณมัดหมี่ Sun Strom
กลอนเศร้าเคล้าผูกพัน
ที่ตัวฉันและมิ่งมิตร
ร่วมกันแต่งและผลิต
เพื่อสกิดแผลจิตใจ
*-*ขอบคุณค่ะสำหรับกำลังใจที่มอบให้ จริง ๆ ช่วงนี้ผู้หญิงไร้เงาก็ไม่มีเวลาเหมือนกันค่ะ เลยเข้าใจว่าเวลามีจำกัด เอาเป็นว่าแค่แวะมาบ้างก็ชื่นใจและขอบคุณมากแล้วค่ะ*-*
11 สิงหาคม 2547 00:38 น. - comment id 309930
มีแต่เจ้าตำหรับ แห่งความเศร้า มาปะทะกัน จะมาแกล้งให้ผู้อ่านซึมไปทั้งวันหรือครับ ยิ่งเจอบรรยากาศช่วงนี้ขมุกขมัว คงครึ้มฟ้าครึ้มฝนทั้งวันอีกเป็นแน่ รักฉันถูกตีกลับ ไร้คนรับไม่ถึงหญิง ที่อยู่ไม่มีจริง รักทิ้งกลับทับฉันแบน ก็ไม่ค่อยอยากจะแต่งกลอนเศร้าเท่าไหร่ ก็พี่ชัยคนอารมณ์ดีก็น่าจะอยู่แล้วจ้า จาก : รหัสสมาชิก : 5053 - ชัยชนะ รหัส - วัน เวลา : 314897 - 10 ส.ค. 47 - 07:55 ..พี่ชัยชนะ.. เจ้าตำรับแห่งความเศร้า ... อ่านะคะ .. พูดไม่ออกเลย .. เบญเศร้าขนาดน๊านนนเลย ?? ....................................... กลอนเพราะ ฝีมือดีทุกคนเลย แต่ขอทีเถอะ อย่าถ่าง ตานานนักประเดี๋ยวต้องตัดแว่นจริง ๆ ก็อยากเห็น สามคนนั่ง แต่งกลอนเหมือนกันนะ อิอิ อิอิอิอิ จาก : รหัสสมาชิก : 4068 - ฤกษ์ ชัยพฤกษ์ รหัส - วัน เวลา : 314928 - 10 ส.ค. 47 - 09:29 ..พี่ฤกษ์.. ขอบคุณนะคะ .. แต่ที่ขอที .. คงให้ไม่ได้หรอกค่ะ .. ของ่ายเกินไป .. อิอิ ....................................... เรไร ร้อง รีดรี่ง ร่ำไร ฟังฟ้อง นารี ไร้เหงา ใยอยากรู้ สีม่วง สาดแสง เศร้า หยัดสู้ สามคน กู่ ก้องร้อง รำพัน (หุๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ) สู้ตายค่ะ จาก : Sandsun..........^๐^.......... รหัส - วัน เวลา : 314940 - 10 ส.ค. 47 - 09:50 ..คุณ Sandsun.. สู้.. ทำไมต้องให้ตายด้วยล่ะคะ .. ยังไม่อยากตายค่ะ ยังไม่ได้แต่งงานเลยน๊าาาา .. อิอิอิ .......................................
11 สิงหาคม 2547 00:52 น. - comment id 309937
สงสารเมกเถอะนะ..
ถ้าเธอคิดจะจากไปไหน
อย่าเลย อย่าทำร้ายกันเกินไป
เพราะหัวใจของเมกไม่แกร่งพอ
อยู่ให้เมกรักต่อไปนะ
ขอร้องล่ะอยู่ให้เมกได้รักต่อ
เธอจะมีใครก็ไปมีให้พอ
แต่อย่างน้อยเมกขอให้เมกมีเธอในใจ
จาก : ll๛เมกกะ๛ll ~*~ ll๛ผู้ชายอารมณ์ดี๛ll
รหัส - วัน เวลา : 314961 - 10 ส.ค. 47 - 10:37
..คุณเมก..
คงไม่สงสารหรอกนะคะ ..
แบบเป็นคนใจหินอ่ะค่ะ ..555 ..
.......................................
