สุนทร (รำลึกค่ามหากวี)

ธารินทร์

"ถึงม้วยดินสิ้นฟ้ามหาสมุทร
ไม่สิ้นสุดความรักสมัครสมาน"
ถ้อยคำรักสลักซึ้งตรึงตระการ
ถ่ายทอดผ่านหัวใจ'อภัยมณี'
จารึก'เพลงยาวถวายโอวาท'
เพื่อประกาศสอนสั่งตามวิถี
"ปรารถนาสารพัดในปัถพี
เอาไมตรีแลกได้ดังใจจง"
"มีสลึงพึงบรรจบให้ครบบาท
อย่าให้ขาดสิ่งของต้องประสงค์"
'สุภาษิตสอนหญิง'สิ่งดำรง
ให้มั่นคงถูกต้องคลองธรรมา
ถึงตอน'กำเนิดพลายงาม'
พ่อขุนแผนสอนความให้เดียงสา
"รู้สิ่งใดไม่สู้รู้วิชา
ไปเบื้องหน้าเติบใหญ่จะให้คุณ"
"นทีตีฟองนองระลอก
กระฉอกกระฉ่อนชลข้นขุ่น"
บทละคร'รามเกียรติ์'อันละมุน
ไม่สิ้นสุญจากวงวรรณกรรมไทย
"เมื่อเคราะห์ร้ายกายเราก็เท่านี้
ไม่มีที่พสุธาจะอาศัย"
'นิราศภูเขาทอง'ล่องเรือไป
เขียนความนัยบอกกล่าวความเดียวดาย
"พระชนกชนนีเป็นที่ยิ่ง
ไม่ควรทิ้งทอดพระคุณให้สูญหาย"
'สิงหไกรภพ'เอยอย่าแคลนคลาย
ตั้งใจกายถวายกตเวทิตา
... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ...
แม้นตัวตายฝากไว้เพียงแต่ชื่อ
ให้โลกลือว่าคือหนึ่งในสถาน์
ฝากบทกลอนประดับไว้ในโลกา
จารึกค่า "สุนทรภู่" ครูกวี