อาทิตย์อุทัยไขแสงแดดแรงกล้า ท้องนภาไร้เมฆเฉกทาสี อากาศร้อนตอนบ่ายคล้ายอัคคี ราวบดขยี้ชีวีเราเป็นเถ้าถ่าน พลันลมแรงแฝงไอของสายฝน ฟ้าคำรนต้นไม้ไหวใบโปรยหว่าน ฟ้ามืดดำคล้ำหม่นดังมนตร์มาร คนลุกลนอลหม่านทุกย่านไป แต่แล้วฝนหล่นปลายคล้ายลวงล่อ เพียงแต่ก่อส่อแววแล้วจางหาย ฝนหลงฟ้ามาปรอยแล้วลอยไกล ความร้อนคลายหายดับกลับลับตา สิ่งทั้งหลายไม่พ้นเหมือนฝนนี้ เกิดดับมีหนีหายให้กังขา แม้ความคิดจิตใจในอุรา ยังพลอยฟ้าพลอยฝนสับสนจริง.....
คีตากะ 22 มี.ค. 2550 17:56 น. - ID 100220 
1919
3
0
22 มีนาคม 2550 19:47 น. - comment id 675068
เนื้อหาของกลอนดีครับ แต่อย่าจำกัดว่าต้อง 8 คำ อาจเป็น 9 ก็ได้จะทำให้เกิดความสัมผัสดีขึ้นนะครับ
22 มีนาคม 2550 22:20 น. - comment id 675132
แวะมาอ่านค่ะ ฝนหลงฟ้า ข้าหลงทาง ชีวีกลาง สายฝนโปรย
22 มีนาคม 2550 23:15 น. - comment id 675182
ฝนหลงฟ้า.....เนื้อหาเพราะดีค่ะ แวะมาทักทาย
23 มีนาคม 2550 00:54 น. - comment id 675210
เนื้อหาดีมากค่ะ..แวะมาอ่านค่ะ..
23 มีนาคม 2550 21:18 น. - comment id 675742
พลอยฟ้าพลอยฝนเป็นแบบนี้เอง
11 เมษายน 2550 17:46 น. - comment id 682364
ขอบคุณทุกความรู้สึกครับ....
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