อกหักหรือรักสมพรหมลิขิต
เรื่องชีวิตเป็นไปได้ตามใจหรือ
ที่รักสมเพราะบุญเก่าคอยกระพือ
ที่เศร้าคือเวรและกรรมที่ทำมา๚ะ๛
...คือแบบว่า องุ่นเปรี้ยวครับ.....
ไม่ไหวครับ อ่านกลอนพี่ดอกแก้วบ่อยๆ
ชักอิน สงสัยไม่นานคงต้องไปบวชแล้ว
จาก : รหัสสมาชิก : 8650 - Robert TingNongNoi
รหัส - วัน เวลา : 314963 - 10 ส.ค. 47 - 10:40
..คุณRobert TingNongNoi..
ฮะฮะ .. จะไหวเหรอคะ .. ไปบวช ..
อุตส่าห์เร่ำเรียนมาตั้งนาน ..
กลับเมืองไทย มาเขย่าหัวใจพยาบาลเล่นก่อนสิคะ .. อิอิ
เขย่าขวัญนะคะ ... เพราะดูท่าทางจะดุ .. อิอิ ( ล้อเล่นค่ะ )
.......................................
กลอนเศร้าดีค่ะ แต่ตัวจริงอย่าเศร้าตามกลอนนะคะ แวะมาทักทายค่ะ กลอนเพราะมากมากเลย
ถึงเธอจะเศร้าใจเพราะใครอื่น
ไม่ต้องฝืนต่อหน้าฉันทำเริงร่า
เธอเสียใจแค่ไหนก็บอกมา
ฉันนี้หนาคอยรักษาแผลหัวใจ
จาก : รหัสสมาชิก : 8434 - ลอยไปในสายลม
รหัส - วัน เวลา : 315197 - 10 ส.ค. 47 - 16:46
..ลอยไปในสายลม..
สวัสดีค่ะ .. ขอบคุณนะคะสำหรับคำชม ..
3 คนยิ้มแก้มปริแล้ว ^___^
.......................................
11 สิงหาคม 2547 00:58 น. - comment id 309939
ออกกลอนเศร้าสามคนเลยรึครับ... เขียนได้เศร้าดีครับ..ไพเราะครับ... ....คนมันรักจะให้ทำยังไง แรกพบเจอยังหวั่นไหวจนใจสั่น.... จาก : รหัสสมาชิก : 6077 - แทนคุณแทนไท รหัส - วัน เวลา : 315241 - 10 ส.ค. 47 - 17:52 ..คุณแทน.. อิอิ .. กลอนเทนเองน่ะ ..ไม่เศร้าเล้ยยยย ....................................... ยากยิ่งนักจะหักใจไม่คิดถึง ยากยิ่งนักหักใจซึ้งไม่โหยหา ยากยิ่งนักหากทำใจให้ชินชา ยากยิ่งนักหากบอกว่าลืมไม่ลง แต่งกลอนเพราะมากค่ะ คูณสามซูเปอร์แก๊งค์ จาก : รหัสสมาชิก : 9011 - คนเมืองลิง รหัส - วัน เวลา : 315278 - 10 ส.ค. 47 - 19:01 ..คุณคนเมืองลิง.. ขอบคุณมาก ๆ ค่ะ .. ....................................... แต่งดีมาก เค้าแต่งแล้วยังไม่ได้ขนาดนี้เลย จาก : .............เค้าเองน๊ะตัว รหัส - วัน เวลา : 315279 - 10 ส.ค. 47 - 19:03 ..คุณเค้าเองน๊ะตัว.. ขอบคุณนะคะ .. เอ่อ .. ไม่ทราบว่าแขกของใครคะ .. ของพี่เรไร หรือพี่ผู้หญิงไร้เงาคะ .. เค้า .. เค้าไหนกัน .. แหะ ๆ .......................................
11 สิงหาคม 2547 01:04 น. - comment id 309943
ม่ายต้องเศร้าหรอกค่ะ...
เศร้าพร้อมกันสามคนเลยหรอ..อิอิอิ...
เด๋วกี้ปลอบใจเองนะ...
โอ๋โอ๋โอ๋...คนดีสามคนน้า...อย่าเศร้าเลยน้า...
จาก : รหัสสมาชิก : 8200 - keekie
รหัส - วัน เวลา : 315315 - 10 ส.ค. 47 - 19:53
..คุณ keekie..
อิอิ .. ดีจัง มีคนมาปลอบ ..
