สูดหายใจอย่างขมขื่นเราฝืนจับ ใจก็วิ่งหายวับไปกับฝัน มันทะลึ่งทะเล้นหลบมีครบครัน สติฉันไล่จนเมื่อยเหนื่อยหมดแรง เหงื่อสติไหลรดเป็นหยดเปียก ยิ่งสำเหนียกตอกย้ำความกำแหง จิตที่ดื้อเป็นลิงยิ่งสำแดง แสนหน่ายแหนงที่ต้องตามความอยากตัว อยากตามจิตในความฝันอันกว้างใหญ่ ตามรกไล่หลีกหนีกับ ดี - ชั่ว ตามไม่ทันยิ่งว้าวุ่นยิ่งขุ่นมัว ใจเต้นรัวร้อนเพราะ "อยาก" จนมากเกิน
เชษฐภัทร วิสัยจร 25 ธ.ค. 2553 19:07 น. - ID 138480 
1395
2
0
25 ธันวาคม 2553 20:19 น. - comment id 1176018
พึงระงับความอยาก ด้วย ความไม่อยาก ง่ายจะตายไป
25 ธันวาคม 2553 23:18 น. - comment id 1176045
จริงค่ะ...พึงระงับความอยาก ด้วย อุเบกขานะคะ... แซมเห็นด้วยค่ะ.. น้ำนิ่งเท่านั้นที่จะตกตะกอน.... สวัสดีปีใหม่ค่ะ แซม
25 ธันวาคม 2553 23:26 น. - comment id 1176053
ยอด
26 ธันวาคม 2553 14:50 น. - comment id 1176106
ยากทำใจเพราะอยากเกิน
26 ธันวาคม 2553 15:10 น. - comment id 1176114
ตัณหา...ไม่ต้องไปวิ่งตามมันหรอกค่ะ แค่ดูมันเดี๋ยวมันเหนื่อยมันก็ดับไปเอง
26 ธันวาคม 2553 16:12 น. - comment id 1176131
............ อยากตามหาความฝันอันยิ่งใหญ่ มันเข้ารกพงไพรอยู่ไหนนี่ อยากสุดสวย,รวย,หล่อเกินพอดี อยากอย่างนี้ใช่ไหมเรียก"อยากเกิน"
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
