เจ้าหลับไหลในนามความอ้างว้าง ท่ามไพรพรางแสงสรรค์พระจันทร์ฉาย ขับลำนำบอกกล่าวกล่อมดาวราย แกมกลิ่นกายครรลองของราตรี เจ้ารอห้วงเวลาพฤกษาหลับ ตื่นมารับเม่าภมรอ้อนแสงสี มารินสายพรายพรูสู่วารี ปลุกดอกไม้สวัสดีแขกค่ำคืน เจ้าพรมพรำอยู่ในเถื่อนไม้ป่า แล้วเริงร่าเที่ยวล่องท้องนาผืน ฝากรอยรักสลักใจในลมครืน ไปกลบเสียงสะอื้นหมื่นเรไร คือหมายเหตุเพศพันธุ์แหละฤดู ยืนหยัดอยู่เที่ยงตรงอสงไขย เล่นบทรับรุกเรื่องเถื่อนเมืองไพร แล้วผละไปเมื่อพรุ่งมารุ่งราง เจ้าอ่อนไหวบอบบางกลางอุษา พลีกายาเหือดเหงื่อเมื่อแสงสาง ทิ้งรอยชื้นปื้นเขียวเรียวริมทาง บนใบบางผืนนาหย่อมหญ้าดิน เดินทางไกลจากสวรรค์ชั้นเวหา นำน้ำตาอัปสรร่อนถวิล มาเกิดดับนับเริ่มเจิมอาจิณ มาดื่มกินทิพยรสแห่งกฎพุทธ เจ้าหยาดวับจับใจใคร่คืนค่ำ หยาดลำนำสาบสาวบริสุทธิ์ อิ่มเกษมเอมงามความสมมุติ พริบตาหยุดลับโลกย์โศกน้ำตา เจ้าหลั่งไหลอยู่ในกระแสเสียง สื่อสำเนียงดัชนีที่เดียงสา เพียงข้ามคืนวูบวับดับราคา ยังเสาะหายังหวัง..ยังมิเว้น เริงระบำร่ายริ้วทุกทิวภู มาพรมพรูเกาะใจใครรู้เห็น หนาวยิ่งหนาวเกร็ดเจ้ากราวกระเซ็น ลืมย่ำเย็นย่ำรุ่งของพรุ่งนี้ เจ้าหลับตื่นในนามความอ้างว้าง เจ้าคือหยาดน้ำค้างกลางวิถี ยอมเกิดดับอยู่ในความไม่มี เป็นมายาราตรีที่เปรอปรน! ------------------------------------ แท้เกิดดับอยู่ในใคร่ราคี แค่มายานารีที่เปรอปรน! แค่น้ำตานารีที่เปรอปรน! --------------------------------------- ณ ทุกหนทุกแห่งของราตรี น้ำค้างอันบริสุทธ์บอบบาง เจ้าไร้เดียงสานัก โชคชะตากำหนดให้เจ้านั้นเป็นดัชนีความงาม ของดอกไม้ราตรีดอกไม้งามที่บานในยามค่ำคืน น้ำค้างพร่างมาในยามค่ำและเหือดไปในยามอรุณ หมุนเวียนอยู่มิรู้จักเหน็ดเหนื่อย เป็นครรลอง ธรรมชาติลิขิตฉันใด กฎธรรมชาติก็ยิ่งบ่งสอนเรา ให้เข้าใจในครรลองการเกิดดับของชีวิตฉันนั้น... เว้นแม้แต่ความเป็นมนุษย์โลก... บางครั้งน้ำค้างก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะเลือกทางเดิน ระหว่างน้ำค้างกลางไพรกับน้ำค้างกลางเมือง ข้าพเจ้าประหวัดถึงน้ำค้างกลางไพรในบ้านนา ในยามที่พระจันทร์อาบฟ้าและแสงทองส่องหล้า น้ำค้างอาบทุกทิวขอนตอนนา... น้ำค้างกลางท้องทุ่งส่องเกร็ดแสงระยิบยับเต็มตา งดงามบรรเจิด เป็นน้ำค้างที่บริสุทธิ์.... ที่ตกลงมาจากสรวงต้องแสงแรกแห่งอุษา ท่านพุทธทาสบอกเสมอว่า ธรรมชาตินั้นตะโกนโหวกเหวก สอนธรรมเราอยู่ตลอดเวลา เพียงเราเปิดใจรับฟัง เข้าถึง เข้าใจ และพัฒนาความคิดจิตวิญญาณ เพื่อนำไปสู่วัยวันชีวิตที่ดีกว่าอยู่เสมอ ลำน้ำน่าน บุรุษแห่งสายน้ำนิรันดร์ วันจันทร์ที่ ๒๗ กรกฎาคม ๒๕๕๒
ลำน้ำน่าน 27 ก.ค. 2552 15:46 น. - ID 127971 
3738
5
0
27 กรกฎาคม 2552 16:36 น. - comment id 1020060
มาอ่านกานท์ลำนำแห่งสหาย เห่อๆๆๆช่างลวดลาย เยี่ยมยุทธสุดแสนหวาน อร่ามเรืองแอร่มแฉล้มแย้ม พฤกษากาล ยั่วเย้ากานท์สะท้านสะเทือนเยือนอารมณ์ บ่งบอกไว้ซาบซึ้งตรึงห้วงคิด ช่างประดิษย์ร้อยร่ำพร่ำ อักษรอาศัยเม่าเคล้าคลุกปลุกขั้นตอนรวีอ่อนหลบลี้ หนีห้วงล่วงเมฆา....ฮ่าๆๆๆๆ รักเสมอ
แก้วประเสริฐ.