แต่ถึงกับโอ๋กันคงไม่ไหวค่ะ .. อายุมากแล้ว ..
( ป่าวว่ากระทบใครนะคะ .. เบญหมายถึงตัวเอง .. อิอิ )
.......................................
เขียนได้ดีครับ กลอนเศร้าผมก็ชอบเขียน...
และตอนเขียนต้องทำอารมณ์ให้เศร้ามากๆ ..
เศร้าพร้อมกันระวังน้ำท่วมล่ะ พักนี้ฝนยิ่งเยอะอยู่..สวัสดีครับ..
จาก : ผู้เฒ่า...โง่งม
รหัส - วัน เวลา : 315379 - 10 ส.ค. 47 - 21:17
..คุณผู้เฒ่า..
โหยยย .. ดีใจจังค่ะ .. ที่ได้รับคอมเม้นจากชื่อนี้ .. ขอบคุณมาก ๆ เลยนะคะ ..
เพราะได้รับอานิสงฆ์จากพี่เรไร และพี่ผู้หญิงไร้เงาแท้ ๆ เลย ..
^____^
.......................................
สวัสดีค่ะทั้งสามท่าน...
ทั้งสามมาผนึกกำลังเศร้า แล้วเราจะเหลือวัตถุดิบที่ไหนมาให้เขียนกลอนล่ะทีนี้ อิ๊ อิ๊..
มาทักทายกันนะคะ
ขอบคุณค่ะ
จาก : รหัสสมาชิก : 8413 - กอกก
รหัส - วัน เวลา : 315385 - 10 ส.ค. 47 - 21:24
..คุณกอกก..
สวัสดีค่ะ ..
วัตถุดิบเหลือเยอะแยะเลยค่ะ ..
กลอนเศร้าไม่มีวันหมดค่ะ .. อิอิ
.......................................
11 สิงหาคม 2547 01:17 น. - comment id 309946
กลอนไพเราะมากค่ะ สงสัยคนแต่งทั้งสามท่าน จะมาจากสำนักเดียวกันกระมังคะ เศร้า เหงา เดียวดาย ร้าวราน ต่อว่าต่อขาน โอ้หนอ ความรัก ..... มัดหมี่มาล่าอีกแล้วค่ะคุณหญิง จริง ๆ ก็เข้าเน็ททุกวัน แต่ไม่มีเวลาจะคอมเม้นท์ให้เพื่อน ๆ ค่ะ เพราะต้องดูแลเด็ก ๆ ที่บ้านก็เข้าเน็ทวันละชั่วโมง (แต่เข้าหลายครั้งอะ) มากกว่านี้ก็ไม่ไหวค่ะ มัทก็พยายามจะตามให้ทันเพื่อน ๆ นะคะ แต่วันหนึ่ง ๆ กลอนที่โพสต์เข้ามาเยอะจริงๆ ตามคอมเม้นท์ให้เพื่อนๆ ทุกคนไม่ไหวค่ะ อย่างไรมัทก็จะพยายามเข้ามาเม้นท์ให้ค่ะ จาก : มัดหมี่ค่ะ sun strom รหัส - วัน เวลา : 315390 - 10 ส.ค. 47 - 21:34 ..คุณ มัดหมี่.. ขอบคุณมาก ๆ นะคะ .. ไม่ได้มากจากสำนักเดียวกัน .. แต่ใจรักกลอนเหมือนกัน .. และมีหัวใจรัก .. เหมือน ๆ กันค่ะ .. เจ็บเป็น .. เศร้าเป็น .. กลอนที่ออกมาเลยอย่างที่เห็น ขอบคุณอีกครั้งนะคะ .. ถ้าแวะมาเยี่ยมชม .. แต่ไม่คอมเม้นก็ได้นะคะ ถ้าไม่มีเวลามาก .. เข้ามาเยี่ยมกัน ก็ดีใจแล้วค่ะ ^___^ ....................................... ..พิเศษสำหรับพี่ผู้หญิงไร้เงาและพี่เรไร.. ขอบคุณพี่ทั้ง 2 คนมากนะคะที่ชวนเบญแต่งกลอน. ได้ร่วมงานของพี่ทั้ง 2 .. เบญดีใจมาก ๆ ค่ะ ( สาบานว่าตั้งใจใช้คำบางคำในประโยคนี้ .. อิอิ ) พี่ตูนคะ .. เป็นครั้งแรกนะคะที่เราต่อกลอนด้วยกัน .. ครั้งหน้า .. อยากให้เป็นเค่เรา 2 คนอ่ะค่ะ ไม่มีก้างชิ้นโต ๆ มาขวาง .. นะคะ ..อิอิ พี่เรไรคะ .. แต่งด้วยกันอีกแล้ว .. คราวนี้ดีกว่ากลอน..คิดไม่ออก.. คราวก่อนเยอะนะคะ ..อิอิ ขอบคุณนะคะที่เอ็นดู .. เร่งเอาเร่งเอา ..ทั้งประชด..เหน็บแนมหาว่าหลับไปแล้ว ตอนที่ถึงคราวเบญต่อน่ะค่ะ .. ( คิดจนหัวจะแตก.. นานหน่อยทำบ่น .. ง่วงก็ง่วง .. แอบอู้ก็ไม่ได้ .. อิอิ .. ) ขอบคุณอีกครั้งค่า ... พี่สาว..กับพี่.... พี่เรไร.. ( จะเขียนพี่ชายอ่ะนะ .. แต่ไม่อยากทึกทักเอา หุหุ ) .......................................
