สุนทรีย์แห่งชีวิต

เปลวเพลิง

แรกอุษาฟ้าสางกระจ่างแสง             
หัวระแหงทุกแห่งอุ่นอรุณศรี
เพชรน้ำค้างวามวาวราวมณี                             
จับอยู่ที่ยอดหญ้างามตานัก
เหมือนแรกรุ่งเรืองรวีแห่งชีวิต                       
ประกาศิตความดีเป็นศรีศักดิ์
สาดส่องมาอุ่นในหัวใจภักดิ์                             
สัญลักษณ์ไมตรีชีวีคน
หากมิตรคือลานหญ้าพฤกษาไสว                   
น้ำค้างคือสายใยไมตรีผล
แสงตะวันแห่งรักก็จักดล                                  
เพชรอำพนหยาด ณ ปถพิน
เรามีโลกซึ่งมีสุนทรียะ                                      
เป็นคีตะแผ่วผวนชวนถวิล
และมีรัก  มีหวัง  พลังจินต์                              
กล่อมชีวินดินแดนมาแสนนาน
พื้นพิภพหัวใจนั้นใสสวย                                 
เมื่อคนช่วยฉานแสงแรงประสาน
ร้อยเม็ดเหงื่อแน่นเหนียวเป็นเกลียวงาน      
จำเรียงผ่านเพลงว่าสามัคคี
ชื่นเช้าด้วยฟ้าฝันวันอ่อนไหว                         
ทอสีทองของหทัยได้สุขี
เพราะมีรัก มีพลัง ความหวังดี                         
เราจึงมีสุนทรีย์แห่งชีวัน