27 กรกฎาคม 2552 17:10 น. - comment id 1020074
แวะมาอ่านงานกลอนครับ
27 กรกฎาคม 2552 17:15 น. - comment id 1020079
แว๊บมาอ่านงานงามๆ เจ้าค่ะ คิดถึงเสมอ
27 กรกฎาคม 2552 19:52 น. - comment id 1020135
งดงามและเป็นสุขเมื่อได้สัมผัส และรู้สึกเป็นห่วงเด็กสาวในสมัยนี้นะคะ ได้แค่เพียงหวังว่าสักวัน คำว่าสาวบริสุทธิ์จะกลับมางดงามอีกครั้งดั่งตำนานของคนไท แวะมาเยี่ยมค่ะ
27 กรกฎาคม 2552 19:58 น. - comment id 1020138
หากไม่เคยผิดพลาด ก็ไม่อาจเรียนรู้.. บทเรียนมักสอนด้วยประสบการณ์เสมอ งานงามเช่นเคยค่ะ
27 กรกฎาคม 2552 21:17 น. - comment id 1020179
สวัสดีค่ะ พี่ลำน้ำน่าน ธรรมชาติสะอาดตา เราก้าวเท้าเดินเข้าพงไพร มองเห็นต้นไม้ ใหญ่ที่โดดเด่นสูงตระหง่านแผ่กิ่งก้านสาขา ให้ความร่มเย็นต่อสรรพสัตว์ ทั้งหลาย และบังเอิญเราก้าวเข้าไปอาศัย ร่มเงาของร่มเงานั้น แถมได้กลิ่นดอกที่หอมหวานชวนชื่นใจ แต่มิใช้กลิ่นดอกของต้นไม้ใหญ่นั้น แท้จริงเป็น ดอกของต้นกาฝาก ที่เฝ้าดูดกินน้ำเลี้ยงของต้นไม้ใหญ่ และเอา ไปผลิตดอกออกใบให้แก่ตนเอง และถ้าต้นไม้ใหญ่พูดได้ ว่าพอใจในกาฝากนั้นหรือไม่ ต้นไม้ใหญ่ จะตอบว่าอย่างไรน่ะ ต้นไม้ใหญ่ คือ ศาสนา กิ่งก้านสาขา คือ ศีล สมาธิ ปัญญา น้ำเลี้ยง คือ ลาภ สักการะ ชื่อเสียง เกีตรติภูมิ ศรัทธา บทโศลก ของปู่พุทธะ ค่ะ ดอกบัวก็ว่าจะลองแจมบทนี้ แต่ไม่แจมดีกว่า มาอ่านเฉยๆ พี่ลำน้ำ บอกไว้ทุกตัวอักษรอยู่แล้ว งดงามแล้วค่ะ น้ำค้างเมื่อเกาะตามใบพฤกษ์ไพร ใบข้าว ใบหญ้า กลีบดอกไม้ ตามพุ่มซุ่มเถาเงาใบในพงไพร งามสะอาดบริสุทธิ์แวววาว แต่เมื่อน้ำค้างยามค่ำคืนหล่นพราวในป่าปูนก็ปะปนกับมลพิษ แปรเปลี่ยนสภาพเป็นพิษภัย พี่ลำน้ำ หายยังค่ะเนี่ย เป็นแล้วก็มีภูมิแล้วค่ะ อย่างไร พี่ลำน้ำ ก็ต้องระวัง สุขภาพนะค่ะ ถึงออกกำลังกายอยู่เสมอ แข็งแรงดี ก็ต้องระวังตัวอยู่ดีแหล่ะค่ะ มีแต่ความสุขค่ะพี่ลำน้ำ
27 กรกฎาคม 2552 21:57 น. - comment id 1020201
เห้อออ พูดอะไรไม่บอกจริงๆ ครับ งานของพี่ พาผมผิดหวังอีกรอบ ไม่มีเล๊ย เรื่องกลอนจีบสงจีบสาวเนี่ย อิอิ เอ่อ ผมลลืมชมพี่ ที่บอกว่า ผมเป็น ว๊ายร่าย เอ๊ย วายร้าย....ชื่อนี้พี่ท่านคิดได้แต่ใดมา อันตัวข้าน้อยนั้น เกิดมาเพื่อเป็นพระเอกตลอดกาล หาได้เป็นดั่งท่านพี่เข้าใจผิดไปไม่ อันความจริง...ยกน้ำชา ให้พี่ก่อน อืมมม ต่อเลยนะครับ อันความจริงแล้ว (ความจริงก็คือจริง...จะพูดทำไมเนี่ย อิอิ) อันความจริงข้าน้อย ได้รับฉายามากมายในยุทธภพแห่งนี้ เริมตั้งแต่ 1. กวีน้อยหมดสำราญ....ก็ต้องมีบ้างล่ะ จากคุณเฌอมาลย์ 2. เด็กน้อย...