14 สิงหาคม 2547 12:32 น. - comment id 311736
หวัดดีคะ แวะมาทักนะคะ *-*................*-*
21 พฤศจิกายน 2550 09:41 น. - comment id 315682
....ถวิลถึงก็วิตกสะทกสะท้อน ทิฆัมพรก็แต่แลชะแง้เหลียว หวังก็เหมือนฟากสวรรค์คืนจันทร์เรียว ย่อมมืดเปลี่ยวเปล่าแสงจนแล้งร้าง....
....คืนนี้จันทร์งดงามอร่ามแสง ประโลมแหล่งโลกอยู่ไม่รู้ผ่อน คะนึงผู้แปลกหน้าให้อาวรณ์ อกสะท้อนพลอยสะท้านด้วยหวานซ้ำ....
....รอคอยความปรานีใครมีให้ ต่ออาลัยเป็นพลังพลอยสั่งสม แนบช่วงกาลชุ่มชื่นมอบรื่นรมย์ ดั่งห้อมห่มกรุ่นมนต์สุคนธา....
3 ธันวาคม 2547 18:16 น. - comment id 383153
จึงมาเขียนกลอนลาว้าวุ้นนัก และกลอนรักคงร้างไปยามไกลห่าง ในดวงจิตที่หมายชิดคงจืดจาง เพราะหนทางเราห่างกันเหลือทน
30 สิงหาคม 2549 09:33 น. - comment id 414743
ทั้งเพราะทั้งเศร้า
26 เมษายน 2550 19:53 น. - comment id 414978
อย่าอ่านนะ ขอร้อง ความลับมาบอก เป็นเรื่องจิงที่เกิดขึ้น >>เคยมีเด็กถูกฆ่าตายที่ห้องน้ำของภารโรง >>แต่ไม่สามารถหาต้นเหตุของคดีนี้ได้ >>จึงได้ปล่อยร่างไร้วิญญาณของเด็กน้อยทิ้งไว้ ณ ที่แห่งเดิม >>ไม่มีการทำพิธีอะไรทั้งสิ้น วิญญาณของเด็กจึงล่องลอยวนเวียนอยู่ที่รร. >>เป็นเวลาหลาย 10 ปี >>จนวันหนึ่งได้มีกลุ่มนร.หญิงเข้าไปในห้องน้ำนั้นเพื่อหวังจะแกล้งภารโรง >>จึงได้พบกับวิญญาณของเด็กน้อย กำลังไต่ไปตามเพดาน พร้อมแสยะยิ้มให้ >>พวกเทอกลัวมากรีบวิ่งออกจากห้องน้ำ >>แต่เพื่อนคนหนึ่งพลันไปเหยียบแอ่งน้ำที่พื่นเข้า >>จึงได้ล้มและไปสะดุดขาของเพื่อนอีกคนหนึ่งเข้า >>เพื่อนคนนั้นได้จับแขนของอีกคนไว้จึงล้มกันมาเป็นทอดๆและหัวฟาดพื้นตายหมด >>วิญญาณของพวกเขาจึงวนเวียน ณ ที่แห่งนั้นตลอดไป >>จงส่งต่อไปอีก 20 กระทู้ ภายใน 7 ชม. >>ต่อแรกเราก็ไม่เชื่อหรอกแต่เพื่อนเราประสบอุบัติเหตุไปแล้ว 5คนตั้งแต่เราอ่าน
14 พฤษภาคม 2550 21:01 น. - comment id 414992
