ต้นไม้ต้นนี้มีอายุ บางใบปรุแดดสอดส่องเป็นสาย ยังดอกผลพร้อมเพรียงอยู่เรียงราย กิ่งก้านแผ่ขยายให้ร่มเงา ผู้ผ่านทางเหนื่อยหน่ายว่างได้พัก สัมภาระหน่วงหนักคือความเขลา แบกมาจนครอบครองเป็นของเรา แท้มันต้องเปื่อยเน่าเข้าสักวัน รากยึดโลกอย่างไรยึดไม่อยู่ ยึดตัวกูของกูก็โศกศัลย์ อนัตตาประหารอัตตาพลัน ความมืดนั้นกลับสว่างกระจ่างใจ ต้นไม้ต้นนี้ชื่อพุทธทาส มีธรรมเป็นธรรมชาติสะอาดใส อันมนุษย์มีจน ล้วนต้นไม้ มีวันร่วงโรยใบได้เช่นกัน สอนโดยไม่สอนว่าทุกสิ่ง มิอาจนิ่งอยู่ได้ ในความผัน แต่หลักธรรม-ความดี เคยมีนั้น จะอยู่เป็นนิรันดร์ ไม่ผันเลย พุทธทาสยังอยู่ไปไม่มีตาย รู้รับใช้เพื่อนมนุษย์ ไม่หยุดเฉย ด้วยธรรมโฆษณ์ ที่วางไว้อย่างเคย โอ้ เพื่อนเอ๋ย เห็นไหมอะไรตาย ----------------------- ๑๐๐ ปี พุทธทาสภิกขุ - พุทธทาสจักอยู่ไปไม่มีตาย - -----------------------
มือ ไหม้พาย 25 พ.ค. 2549 20:48 น. - ID 89628 
1805
0
0
28 พฤษภาคม 2549 23:45 น. - comment id 580165
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