จากพี่พุดไพร พี่สาวนา ที่น่ารัก ทีน่าหลงไหล ของใครๆ หลายๆคน อิอิ 3. กวีน้อยเจ้าสำรวย...คุณดอกบัว (แปลว่าอิหยังน๊อ ชื่อนี้) 4. หนุ่มดอกหญ้า จากป้าพิม เอ๊ย คุณพิมญดา อิอิ 5. วายร้าย อิอิ ชื่ออื่น ดีหมดเลย แต่ผมข้องกะใจ๋ กะชื่อนี้ "มันยุติธรรมกันดีหรือไร มันยุติธรรม กันอยู่หรือ....รู้สึกจะเป็นเพลง คุณพี่พุ่มพวง ดวงจันทร์ " คือที่ผมร่ายมา ทั้งหมดไม่มีอะไรหรอกครับ ชื่อนั้นสำคัญไฉน ถึงแม้ใครๆ จะเรียก ผม สุดหล่อ สุดเท่ห์....ผมรับได้เสมอ (แต่จริงๆ ไม่มีใครเรียก 555+) และวายร้าย คังคังฉิ่ง อะไรที่พี่ยกให้นั้น ก็เท่ห์น่ะครับ ผมเกิดมาเป็นพระเอกทุกเรื่องเลย ยิ่งบักสิเด๋อ โอ๊ย แฮงคักหลาย เป็นพระเอกมิวสิค ซั่นละตั่วอ้าย อิอิ ไปล่ะครับ มั่วก่อกวน มาไกล อิอิ กวนใครก็ไม่สุขใจเท่าพี่ ลำน้ำน่านหรอก พี่น่ะออก อาการนิ่งๆ ถ้าวันไหนเดือดขึ้นมา ผมก็ถือว่า โชคดี ทำให้พี่โกรธได้ อิอิ ไปแระ หน้าตาชักจะแด๊งแดง กลัวภูเขาไฟ..ในใจพี่จะระเบิด ไปล่ะครับ ชะแว้บบบบ
27 กรกฎาคม 2552 22:46 น. - comment id 1020229
ท่านลำน้ำน่าน โชคดีอีกคราสำหรับผม อินสวน...ไม่ใช่เป็นเพียงนามปากกา แต่เป็นอีกชื่อหนึ่งของผมที่คุณยายทวด ตั้งให้...ผมเองก็ชอบชื่อนี้มากครับ ผมเป็นคนจังหวัดน่านครับ..(ต้นกำเนิด) แม่น้ำน่านครั้งแรกที่เห็นชื่อของท่าน ผมนึกว่าเป็นคนบ้านเดียวกันซะอีกครับ ผมเขียนกลอนเพราะใจอยากเขียน ภาษาไทยผมค่อนข้างแย่ครับ...ผมชอบผลงานของท่านมากที่สุด...มาจังหวัดน่านเมื่อไหร่ หวังว่าคงให้โอกาสผมต้อนรับนะครับ
29 กรกฎาคม 2552 06:43 น. - comment id 1020647
29 กรกฎาคม 2552 20:33 น. - comment id 1020819
ชื่นชมจริง ๆ ค่ะกับบทกวีที่บรรยายถึงความบริสุทธ์ของหยาดน้ำค้าง เป็นความบริสุทธิ์ที่เกิดจากธรรมชาติมิได้มีการปรุงแต่งแต่อย่างใด งดงามกับการใช้ภาษามากเลยค่ะ ขอเป็นกำลังใจหวังว่าคงจะได้อ่านบทกวีดีและไพเราะอย่างนี้อีกนานเท่านานเลยนะค่ะ คุณลำน้ำน่าน
31 กรกฎาคม 2552 13:47 น. - comment id 1021408
อ่านกลอนเพราะ ๆ ด้วยคนค่ะ นึกถึงบรรยากาศยามเช้าที่ต่างจังหวัด หยาดน้ำค้างกลางไพร เกาะตามยอดหญ้า ที่ดูว่าต่ำต้อย แต่กลับสร้างความเพลิดเพลิน และความงดงามที่หาไม่ได้ในป่าคอนกรีต
5 สิงหาคม 2552 22:33 น. - comment id 1023669
อ่อนโยนในคำ...แต่แผ่ซ่านสะท้านทรวงแท้...
13 สิงหาคม 2552 09:41 น. - comment id 1026418
ระลึกถึงมิวาย
9 กันยายน 2552 17:50 น. - comment id 1036842
น้ำค้างบริสุทธิ์เสมอไม่ว่าจะอยู่ที่แห่งใดในบนโลกผืนนี้ อ่านกลอนแล้วอิ่มใจจังค่ะ ได้ข้อคิดต่าง ๆ นา ๆ เยอะมากค่ะ ขอบคุณจริง ๆ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