ตะลึง ประสบการณ์จริง จากปาก นร. ม.3 อ่านเล่นๆแล้วแต่ใครจะเชื่อ(อย่าว่ากานนะ) เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับเด็กคนนึงในจ.พิษณุโลก เด็กคนนี้ชื่อ เอ เป็นเด็กนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่สาม วันนั้นเป็นวันสอบซ่อม เอได้มาที่ รร เพื่อที่จะสอบซ่อม ระหว่างที่รอเพื่อนๆอยู่นั้น เอ ก้อเหลือบไปเห็นสิ่งๆหนี่ง เขาเดินเข้าไปใกล้ๆกับสิ่งๆนั้น มันคือกล่องใส่กระดาษกล่องหนึ่ง เอนั้นไม่รู้ว่าในนั้นมีอะไร แต่เขากอ้ได้เก็บกล่องนั้นไป หลังจากที่เขาสอบซ่อมเสร็จแล้ว เอและเพื่อนๆก้อกลับบ้านทันที พวกเขาอยา***้ว่าในกล่องนั้นมีอะไรซ่อนอยู่ ตกกลางคืน เอและเพื่อนๆก้อไปที่สนามเดะเล่น และเปิดกล่องๆนั้น ข้างในกล่อง มีกระดาษสีดำเขียนอยู่หนึ่งแผ่น ในกระดาษแผ่นนั้นเขียนไว้ว่า * สวัสดี เราชือเปลว เป็นเด็กนร คนนึง เราถูกฆาตกรโรคจิต ข่มขืนและฆ่า หมกอยู่ในป่าแห่งหนึง ที่นั่นหนาวเน็บ ไม่มีแม้แต่เสียงหายใจของมนุษย์ เราพยายามร้องให้คนมาช่วยแต่ก้อไม่มีคายมา ตอนนี้เราเหงาเหลือเกิน ต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยว จะมีครายมาอยู่เป็นเพือนเราบ้างไหม ถึงผู้ที่ได้อ่านข้อความของเรา ถ้าเทอไม่อยากให้เราลากเทอมาอยู่เป็นเพื่อนกันเรา จากนี้ไปเป็นเวลา 7 ชั่วโมง ขอให้เทอก๊อปข้อความข้างบนนี้ ส่งต่อให้สืออะไรก้อได้ เป็นจำนวน 2 coppy แต่ถ้าเทอไม่ทำตาม อีก 7 ชั่วโมง จากนี้ ฉันจะไปตามเทอมอยู่เป็นเพื่อน * หลังจากที่เอได้อ่านนั้น เอก้อไม่เชือและไม่ยอมทำตาม 7 ชั่วโมงให้หลัง เอ และเพื่อนๆก้อได้ตาย โดยที่ไม่มีสาเหตุ ********************************* เรื่องนี้เป็นเรื่องจริง จนถึงขณะนี้ หมอและตำรวจยังไม่สามารถรู้ได้ว่า คายที่เป็นคนฆ่าเด็กเหล่านั้น --------------- ตอนนี้พวกเทอที่ได้อ่านกระทู้นี่ ก้อคงได้รับผลกระทบเหมือนกันหมด นั่นคือ เทอจะต้อง copy ข้อความนี้ เป็นจำนวน 2 copy แต่ถ้าเทอไม่ทำตามที่เด็กคนนั้นขอ เทอจะต้องไปอยู่เป็นเพื่อนกับเด็กคนนั้น อีก 7 ชั่วโมงให้หลัง ขอให้พวกเทอทุกคนโชคดี ---------------- ถ้าใครไม่เชื่อ ก้อกรุณาอย่าลบหลู่ โทดที น่ะ แต่เรากลัว ถ้าเว็บมาสเตอร์ไม่ชอบใจก็ต้องขอโทษนะคะ เรากิดไปอ่านเข้า ถึงต้องมาโพสต่อ ขอโทษนะ แต่เราคิดว่าพวกคุณเป็นคนมีเหตุผลพอและรู้ว่าควรเชื่อมากน้อยแค่ไหน เรา
14 พฤษภาคม 2550 21:01 น. - comment id 414993
ตะลึง ประสบการณ์จริง จากปาก นร. ม.3 อ่านเล่นๆแล้วแต่ใครจะเชื่อ(อย่าว่ากานนะ) เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับเด็กคนนึงในจ.พิษณุโลก เด็กคนนี้ชื่อ เอ เป็นเด็กนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่สาม วันนั้นเป็นวันสอบซ่อม เอได้มาที่ รร เพื่อที่จะสอบซ่อม ระหว่างที่รอเพื่อนๆอยู่นั้น เอ ก้อเหลือบไปเห็นสิ่งๆหนี่ง เขาเดินเข้าไปใกล้ๆกับสิ่งๆนั้น มันคือกล่องใส่กระดาษกล่องหนึ่ง เอนั้นไม่รู้ว่าในนั้นมีอะไร แต่เขากอ้ได้เก็บกล่องนั้นไป หลังจากที่เขาสอบซ่อมเสร็จแล้ว เอและเพื่อนๆก้อกลับบ้านทันที พวกเขาอยา***้ว่าในกล่องนั้นมีอะไรซ่อนอยู่ ตกกลางคืน เอและเพื่อนๆก้อไปที่สนามเดะเล่น และเปิดกล่องๆนั้น ข้างในกล่อง มีกระดาษสีดำเขียนอยู่หนึ่งแผ่น ในกระดาษแผ่นนั้นเขียนไว้ว่า * สวัสดี เราชือเปลว เป็นเด็กนร คนนึง เราถูกฆาตกรโรคจิต ข่มขืนและฆ่า หมกอยู่ในป่าแห่งหนึง ที่นั่นหนาวเน็บ ไม่มีแม้แต่เสียงหายใจของมนุษย์ เราพยายามร้องให้คนมาช่วยแต่ก้อไม่มีคายมา ตอนนี้เราเหงาเหลือเกิน ต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยว จะมีครายมาอยู่เป็นเพือนเราบ้างไหม ถึงผู้ที่ได้อ่านข้อความของเรา ถ้าเทอไม่อยากให้เราลากเทอมาอยู่เป็นเพื่อนกันเรา จากนี้ไปเป็นเวลา 7 ชั่วโมง ขอให้เทอก๊อปข้อความข้างบนนี้ ส่งต่อให้สืออะไรก้อได้ เป็นจำนวน 2 coppy แต่ถ้าเทอไม่ทำตาม อีก 7 ชั่วโมง จากนี้ ฉันจะไปตามเทอมอยู่เป็นเพื่อน * หลังจากที่เอได้อ่านนั้น เอก้อไม่เชือและไม่ยอมทำตาม 7 ชั่วโมงให้หลัง เอ และเพื่อนๆก้อได้ตาย โดยที่ไม่มีสาเหตุ ********************************* เรื่องนี้เป็นเรื่องจริง จนถึงขณะนี้ หมอและตำรวจยังไม่สามารถรู้ได้ว่า คายที่เป็นคนฆ่าเด็กเหล่านั้น --------------- ตอนนี้พวกเทอที่ได้อ่านกระทู้นี่ ก้อคงได้รับผลกระทบเหมือนกันหมด นั่นคือ เทอจะต้อง copy ข้อความนี้ เป็นจำนวน 2 copy แต่ถ้าเทอไม่ทำตามที่เด็กคนนั้นขอ เทอจะต้องไปอยู่เป็นเพื่อนกับเด็กคนนั้น อีก 7 ชั่วโมงให้หลัง ขอให้พวกเทอทุกคนโชคดี ---------------- ถ้าใครไม่เชื่อ ก้อกรุณาอย่าลบหลู่ โทดที น่ะ แต่เรากลัว ถ้าเว็บมาสเตอร์ไม่ชอบใจก็ต้องขอโทษนะคะ เรากิดไปอ่านเข้า ถึงต้องมาโพสต่อ ขอโทษนะ แต่เราคิดว่าพวกคุณเป็นคนมีเหตุผลพอและรู้ว่าควรเชื่อมากน้อยแค่ไหน เรา
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
